(3) Mika.. Tato..(*).. (*)...Mamuniu, to juz czas

Marzenia11 pisze:Dostałam na maila wyniki Mileny - wzrok szybko biegł w kierunku nerkowym .. Wszystko ok, nawet kreatyninę ma niższą niż rok temu (czyli 1,8, ona od kilku lat miała rowne 2). Glukoza w kosmosie, ale fruktozamina ok. Czekam jeszcze na T4.

No to jest T4. trochę ponad normę - nie tyle, żeby konieczne było leczenie, ale rok temu było ok, więc podwyższone plus lekko powiększona tarczyca wskazują, że trzeba tego pilnować i że pewnie będzie w przyszłości kotkiem tarczycowym.

Natomiast w najbliższej przyszłosci, czyli w ciągu pół roku mam jej zrobić zęby, bo ma stan zapalny, kieszonki i dużo kamienia.... Strasznie się boję. I zabiegu, i finansowo kiepsko. Zapytałam, czy robią na wziewnej narkozie - robią, ceny od 400 do 700zł, zależnie od tego, co się dzieje faktycznie w paszczy, co się okazuje już w trakcie zabiegu..

Chciałam rozliczyć bazarki dla Miki, ale nie jestem w stanie zrobić zdjęć paragnów, ani nawet wstępu przeczytać, że to na ratowanie Mikuni...
Strasznie mi.
Z jednej strony mam w sobie spokój, taki głębszy gdzieś tam, w środku. Z drugiej też ciagle rozpacz, mocno stłumioną, tęsknotę, żal... Dzisiaj w nocy się obudziłam i tak bardzo, aż do bólu fizycznego , brakowało mi jej mruczenia do ucha i ciepła ciałka, którym się do mnie przytulała, lub ja ją obejmowałam i tak spałysmy. Noteńka spała obok, przytuliłam się do niej, zaczęla trochę mruczeć, ale wiem, że ona nie lubi takiego dotykania ciałkiem. Poza tym nie mogę nie chcę i nie będę oczekiwać od pozostałych kotek, że mi zastąpią Mikę. W końcu każda jest niepowtarzalna..

Marzeniu, czyli nie jest tak źle. Zapalenie pęcherza i ukladu pokarmowego jest do wyleczenia. Gorzej z IBD bo to i dieta i może sterydy. Ale oby samopoczucie koteńkom dopisywało a z resztą dasz radę. Tęsknisz to zrozumiałe, z czasem ból zelżeje, dobrze, że są inne kotki do kochania. Zdrowia!

aga66 pisze:Marzeniu, czyli nie jest tak źle. Zapalenie pęcherza i ukladu pokarmowego jest do wyleczenia. Gorzej z IBD bo to i dieta i może sterydy. Ale oby samopoczucie koteńkom dopisywało a z resztą dasz radę. Tęsknisz to zrozumiałe, z czasem ból zelżeje, dobrze, że są inne kotki do kochania. Zdrowia!

No z Milenką jest ok. W końcu ma 12 lat z kawalkiem, więc może mieć już jakieś drobne dolegliwości. Zobaczymy co po usg.
Natomiast o Notkę się boję, tzn. mam z tyłu głowy ten atak padaczkowy.. Boję się podać jej jakieś leki, a ona z tych nieobsługiwalnych jest, czyli nic do pyska nie dam, a najlepiej zastrzyk i to nie codziennie...Zobaczymy co powie wet. Zapisałam ją na poniedziałek.

Marzenia11 pisze:Chciałam rozliczyć bazarki dla Miki, ale nie jestem w stanie zrobić zdjęć paragnów, ani nawet wstępu przeczytać, że to na ratowanie Mikuni...
Strasznie mi.
Z jednej strony mam w sobie spokój, taki głębszy gdzieś tam, w środku. Z drugiej też ciagle rozpacz, mocno stłumioną, tęsknotę, żal... Dzisiaj w nocy się obudziłam i tak bardzo, aż do bólu fizycznego , brakowało mi jej mruczenia do ucha i ciepła ciałka, którym się do mnie przytulała, lub ja ją obejmowałam i tak spałysmy. Noteńka spała obok, przytuliłam się do niej, zaczęla trochę mruczeć, ale wiem, że ona nie lubi takiego dotykania ciałkiem. Poza tym nie mogę nie chcę i nie będę oczekiwać od pozostałych kotek, że mi zastąpią Mikę. W końcu każda jest niepowtarzalna..

