Babunia - rak złośliwy. Jutro nie nadejdzie nigdy ['] :(

Teraz niedawno też miała ale jakby słabszy, bo nie rzuciło nią a tylko zerwała się i stanęła na łapkach.

Je samodzielnie, bez wymiotów, biegunek to tylko kosmetyczna sprawa. Lekarz poda jej wszystko w kroplówce i będzie :ok:

Pan doktor powiedział, że rana pooperacyjna ładnie się goi oraz, że koteczka już nie musi być w klatce.
Te ataki mam obserwować ale najprawdopodobniej musiała się wystraszyć tylko nie wiem czego.
Musiałam jej dać parafinę do pyszczka(lekarz zalecił) bo od operacji nie załatwiła się.
Pomimo upałów koteczka pije i ma apetyt co jest bardzo ważne w tej sytuacji.

Szczęśliwa na łóżku u swojej pańci

Kochana Malutka

niech szybko wraca do zdrowia :ok:

To zmień ten smutny tytuł, Aniu. Może jeszcze do tego kresu daleko :wink:

ani_ pisze:Taka kluseczka, poglądam i podczytuję, trzmamy kciuki za zdrówko i liczymy na cud.

Też bym chciała cudu, ale guz pod paszką już był bardzo głęboko wrośnięty i niestety nie mógł być w całości usunięty aby nie uszkodzić nerwów.
Rokowania z relacji doktora bardzo kiepskie, czekamy na badanie histopatologiczne, choć tak naprawdę wiemy co zabija nasze słoneczko. :cry:

To może tak czy inaczej, zmienić ten tytuł... Teraz brzmi złowieszczo. jakby złe przyciągał bardziej niż to konieczne...
Babusia cały czas w moich myślach i "modlitwach".

Każdy kiedyś odejdzie.. Z racji jej choroby, prawdopodobnie ona wcześniej niż inne, ale zamiast skupiąc się na tym kiedy chorobą ją zabierze, trzeba myśleć i cieszyć się chwilą obecną. Poza tym ona wbrew wszystkiemu wygląda świetnie, jest żywotna, jakby chciała powiedziec "mam w nosie chorobę, ja tu rządzę!"

Nie upatruj w każdym jej "potknięciu" ataku choroby, bo nie zdołasz się nacieszyć jej towarzystwem

Babusia na pewno by nie chciala takiego tytulu

Ja uwazam, że nie wolno mówić o smierci gdy ktos żyje. Trzeba mowic o nadziei - poki serce bije, poty jest szansa!

klaudiafj pisze:Babusia na pewno by nie chciala takiego tytulu
Ja uwazam, że nie wolno mówić o smierci gdy ktos żyje. Trzeba mowic o nadziei - poki serce bije, poty jest szansa!

Pewnie! Nie ma co się skupiać na końcu, skoro życie trwa :ok:

Atta pisze:
klaudiafj pisze:Babusia na pewno by nie chciala takiego tytulu
Ja uwazam, że nie wolno mówić o smierci gdy ktos żyje. Trzeba mowic o nadziei - poki serce bije, poty jest szansa!

Pewnie! Nie ma co się skupiać na końcu, skoro życie trwa

Zmieniłam tytuł bo cieszę się z każdego dnia gdy mogę Babunię mieć blisko siebie.

Przepraszam ale czasami wyć mi się chce z niemocy i z żalu gdy kolejna biedna kotunia Pusia czeka na operację chłoniaka jelit
viewtopic.php?f=1&t=176831&start=930#p11824002

Za co je taki los spotyka?
Gdzie tu sprawiedliwość za krzywdy?

Zdjęłam ubranko Babulince i założyłam kapturek w którym zdecydowanie lepiej się czuje.

jeszcze z wczoraj

z dzisiaj z rana
wymiziałam słoneczko od wszystkich odwiedzających tutaj Babunię, od cioci casicy też, która nie może być z nami a przede wszystkim z kotunią w tym tak ciężkim dla niej okresie, bo zbanowali ją,

szkoda

ale zawsze możesz Kasiu przyjechać i wykochać Babunię osobiście. :wink:

i po zdjęciu ubranka
przewracanie z boku na bok

i cięcie operacyjne

i wreszcie mogę się umyć tu i tam

Super, że tytul zmieniony. Babunia wygląda z pysia już bardzo dobrze. Rana jest ogromna, aż boli patrzenie - czy Babunia ma jakieś leki przeciwbólowe?

Babusia cudna :1luvu:

Atta pisze:
Anna61 pisze:A jak podczas operacji okaże się, że nic już zrobić nie można a bez operacji mogła by jeszcze pobyć z nami?
Co wtedy?
Mam dylemat i sumienie już mnie gryzie.

