Tygodniowy Kotek POMOCY! SAMI[*] :(

[karolink]

Wet po prostu się nie znała. Tak jak dziewczyny mówiły weci rzadko znają się na takich maleństwach.

[Bastet]

Jeszcze nie śpię.. Nata, tak strasznie mi przykro... BARDZO Wam kibicowałam. I też się jakoś zżyłam z Twoim kociątkiem... Przytulam Cię bardzo... myślę, że zrobiłaś wszystko, co mogłaś... szkoda, że tak to się wszystko potoczyło niefortunnie... z tym wetem, no naprawdę! Jak ona widziała, że Sami tak oddycha i nic nie zrobiła, to nie nadaje się na weterynarza. Jeszcze raz przytulam...

[nata1997]

Wet po prostu się nie znała. Tak jak dziewczyny mówiły weci rzadko znają się na takich maleństwach.

pieprzo.na baba ...

[nata1997]

Jeszcze nie śpię.. Nata, tak strasznie mi przykro... BARDZO Wam kibicowałam. I też się jakoś zżyłam z Twoim kociątkiem... Przytulam Cię bardzo... myślę, że zrobiłaś wszystko, co mogłaś... szkoda, że tak to się wszystko potoczyło niefortunnie... z tym wetem, no naprawdę! Jak ona widziała, że Sami tak oddycha i nic nie zrobiła, to nie nadaje się na weterynarza. Jeszcze raz przytulam...

Po co taki człowiek zostaje weterynarzem jak nic nei wie o zwierzątkach niech ma ją na sumieniu napisałam jej sms: dziękuje za pomoc i za słowa,że wszystko będzie dobrze. Sami odeszła... kochałam tego szkraba jak myślę ,że jutro wstanę i jej nie będzie to mnie szlak strzela...

[karolink]

Mnie tez kilka lat temu wet odesłał ze słabnącym kocięciem do domu, niby miało być wszystko w porządku. Jak kocię zapadło w śpiączkę pojechałam do innego weta wsadzili je w inkubator, martwiłam się o drugie, ale i tu z tym drugim odesłali mnie do domu. W nocy zapadło w śpiączkę i je zawiozłam, też wsadzili do inkubatora. Rano dostałam wiadomość, że oba nie żyją. Bardzo Ci współczuję. Trzymaj się

[nata1997]

Mnie tez kilka lat temu wet odesłał ze słabnącym kocięciem do domu, niby miało być wszystko w porządku. Jak kocię zapadło w śpiączkę pojechałam do innego weta wsadzili je w inkubator, martwiłam się o drugie, ale i tu z tym drugim odesłali mnie do domu. W nocy zapadło w śpiączkę i je zawiozłam, też wsadzili do inkubatora. Rano dostałam wiadomość, że oba nie żyją. Bardzo Ci współczuję. Trzymaj się

o jezu.. tak mi przykro,współczuję tydzień czasu ze mną była a tak się z nią zżyłam,że to jest szok,dla niej wstawałam w nocy chodziłam niewyspana ale nie narzekałam myslalam ze odchowam najlepszego kociaka,który mnie pokocha tak jak ja ją...

[Bastet]

Nie ma tu odpowiednich słów pocieszenia.. Wszystkie to za mało... mnie też raz umarło kociątko na rękach, ale znalazłam je chore, w bardzo złym stanie.. i odeszło tego samego dnia. Ale też od pierwszej chwili je pokochałam. I do teraz jest w moim sercu. Było i jest wyjątkowe.. Sami też zostanie w Twoim sercu na zawsze. I w naszych też..

[nata1997]

Nie ma tu odpowiednich słów pocieszenia.. Wszystkie to za mało... mnie też raz umarło kociątko, ale znalazłam je chore, w bardzo złym stanie.. i odeszło tego samego dnia. Ale też od pierwszej chwili je pokochałam. I do teraz jest w moim sercu. Było i jest wyjątkowe.. Sami też zostanie w Twoim sercu na zawsze. I w naszych też.

Niech ją aniołki otulą miłością jaką my jej daliśmy

[Bastet]

Ona zawsze będzie dla Ciebie wyjątkowa.

[Bastet]

I zawsze będzie miała swoje miejsce w Twoim sercu.

[nata1997]

Ona zawsze będzie dla Ciebie wyjątkowa.

Tak i jedyna w swoim rodzaju. 2tyg życia niedawno co otworzyła oczka a już musiała je zamknąć co za los

[karolink]

