Nietypowy atak kota

[haaszek]

Parę przykładów: http://matczakiiichkociaki.blogspot.com ... liera.html
https://www.chacolaterie.com/pics/20100822-voliere.jpg
https://pl.pinterest.com/pin/553379872937555043/

[Muireade]

Od siebie dodam jeszcze, że to, że kot stoi pod drzwiami od tarasu nie musi oznaczać, że chce wyjść. On po prostu obserwuje teren, to coś w rodzaju telewizji dla kota. Miauczenie to też niekoniecznie ponaglanie do wypuszczenia. On może sobie pomiaukiwać np. na ptaszki. Tym bardziej, że ten kot był przerażony gdy go wypuściłaś i teraz reaguje agresją. To mi ewidentnie wygląda na strach przed nieznanym, ogromnym teranem, pełnym obcych, nieprzychylnych kotów

[ewar]

Wszystko zależy od kota. Znajomi mają ogromny dom i piękny ogród. Ich kot panicznie boi się wychodzić na zewnątrz. Drzwi i okna mogą być otwarte, a on siedzi w domu. Z kolei p.Iza, o której często piszę ma kłopot z Tino. On robi w domu piekło, jeśli się go nie wypuści. P.Iza kilka razy w nocy wstaje, aby go wpuścić i wypuścić. Chciałaby, aby nie był wychodzący, raz już go potrącił samochód. Naprawdę się nie da. Tino jest ostrożny, ale zawsze p.Iza się denerwuje. Bartuś, kot, który pojawił się pod hutą przychodził poraniony, całą głowę ma w bliznach. Bałam się, że straci oko, że się jakimś świństwem zarazi. Na szczęście nic takiego się nie stało, jest zdrowy, mieszka w bloku i nie wychodzi, nie przejawia chęci ucieczki. Woliera jest super pomysłem, ale na początek po prostu osiatkowałabym okno.

[Muireade]

Wiesz, ja mam 3 koty i oba kocury są bardzo domowe - nawet jak im zostawic drzwi otwarte na oscież, to nie wyjdą, tylko będą stały w drzwiach, a starszy z nich - Felek- byl kilka lat kotem bezdomnym i wolności mial aż nadto.
Odemiennie sprawa ma się z naszą kotką - pod moją nieobecność mąż kilkukrotnie wypuścił ją do ogródka i teraz, jak np. otworzyć okno, to miauczy, że chce na dwór. Ja jednak z tym walczę, bo uważam, że w domu jest bezpieczniejsza, a obok posesji jest bardzo ruchliwa droga

[ewar]

No właśnie. To zależy od kota. Chmurek mieszkał w piwnicy, wolności miał aż nadto, pchał się do domu. Na początku bał się nawet wyglądać przez okno, na balkon nie wychodził. Nie chciał wracać na wolność. Hannibal wciąż czekał pod drzwiami klatki z nadzieją, że go wezmę do domu. Nie musiałam go łapać, szedł obok mnie na górę po schodach podskakując ze szczęścia, że mu się udało. Moje koty nie zbliżają się do drzwi. Uważam na wszelki wypadek.