Tego nie przewidzisz. Jedynie jakimś szóstym zmysłem możesz coś przeczuwać.
Dlatego kiedyś napisałam,że lepiej nie wiedzieć, jak ciężko choruje zwierze, bo wtedy więcej mamy dylematu z podejmowaniem zabiegów w kierunku leczenia zamiast skupiać się na życiu. Mikołajmusiał chorować od jakiś 3-4 lat. Wtedy zaczął lekko kuleć po zeskoczeniu z parapetu, co przy jego gabarytach, wieku i dobrych wynikach rzeczywiście wskazywać mogło na problemy ze stawami, jak to u starszych osobników. Czy gdybyśmy wtedy wiedzieli co w nim naprawdę siedzi moglibyśmy temu zaradzić? Nie sądzę.
Ostatnio w lecznicy spotkałam właścicielkę z psem też chorym na nowotwór kości. Poddają go leczeniu, mając jednocześnie świadomość, iż to go nie wyleczy. Czy robią niewłaściwie? Nie sądzę. Trudno jest decydować za kogoś, a przecież w wypadku zwierząt to na nas spoczywa cała odpowiedzialność. Kiedy następuje ten właściwy moment? Wydaje mi się, że gdzieś głęboko w sobie to odczuwamy, choć za olere nie chcemy się do tego przyznać. Ale czy jest jedna właściwa droga? Po omówieniu sytuacji z lekarzem zdaj sie na instynkt.

Przeżyłam to samo. I też nad tym rozmyślam. Kitusia zaczęła powolutku kuleć, a wcześniej też spadła z szafy, choć nie tragicznie, bo na mnie i ze mnie na podłogę, ale może jakoś źle stanęła - w jej wieku, choć była szaloną 16stką, wszystko jest możliwe. Dołożył się do tego wiek, reumatyzm, zwyrodnienia. Od początku szukałam diagnozy. A nie dało się jej postawić, bo dopiero po czasie ukryta choroba dała objawy nowotworowe. Ale nawet gdyby pierwszego dnia już została postawiona diagnoza to nic by to nie zmieniło. Jedynie przedłużyłoby to rozpacz, a tak mogłam się łudzić, że to starość i że wygrzanie i leki pomogą. Aż nastał czas, kiedy można było postawić diagnozę -mięsak tkanek miękkich, który zaatakował też kości, dlatego też z początku było mówione o raku kości. Bez różnicy - efekt ten sam. Brak leczenia, nieooperacyjne, wysoce złośliwe

Współczuje Atto choroby Mikołaja

edit. a dlaczego casika ma bana?

klaudiafj pisze:
Atta pisze:
Anna61 pisze:A jak podczas operacji okaże się, że nic już zrobić nie można a bez operacji mogła by jeszcze pobyć z nami?
Co wtedy?
Mam dylemat i sumienie już mnie gryzie.

Tego nie przewidzisz. Jedynie jakimś szóstym zmysłem możesz coś przeczuwać.
Dlatego kiedyś napisałam,że lepiej nie wiedzieć, jak ciężko choruje zwierze, bo wtedy więcej mamy dylematu z podejmowaniem zabiegów w kierunku leczenia zamiast skupiać się na życiu. Mikołajmusiał chorować od jakiś 3-4 lat. Wtedy zaczął lekko kuleć po zeskoczeniu z parapetu, co przy jego gabarytach, wieku i dobrych wynikach rzeczywiście wskazywać mogło na problemy ze stawami, jak to u starszych osobników. Czy gdybyśmy wtedy wiedzieli co w nim naprawdę siedzi moglibyśmy temu zaradzić? Nie sądzę.
Ostatnio w lecznicy spotkałam właścicielkę z psem też chorym na nowotwór kości. Poddają go leczeniu, mając jednocześnie świadomość, iż to go nie wyleczy. Czy robią niewłaściwie? Nie sądzę. Trudno jest decydować za kogoś, a przecież w wypadku zwierząt to na nas spoczywa cała odpowiedzialność. Kiedy następuje ten właściwy moment? Wydaje mi się, że gdzieś głęboko w sobie to odczuwamy, choć za olere nie chcemy się do tego przyznać. Ale czy jest jedna właściwa droga? Po omówieniu sytuacji z lekarzem zdaj sie na instynkt.

Przeżyłam to samo. I też nad tym rozmyślam. Kitusia zaczęła powolutku kuleć, a wcześniej też spadła z szafy, choć nie tragicznie, bo na mnie i ze mnie na podłogę, ale może jakoś źle stanęła - w jej wieku, choć była szaloną 16stką, wszystko jest możliwe. Dołożył się do tego wiek, reumatyzm, zwyrodnienia. Od początku szukałam diagnozy. A nie dało się jej postawić, bo dopiero po czasie ukryta choroba dała objawy nowotworowe. Ale nawet gdyby pierwszego dnia już została postawiona diagnoza to nic by to nie zmieniło. Jedynie przedłużyłoby to rozpacz, a tak mogłam się łudzić, że to starość i że wygrzanie i leki pomogą. Aż nastał czas, kiedy można było postawić diagnozę -mięsak tkanek miękkich, który zaatakował też kości, dlatego też z początku było mówione o raku kości. Bez różnicy - efekt ten sam. Brak leczenia, nieooperacyjne, wysoce złośliwe
Współczuje Atto choroby Mikołaja

Dziewczyny współczuję, to jest okropne przeżycie patrzenie na kota któremu nie można pomóc.

Pocieszające w tym wszystkim jest to, że kotki miały dom, opiekę, były kochane.
Przerażające jest gdy umiera zwierzę na ulicy i nikt nie pochyli się nad jego cierpieniem.
Tutaj przykład ''mojego'' Jasinka znalezionego na ulicy w stanie skrajnego wyniszczenia :cry:

viewtopic.php?f=1&t=176831&hilit=Rok+bez+Jasinka&start=525#p11700760

Babunia - rak złośliwy. Jutro nie nadejdzie nigdy ['] :(

Kto przegląda forum