One też były ze mną tydzień, chłopiec Koralik i dziewczynka Lenka. Jeszcze było wówczas trzecie maleństwo, nie ma imienia, nawet nie wiem czy to kotka czy kocurek, to ono mnie sprowadziło do nich. Darło się całą noc, nie wiedziałam, że to kotek, było ciemno, wychodziłam na dwór, nawet kogoś pytałam czy nie słyszy, ale nie słyszał, a ja słyszałam darcie się w krzakach. Około 4 w końcu tam dotarłam i leżało zakrwawione i zaślimaczone. Zdjęłam te ślimaki, a ono przestało krzyczeć się i wtuliło się w moją dłoń, poleciałam do znajomych, którzy zawsze pomagali kotom, ale tym razem byli nie w sosie, pewnie byli źli, że ich tak obudziłam. Pamiętam jak cichutko było jak trzymałam je w dłoni. Zawieźliśmy je do weterynarza. Nawet nie pomyślałam wówczas, że mogłabym je zatrzymać, nie wiedziałam, myślałam, że nie ma ratunku. Chciałam coś zrobić, ale kazali mi je tam zostawić, pewnie je uśpili. Wróciłam do domu i po paru godzinach znowu usłyszałam znajomy krzyk, tylko już nie taki głośny, wówczas okazało się, że w krzakach są dzieci i wzięły maleństwa, starałam się ogarnąć jakoś sytuację, instynktownie czułam, że może tam jest matka. Jakoś udało mi się oddalić dzieci, matka wróciła po jedno, po resztę nie wróciła, więc zabrałam je do weta i wtedy mi powiedzieli jak takimi maluchami się zajmować i dali mi mleko. Często myślę o nich, a ostatnio dużo o tym pierwszym, bez imienia. Po ich śmierci wracałam w tamto miejsce wiele razy, teraz już go nie ma, postawili tam blok. Tęsknię za nimi i rozumiem Twój ból.

[nata1997]

One też były ze mną tydzień, chłopiec Koralik i dziewczynka Lenka. Jeszcze było wówczas trzecie maleństwo, nie ma imienia, nawet nie wiem czy to kotka czy kocurek, to ono mnie sprowadziło do nich. Darło się całą noc, nie wiedziałam, że to kotek, było ciemno, wychodziłam na dwór, nawet kogoś pytałam czy nie słyszy, ale nie słyszał, a ja słyszałam darcie się w krzakach. Około 4 w końcu tam dotarłam i leżało zakrwawione i zaślimaczone. Zdjęłam te ślimaki, a ono przestało krzyczeć się i wtuliło się w moją dłoń, poleciałam do znajomych, którzy zawsze pomagali kotom, ale tym razem byli nie w sosie, pewnie byli źli, że ich tak obudziłam. Pamiętam jak cichutko było jak trzymałam je w dłoni. Zawieźliśmy je do weterynarza. Nawet nie pomyślałam wówczas, że mogłabym je zatrzymać, nie wiedziałam, myślałam, że nie ma ratunku. Chciałam coś zrobić, ale kazali mi je tam zostawić, pewnie je uśpili. Wróciłam do domu i po paru godzinach znowu usłyszałam znajomy krzyk, tylko już nie taki głośny, wówczas okazało się, że w krzakach są dzieci i wzięły maleństwa, starałam się ogarnąć jakoś sytuację, instynktownie czułam, że może tam jest matka. Jakoś udało mi się oddalić dzieci, matka wróciła po jedno, po resztę nie wróciła, więc zabrałam je do weta i wtedy mi powiedzieli jak takimi maluchami się zajmować i dali mi mleko. Często myślę o nich, a ostatnio dużo o tym pierwszym, bez imienia. Po ich śmierci wracałam w tamto miejsce wiele razy, teraz już go nie ma, postawili tam blok. Tęsknię za nimi i rozumiem Twój ból.

Smutna historia.. weci są tylko aby kase zdzierac i wkrecac kity... juz nigdy nie zaufam żadnemu wetowi, kazdemu kto będzie miał kota to będę polecać właśnie was.. bo to wy wiecie najlepiej o wszystkim wy potraficie pomoc,wesprzec,doradzic..
Szczerze na poczatku miaalm metlik i wam nie ufalam wet mowil tak wy tak.. ale jak w koncu wam zaufalam bylo za pozno dla czego los tak chciał... chłopak ją ratował.. mówił,że walczyła,że była silna,że jej pomagał,ona z całych sił, przestawała oddychać to trwało jakieś 2 minuty .. za chwile znowu ja masowal ona naprezala juz bylo lepiej nie mogla kupy zrobic az wkoncu zwiesila glowe,, kochane wszystkie malenstwa moje jak i wasze . miejmy nadzieje,ze jeszcze spotkamy je w drugim zyciu

[tabo10]

Niestety przeczuwałam taki scenariusz.Dlatego radziłam kontakt z doświadczoną fundacją i najlepiej oddanie kota w doświadczone ręce. Bardzo smutno. Zadbaj teraz o swoje dorosłe koty.Odrobacz,zaszczep,wysterylizuj.To podstawa,żeby za chwilę nie przeżywać znów takich dramatów. Są wakacje,masz 20lat,powinnaś iść do pracy i trochę zarobić na utrzymanie swoich kotów. Sterylizację kotów może Ci pomóc sfinansować fundacja Powszechna Sterylizacja.Nie bierz więcej kociąt pod opiekę. Jesteś niestabilna emocjonalnie i nie służy to ani Tobie,ani kociętom.Same dobre chęci to za mało. Przytulam.Otrząśnij się i działaj z dorosłymi: odrobaczenie,szczepienia,sterylizacja.

[Meteorolog1]