Sówka - historia dalej się toczy

Filmiku nie znalazłam, ale nakręciłam coś innego na próbę i też zniknęło

Technologia mnie przerasta

Udało mi się telefonem syna nakręcić tylko to jej leżenie plackiem z otwartymi oczyma.

Wczoraj większość dnia nie było nas w domu, wieczorem Sówka jak to Sówka, leżała, zdjęta na chwilę z miejsca leżenia i puszczona w innym miejscu - wracała jak po sznurku i bach, dalej leży. Ale tych dziwnych zachowań nie było, może dlatego że nie próbowała zasnąć, leżała cały czas z otwartymi oczyma :roll:

Dzisiaj od rana Sówkę odmieniło, łazi, gada, mizia się, oczy bystre, no normalnie nie ten kot :201494

Z ciekawostek - jednocześnie masakrycznie gubi sierść, złazi z niej garściami, złuszcza się naskórek z uszu, złazi to żółte zabarwienie, schodzą łuski naskórka z opuszek (ciemne), w nocy bardzo dużo sikała.

Może Sówka po prostu tak źle się czuła, fizycznie i psychicznie, że tylko leżała?
A teraz powoli zdrowieje, to i wigor wrócił?

Na takie łuszczenie się naskórka wet kiedyś zalecał nam Capivit A+E albo inny preparat z tymi witaminami. Można nakłuć kapsułkę i zawartość wylać do jedzenia.

Możliwe, acz poprawa była drastyczna i nagła. Może coś zaskoczyło i kotce udało się wyspać w nocy?

Mam wrażenie że to nagłe zrzucanie naskórka to coś w rodzaju łuszczenia się skóry po nadmiernym opalaniu czyt po niektórych infekcjach. Najbardziej schodzi w miejscach gdzie były te dziwne zażółcenia - w uszach i jak się okazuje - na opuszkach. Schodzący naskórek jest bardzo ciemny i taki... łuskowaty, dziwny. A pod nim zwykła skóra.
Może ona faktycznie była czymś zatruta? Bo naprawdę, ta jej obojętność była dziwaczna, mimo świadomości tego jak różne traumy i złe samopoczucie działa na koty - trudno mi było to jedynie z wymęczeniem wiązać tym bardziej że fizycznie wracała do formy błyskawicznie.
Ona nie miała żadnych pcheł mimo zarobaczenia straszliwego - może ktoś ją potraktował jakimś paskudztwem typu muchozol? Znam taki przypadeki niestety

Albo inną chemią?

Co więcej - w ramach powrotu do zdrowia zaczęła się wyraźnie domagać otworzenia drzwi, stała pod zablokowaną klapką (przeźroczystą) i wprawiała koty w amok robiąc miny i w nią stukając

No to próbnie drzwi otworzyliśmy - z jednymi kotami przywitała się czule, z Czarną trochę na siebie nafukały a obecnie udają że się nie widzą. Drzwi są otwarte.

Kot- zagadka :wink:

Może już wyszła na prostą; mocne kciuki :ok:

Przeczytałam jednym tchem

Zdróweczka dla Sówki

Blue, mnie to wygląda na kota, który z potwornie stresowego środowiska, po traumatycznych przejściach wreszcie trafił do bezpiecznego miejsca. Może się wyluzować na maksa (leżenie jak szmatka) ale jeszcze nie do końca ufa, że tak jest (podrywanie głowy i lizanie łap). A kota śpiącego z otwartymi oczami widziałam w swoim domu. O mało zawału nie dostałam.
Reakcja Twoich kotów jest zrozumiała - one czuły jej stres - niepodchodzenie i niezwracanie uwagi na gościa to przejaw kociej gościnności i zapewnienia, że nic nie grozi. Takie zachowanie też obserwowałam u siebie w domu, tyle że w stosunku do miniaturowej suni, która przyszła z wizytą i trzęsła się z emocji. Moje futra "nie widziały jej" kompletnie, nawet jak miały ją pół metra przed nosem.
To co piszesz o jej ostatnim zachowaniu - normalna aktywność i chęć kontaktu - potwierdza moje przypuszczenia.

I oby tak właśnie było, to by było najlepsze wyjaśnienie i wcale się przed nim nie bronię

Najważniejsze że czuje się już dobrze.
Powiedziałabym że ekhmmm... bardzo dobrze. Ktoś w kocie jakiś przełącznik pstryknął.
Po 2 tygodniach stuporu i to jakby nasilającego się, totalnie ograniczonej aktywności, zblazowania i leżenia plackiem kot "zaskoczył".
Jest już po samodzielnym zwiedzaniu mieszkania, niestety zapędziła się nieco i wlazła na Czarną (reszta naszych kotów przyjęła ją jak starego domownika - nawet Bąbel, co jest niesamowite, z Czarną musi sobie niestety poukładać stosunki), co skończyło się dziką awanturą... Sówka zwiała z pazurów dzikiej furii, wleciała do "swojego" pokoju a po chwili wylazła z kryjówki znowu z ogonem do góry, nawet nie zdyszana. Jak widać - wydolność płuc ma już doskonałą

I odporność na awanturę też.

Ze stanu - jestem szmatką i chcę umrzeć, życie nie ma sensu, nic nie jest ważne - w ciągu nocy przeszła w fazę - kocham cały świat, niczego się nie boję, kochajcie mnie.
Zachowuje się tak jak pierwszego dnia gdy ją zobaczyłam.
Fascynujące

https://drive.google.com/file/d/0B8fNRQCx-dPYWEtsZTZDODRFVjA/view?usp=sharing

https://drive.google.com/file/d/0B8fNRQCx-dPYX2EzTF9ZYjk1SkE/view?usp=sharing

No to do kliknięcia, nie wiedzieć czemu początkowo na podglądzie zdjęcia wyświetlało, po wysłaniu przestało działać