Miau.PL

Trzeba być dobrej myśli.

Jak coś to zrzucę się na jej leczenie. Ogusi

Madie pisze:Jak coś to zrzucę się na jej leczenie. Ogusi

Dziękuję Ci, ale teraz nie ma komu się tym zająć. Tym bardziej, ze kota je, ładnie wygląda, więc nie ma motywacji do działania, a ja sama nie bardzo mogę, i potrafię.

Bardziej jest teraz potrzebna pomoc w mokrej karmie. Jeśli ktoś może kupić to będe wdzięczna. Na razie im daję to czego moje nie jedzą. Wczoraj zaniosłam puszkę 200g i dwa Diabełki wchłonęły ją odganiając Ogusię od jedzenia. Nie miałam zadnych szans w walce z nimi. Wyszła pani Basia i powiedziała, zę one są dzisiaj bardzo najedzone, bo dostały 4 razy jeść! Tylko ze one żarte są i zawsze będą jadły jak będa miały. Sama nie wiem, znam te koty od maleńkiego. Wiem, ze cżęśc kotów taka jest, ze je dopóki jest. Ale dla mnie takie sygnały własnie, jak rzucanie się na jedzenie czy odganianie innego kota zeby zjeść jego porcję nie świadczą o sytości tylko o walce z głodu. Gdybyb były najedzone to by zjadły, owszem, ale spokojniej i bez przeganiania Ogusi. Tym bardziej, ze tak tez bywało. Wtedy tez np nie zjadały wszystkiego do końca. Ale mozę się mylę.

Wracając do domu spotkałam panią Basię, która szła do pani Zosi po jedzenie. Poszłam, też, zupełnie spontanicznie. Jestem zdruzgotana. Takiego ogromu bólu, wycia z bólu bliskiej mi osoby dotąd nie widziałąm i nie słyszałam. Nie wiem jak długo byłam, czas mi się zatrzymał w miejscu...

Pani Zosia w szpitalu u mojej znajomej onkolog. Nie znam szczegółów, wiem tylko, ze lekarz się mocno zdenerwowała na lekarzy ze szpitala, ze wypuścili pacjentkę w takim stanie i nie zalecili dalszych działań, leczenia, które pomoze w dolegliwościach typowych dla tej choroby, ale których nie musi być. Mam nadzieję, ze uda się jeszcze skraść trochę czasu, a nawet jeśli nie dużo to na pewno zmniejszyć cierpienie i poprawić komfort życia. Zaczełam wierzyć, zę jeszcze pójdziemy razem do Diabełków...

I oby tak się stało, Marzeniu Tego się trzymajmy

morelowa pisze:I oby tak się stało, Marzeniu Tego się trzymajmy

Chyba się tak nie stanie, niestety... Pani Zosia trafi do hospicjum. Lekarka nawet rozważała leczenie, ale niestety stan ogólny, a zwłaszcza wiek i choroby towarzyszące sprawiają, zę pani Zosia tego leczenia by nie przeżyła... Na szczęście uporano się z wodobrzuszem, któe dawąło straszne bóle i niemożność oddychania. Jest zaopiekowana, zatroszczona, to ważne.
Przyszła wiosna. Diabełki trzy wylegują się pod krzaczkami na chodniku.
A Burkocika tylko w nocy widzę, jak siedzi , piękny i dostojny, na piwnicznym okienku.

Smutno. Żeby chociaż w miare dobrze się czuła.
Ty też dbaj o swoje zdrowie.

Pani Zosia odeszła..

Och...
[*]

Ode mnie zapalam świeczkę za pania Zosię. Przeczytałam wątek, jestem ogromnie wzruszona. Moje kotki - schroniskowa i z ulicy grzeją się na balkonie, dobrze im, tęsknię za tymi co odeszły....

Dawno nie pisałam...
Pożegnałyśmy panią Zosię.. we wspomnieniach ksiądz dużo mówił o Jej miłości do zwierząt.
Z wdzięczności, od Diabełków i Szarej (Kornelii), Jej ukochanej kotuni pani Zosia dostała:



Szarą zajęła się Jej imienniczka z sąsiedniego bloku. Koteńka wygląda dobrze i się dobrze czuje. Natomiast Diabełki widać, ze próbują uporać się z nową sytuacją. Były karmione dwa razy dziennie, saszetka i często też surowe mięsko, i dodatkowo wygłaskane przez panią Zosię. Teraz dostają mokrą karmę raz na wieczór, jakąs lichą saszetkę, suchą karmę rano no i nie ma kto głaskać, nie ma... One nigdy dotąd nie były bardzo związane z karmicielką. Ja teraz też odwiedzam je raz na 10 dni , czasem rzadziej.. trudno mi do nich pójść bez jedzenia... Tęsknotę za kontaktem z człowiekiem widać zwłaszcza po Milusiu. W tym tygodniu byłam u nich już dwa razy, bo.... po mnie przyszły.. Miluś, głodny, najpierw domagał się głaskania mrucząc przy tym naprawdę bardzo głośno. Dopiero potem zkjadł niewiele, to co mu Łapek zostawił. No i Ogusia, nawet zaczęła się dawać głaskać karmicielce o mnie też się ociera co mnie wprawiło w osłupienie..
Biedne te moje sierotki...

Biedne
Smutny czas, smutne to wszystko.

Marzeniu, ile jest diabełków ?