Ja po odejściu Kluski potrzebowała pół roku żeby podejść do kolejnej adopcji, a i to nie zagłuszyło moich odczuć. Tym razem ględzenie mojego faceta,żeby zaopiekować się innymi kotami nie pomogło, a wręcz powodowało silniejszy opór. I chyba złość,że On sobie poradził jakoś i to szybciej, a ja wciąż widziałam odchodzącą na moich rękach kotkę...

Atta pisze:
Marzenia11 pisze:Chciałam rozliczyć bazarki dla Miki, ale nie jestem w stanie zrobić zdjęć paragnów, ani nawet wstępu przeczytać, że to na ratowanie Mikuni...
Strasznie mi.
Z jednej strony mam w sobie spokój, taki głębszy gdzieś tam, w środku. Z drugiej też ciagle rozpacz, mocno stłumioną, tęsknotę, żal... Dzisiaj w nocy się obudziłam i tak bardzo, aż do bólu fizycznego , brakowało mi jej mruczenia do ucha i ciepła ciałka, którym się do mnie przytulała, lub ja ją obejmowałam i tak spałysmy. Noteńka spała obok, przytuliłam się do niej, zaczęla trochę mruczeć, ale wiem, że ona nie lubi takiego dotykania ciałkiem. Poza tym nie mogę nie chcę i nie będę oczekiwać od pozostałych kotek, że mi zastąpią Mikę. W końcu każda jest niepowtarzalna..

Ja po odejściu Kluski potrzebowała pół roku żeby podejść do kolejnej adopcji, a i to nie zagłuszyło moich odczuć. Tym razem ględzenie mojego faceta,żeby zaopiekować się innymi kotami nie pomogło, a wręcz powodowało silniejszy opór. I chyba złość,że On sobie poradził jakoś i to szybciej, a ja wciąż widziałam odchodzącą na moich rękach kotkę...

No właśnie... Każdy ma to trudne, przepotwornie trudne doświadczenie..

W poniedziałek byłam u Taty. Powiedziałam mu, ze jestem tak późno, bo Mika umierała i ze odeszła. I ze może by się nią zaopiekował, ze ona lubi wskakiwać na kolana tylko żeby jej nie przymuszał i bardziej delikatnie niż to ma w zwyczaju głaskał po łebku..
Ich ostatnie losy były mocno związane.
6.11.2015 mniej więcej ok 21.40 siedziałam w łóżku z laptopem (i Miką obok) i dostałam jej wyniki na emaila - wyniki będące wyrokiem: śmierci, krótkiego życia.. Spłakałam się okropnie wtedy i byłam w szoku, bo nie spodziewałam się mimo wszystko tego... a kilka godzin później, o 4 nad ranem Mama znalazła na podłodze nie żyjącego Tatę. W grudniu dr Neska powiedziała, zę koty z takimi nerkami żyją średnio 2 i pół roku. Mika żyła 3 lata i 3 dni od diagnozy. Czyli jedynie 3 dni później, po 3 latach od odejścia Taty, odeszła..
Po tej informacji od neski sobie obliczyłam, ze ten sredni czas mija na wiosnę, w maju. Mika żyła sobie dalej. Wtedy się trochę przeraziłam, ze jak odejdzie za kolejne pół roku, w listopadzie, to już będzie zimno, mróz i co ja zrobię wtedy... A październik i początek listopada był tak piękny i ciepły... Jedynie ostatnie jej dni były pochmurne, ale ciepłe.. Gwałtowna zmiana pogody była już od poniedziałku, 12.11....

**Adopcje: 11 >>**

Człowiek skupia się na liczbach, przypomnieniach, drobnostkach... Wszystko po to by sens odszukać. Wraca do wspomnień i analizuje przeszłość. To uspokaja.
Też gadam do chmur prosząc o opiekę nad moimi bliskimi co odeszli. Prosząc by żyli w zgodnie i wspierali się.
Myślę, że Twoi są razem i znajdą wspólny język. Dogadają się. Ważne, że nie są samotni.
Przytulam mocno.

Każdy z nas próbuje na swój sposób oswoić trudny czas. A teraz jeszcze ta pogoda przytłacza.. Brak śniegu, szarość, a ze względów ekonomicznych nasze miasto chyba już od 3 lat pogrąża się w ciemnościach. Kiedyś spotykałam na trasie innych spacerowiczów chodzących z kijkami, teraz nie uświadczę takowych w okresie od listopada zapewne do wiosny (powtórka z ostatniego sezonu). Dodatkowo trzeba być zaopatrzonym w latarkę, bo nigdy nie wiadomo w co się wdepnie. Uwielbiam tę porę roku, ale teraz ...
Pomimo wszystko i wbrew wszystkiemu :wink:

Pozytywnej energii!

