Miau.PL

Roztoczanka pisze:

KULAK pisze:Bardzo współczuję, Kazan [*] ... ja 31 grudnia 2018 r. pożegnałam sunię husky, naszą Sabę, była z nami prawie 16 lat ...

Dziękuję.. Doskonale wiem, co czujesz....Zdecydowałaś się na kolejnego psiaka?

Nie, nie zdecydowałam się się, mam w domu Zenobiusza, kota, nie chcę już żegnać Przyjaciół ..

Nie, nie zdecydowałam się się, mam w domu Zenobiusza, kota, nie chcę już żegnać Przyjaciół ..[/quote]

Przeczytaj...
http://templeofwolf.eu/jak-przygotowac- ... AjfrjuYzGU

KULAK pisze:Nie, nie zdecydowałam się się, mam w domu Zenobiusza, kota, nie chcę już żegnać Przyjaciół ..

to nie jest chyba dobry moment na myślenie o tym, chyba za świeża wyrwa. Ale...

Gdy ma się bliskich, przyjaciół, rodzinę zawsze jest taka możliwość, że kogoś trzeba będzie pożegnać- lub oni będą żegnać nas.
Trzeba się zastanowić, czy lepiej nie mieć przyjaciół, czy ich nie musieć żegnać w jakimś momencie

maczkowa pisze:

KULAK pisze:Nie, nie zdecydowałam się się, mam w domu Zenobiusza, kota, nie chcę już żegnać Przyjaciół ..

to nie jest chyba dobry moment na myślenie o tym, chyba za świeża wyrwa. Ale...

Gdy ma się bliskich, przyjaciół, rodzinę zawsze jest taka możliwość, że kogoś trzeba będzie pożegnać- lub oni będą żegnać nas.
Trzeba się zastanowić, czy lepiej nie mieć przyjaciół, czy ich nie musieć żegnać w jakimś momencie

Po śmierci mojego pierwszego malamuta Bariego chciałam mieć psa już natychmiast....Szukałam identycznego, biało-czarnego....Nie było takiego w schronisku...Kupiłam w hodowli Kazanka. Pojechałam po biało-czarnego, przywiozłam wielka puchatą srebrno-szarą kulkę...
Powolutku dojrzewam do adopcji kolejnego psa...Znowu marzę o malamucie....

Maurycy i Lucek

Fajne chłopaki! Super, że się zdecydowaliście na drugiego kotka!

aga66 pisze:Fajne chłopaki! Super, że się zdecydowaliście na drugiego kotka!

Byliśmy "Domem tymczasowym" dla kociaków.
Maurycy został na stałe, ponieważ to dosyć problemowy kociak (co można przeczytać na wątku) właściwie to miał już DS w Krakowie, ale stwierdziliśmy, że nie będziemy fundować mu kolejnej zmiany i stresu.
Przedostatni tymczas, niebieski Marcyś też miał u nas zostać, ale pojechał do Warszawy do mojego syna. Lucek trafił do nas awaryjnie, ponieważ groziła mu wywózka na wieś....Zgłosił się bardzo fajny domek po niego, ale mój TZ kategoryczni stwierdził, że Lucka nie oda...I tak z tymczasu stał sę domownikiem..

Roztoczanka pisze:

maczkowa pisze:

KULAK pisze:Nie, nie zdecydowałam się się, mam w domu Zenobiusza, kota, nie chcę już żegnać Przyjaciół ..

to nie jest chyba dobry moment na myślenie o tym, chyba za świeża wyrwa. Ale...

Gdy ma się bliskich, przyjaciół, rodzinę zawsze jest taka możliwość, że kogoś trzeba będzie pożegnać- lub oni będą żegnać nas.
Trzeba się zastanowić, czy lepiej nie mieć przyjaciół, czy ich nie musieć żegnać w jakimś momencie

Po śmierci mojego pierwszego malamuta Bariego chciałam mieć psa już natychmiast....Szukałam identycznego, biało-czarnego....Nie było takiego w schronisku...Kupiłam w hodowli Kazanka. Pojechałam po biało-czarnego, przywiozłam wielka puchatą srebrno-szarą kulkę...
Powolutku dojrzewam do adopcji kolejnego psa...Znowu marzę o malamucie....

Trzymaj się dzielnie po stracie Kazana. Ja sama przez kilkanaście lat byłam wielką miłośniczką bulterierów. Mój własny był tym wymarzonym, najcudowniejszym, który był dla mnie całym światem. Po odejściu na chłoniaka, obiecałam sobie, że żadnych zwierząt w domu, bo średnio radzę sobie z ich śmiercią. Po jakimś czasie zaczęło mi bardzo brakować w domu zwierzaka. Więc pojawiła się Kreweta - kot. Teraz, gdzieś w głębi serca marzę o psie. Nie dziś, nie jutro, ale wiem, że już nie jestem na stanowisku, że nie będę miała więcej psów (tyle, że chyba nie zdecyduję się na bulteriera).

Trzymajcie się dzielnie a wszystko się poukłada.

a.m bardzo dziękuję za Twój wpis. Napisałaś, że średnio radzisz sobie z śmiercią...u mnie jest zdecydowanie gorzej...Ja nawet średnio sobie nie radzę....Nie potrafię bez niego żyć tak, jak do tej pory, i to się nie zmieni. Ból nie minie nigdy. Pomału nauczę się pewnie żyć inaczej.

Roztoczanka pisze:a.m bardzo dziękuję za Twój wpis. Napisałaś, że średnio radzisz sobie z śmiercią...u mnie jest zdecydowanie gorzej...Ja nawet średnio sobie nie radzę....Nie potrafię bez niego żyć tak, jak do tej pory, i to się nie zmieni. Ból nie minie nigdy. Pomału nauczę się pewnie żyć inaczej.

Kocha sie mocno a po stracie cierpi równie mocno. Tęsknota jest okropna i fizycznie boli. Nie ma na nią słów pocieszenia i każdy musi sam się jakoś ze stratą uporać Rozumiem Cię bardzo dobrze i wiem co czujesz.

Lucek bardzo często kładzie się w miejscu, gdzie spał Kazan...

Roztoczanka pisze:Lucek bardzo często kładzie się w miejscu, gdzie spał Kazan...

Lucek jest wielki! I piękny

Bardzo współczuję straty Kazana [*]

Roztoczanka pisze:a.m bardzo dziękuję za Twój wpis. Napisałaś, że średnio radzisz sobie z śmiercią...u mnie jest zdecydowanie gorzej...Ja nawet średnio sobie nie radzę....Nie potrafię bez niego żyć tak, jak do tej pory, i to się nie zmieni. Ból nie minie nigdy. Pomału nauczę się pewnie żyć inaczej.

Przeżyłam to bardzo. Czułam to co Ty.

Baltimoore pisze:Bardzo współczuję straty Kazana [*]

Dziękuję.. 12.07 minie miesiąc, a ja ciągle łapie sie na tym, że trzeba podać leki Kazankowi, potem spacer...Ileż razy wołając koty zamiast Lucek mówię Kazan...
I to puste miejsce.....Został tylko napis "Tu mieszka pies" ....zdjęcia i wspomnienia....