Nie mogę znaleźć nigdzie w necie Feliway Friends, a chciałam kupić, bo czeka mnie wkrótce, być może, dłuższa niż 2 tygodniowa opieka nad kotką mojej przyjaciółki, która ma zaplanowany na koniec czerwca zabieg operacyjny biodra (przyjaciółka, nie kotka
) i zgodziłam się wziąć jej kotkę Maszę do siebie. Moja rezydentka Zola obecnie lat 6,5 jest od 3 lat jedynaczką u mnie i jest matką Maszy – lat 3,5. Tak, wiem z doświadczenia z lat ubiegłych, że łączące obie kotki więzy krwi nie mają znaczenia dla ich wzajemnych relacji. Związek jest jedynie taki, że obie kotki są podobnej budowy i obie wysokopienne, więc nie mam w domu tak wysokiej półki czy szafy, żeby młoda mogła zwiać przed matulą. A matula przy okazji wcześniejszych pobytów swej córki u nas w domu nie była zbyt gościnna. Przy pierwszym 4 dniowym pobycie, na który przystałam zbyt optymistycznie, kotki po prostu były odizolowane w osobnych pokojach (mam dwa), za drugim razem było to 10 dni, a ja już “oczytana” w kwestii zasad dokocenia … początkowa izolacja, wymiana zapachów, pokazywanie nowej w transporterze, smakołyki … itd. itp. Wyszło tak sobie, bo Zola i tak, jak młodą zobaczyła to ją z doskoku złomotała, albo najpierw uważnie “paczała” i machała ogonem nerwowo, a potem … złomotała. Prawda, że złomotała tak chwilowo bez żadnego rozlewu krwi i potem odchodziła, a młoda choć podnosiła łapę i syczała ostrzegawczo, to się jednak przed zołzowatą matką kładła na grzbiet. Ale to nie na moje nerwy, nie umiem podejść ze spokojem do tych kocich negocjacji, jedna to gość w dom, a druga to domownik 
Teraz jednak,w sytuacji, gdy Masza musi znaleźć tymczasowe lokum na czas operacji i rekonwalescencji jej Dużej, ja zobowiązałam się wziąć kotę do siebie i muszę znaleźć rozwiązanie dla obu jak najmniej stresujące. Oczywiście mogę je znowu odizolować w dwóch pokojach, ale chciałabym jednak, żeby się zaakceptowały w jednym domu.
Dlatego pomyślałam o tym Feliwayu Friends, ale gdzie go zdobyć ? Czy ten “zwykły” Feliway też może pomóc ? A może lepiej kupić obróżki ?
Od tego czasu są generalnie w osobnych pokojach, ale żal mi młodej, bo co raz częściej miałkoli pod drzwaimi i chce wyjść z sypialni. Jak pogoda dopisuje i rezydentka siedzi na balkonie, to ja, korzystając z okazji zamykam drzwi balkonowe i wtedy młodą wypuszcam “na salony”. Po kolejnych dniach takich widzeń przez szybę, jak młoda miauczy zza drzwi, to rezydentka sama leci na balkon i wygląda zza szyby czy ta młoda się pojawi w pokoju. Gdy się widzą przez szybę wciąż widać nerwy u obu, ale już nie puszą ogonów, z czasem odchodzą od szyby, a potem znowu jedna drugiej szuka “za szybą” . Teraz obie śpią spokojnie, każda w swoim pokoju … rezydentka ze mną na kanapie w salonie, młoda sama w sypialni. Obie jedzą normalnie, załatwiają się w swoich kuwetach normalnie, miziają się normalnie (oczywiście młoda jest mniej ufna wobec mnie, ale mogę ją wygłaskać słuchając mruczenia i wyczesać … barankuje stęsknina kontaktu z człowiekiem) żadnych niepokojących fizycznych objawów stresu nie widzę. Pomimo porażki w zaprzyjaźnieniu kotek myslałam, że młoda w ten weekend wróci do siebie do domu, więc odpuściłam już próby. Dziś okazało się, że jednak młoda powinna zostać u mnie jeszcze przynajmniej kolejne dwa tygodnie. Oczywiście młoda może zostać, ale kotki mi już żal, bo to naprawdę kochana kicia, wcześniej była w domu z jej Dużymi i psem, jak widzi moją kotę, to się spina, a potem chodzi pod ścianą lub siedzi pod stołem i mruzy oczy. W dodatku od początku jest między nami ludźmi ustalone, że sytuacja jest tymczasowa, ale koty przecież o tym nie wiedzą.