Dzięki.
Od odejścia Miki tylko dwa razy było słońce. Wsaję i chmury mnie przytłaczają i wgniatają w łózko albo w podłogę..Ciężko. Codziennie jestem u Miki, witam się z nią, gadam.. czasem się zdarzy, e Nutusia się połozy tak jak Mika i wtedy tak mi dobrze... ale to rzadko bardzo.
Notką się martwię. Smutna, mało się bawi.. Mam nadzieję, zę to przez ten pęcherz, ale mam jakiś wewnętrzny paniczny lęk o nią, taki dławiący..
Atta, jutro zrobię wysyłkę rzeczy z bazarów dla Ciebie - już zaczęłam dzisiaj szykować. Bardzo Ci dziękuję za wszelką pomoc.

Marzenia11 pisze:Dzięki.
Od odejścia Miki tylko dwa razy było słońce. Wsaję i chmury mnie przytłaczają i wgniatają w łózko albo w podłogę..Ciężko. Codziennie jestem u Miki, witam się z nią, gadam.. czasem się zdarzy, e Nutusia się połozy tak jak Mika i wtedy tak mi dobrze... ale to rzadko bardzo.
Notką się martwię. Smutna, mało się bawi.. Mam nadzieję, zę to przez ten pęcherz, ale mam jakiś wewnętrzny paniczny lęk o nią, taki dławiący..
Atta, jutro zrobię wysyłkę rzeczy z bazarów dla Ciebie - już zaczęłam dzisiaj szykować. Bardzo Ci dziękuję za wszelką pomoc.

Tylko nie wyobrażaj sobie najgorszego. Notka tez odczuwa stratę i może zachowywac się nietypowo.
I jeszcze napisz ile mam dopłacić.

No właśnie trochę sobie wyobrażam, choć się powstrzymuje. Mam nadzieję że to ten pęcherz też swoje robi, w końcu zapalenie boli.. Ale martwię się, to fakt.

Zachowanie kota zmienia się i też zależy od wielu czynników. Mam wrażenie, że moje na taka pogodę reagują jak i ja - apatią. Dużo śpią. Może i u Ciebie też tak jest. Człowiek ma taki charakter, choć nie każdy, że przewiduje najgorsze. Na przestrzeni wielu lat swego życia widzę, że jak ma być źle to będzie i niewiele rzeczy się przewidzi, czy zapobiegnie. Ale głowa pracuje....

Wczoraj ją wygłaskałam, popłakała trochę, pogadała, poskarżyła się. I pobawiła więcej niż ostatnio plus sama goniła orzeszka pistacjowego. Ona ciągle zerka w miejsca gdzie ostatnie dni spędzała Mika, ciagle, a wydawałoby się, ze nie sa związane. Poza tym chyba rytm został zaburzony, rytm wychodzenia, zabaw, jedzenia też trochę. No mam nadzieje, ze to o to chodzi.
Przedwczoraj Milena spała w budce na drapaku, a wczoraj Nutka na półeczce. Dobrze, ze zaczęly z niego korzystać. Mika się nim nacieszyła jedynie dwa tygodnie...

]

i DeeDee - w minutę obgryzła wszystkie piorka z patyka..

Muszę pokasować zdjęcia w telefonie i będę miałą miejsce na zrobienie fotek paragonów rozliczenie bazarku.

Wklejam paragony - na szczęście (przepraszam) za Mikę już nie muszę pokazywać kolejnych kosztów, bo bazarek pomógł w tych które już pokazałam.Przeoraszam, ja nie chcę nic ukrywqać, po porostu ponad moje emocje jest sięganie do nich i przypominanie, bo każda saszetka kupiona, każda wędlinka, każdy pieczony kawałek kurczaka to przypomnienie jak bardzo chciałam, zeby jadła, i jak bardzo ona nie chciała i skazywała się na śmierć.. dobrze, juz wystarczy.

Badanie moczu Notki 35zł

Wizyta weterynaryjna Milenki - w tym badanie krwi

(3) Mika.. Tato..().. ()...Mamuniu, to juz czas

Kto przegląda forum