Miau.PL

Jak to jest z kotami, bardziej są przywiązane do miejsca czy do człowieka? Słyszałam jeszcze teorie, że jakoby kotki do miejsca a kocurki do ludzi

Miesiąc temu wyprowadziłam się z domu do męża. On ma już kotkę, Lusię, ma prawie półtora roku. Ja swoją ukochaną Kicię zostawiłam u rodziców. Stwierdziłam, że to będzie dla niej za duży stres, zmiana miejsca i w dodatku drugi kot, bo ona jest rozpieszczonym jedynakiem. Kotki miały już jedno spotkanie, u mnie w domu. Lusia jest jeszcze młoda, lubi się bawić, moja Kicia ma prawie 7,5 roku w dodatku charakterek, obcych kotów nie znosi a z ludzi to ja jestem jej panią, moja mama też jest ok, toleruje jeszcze tatę, reszta jest ofukana i oprychana. Kicia jest w teorii niewychodząca, wypuszczamy ją jednak latem do ogrodu pod naszym okiem, bo uwielbia to, leży sobie pod tujami, latem w bloku by się męczyła.
Ale ja strasznie za nią tęsknię a Kicia w ciągu tego miesiąca schudła 400 gramów, nie powiem, żeby jej się to nie przydało, bo jest duża Chętnie bym ją też zabrała, ale obawiam się że to wcale nie byłoby dla niej dobre. Eh, czemu człowiek się tak przywiązuje...

Koty tęsknią do ludzi, których kochają. Jeden z moich tymczasów, który bardzo źle reagował na stres, po tym jak wyjechałam na wczasy i przychodziła do nich catsitterka, miał stresowe wielkie krwawiące placki na szyi. Ponieważ się rozchorowałam i nie byłam w stanie iść z nim do weta byłam nieźle zdziwiona, gdy po 2 dniach mojej obecności w domu placki samoistnie zniknęły.

tesknią za ludzmi do których sa przywiązane-i to bardzo.Mój kocurek jak gdzieś wyjeżdzam nie chce nic jeść...

Do ludzi.
Moja "tymczaska" - obecnie 5 lat ze mną - beze mnie zazwyczaj nie je. Nawet moje wyjście do pracy to "za daleko".
Druga tymczaska, która właśnie wróciła z adopcji, poznała mnie bez problemu po dwóch latach, przytula się i robi "szalik z kota" tak jakby tych dwóch lat przerwy nigdy nie było.

Koty przywiązują się do ludzi, z którymi im dobrze. Ale do miejsc też!

Myślę, że to rozróżnianie CZY do miejsc CZY do ludzi jest w pewnym sensie błędne.
Według mnie obie sprawy są ważne - znany i kochany człowiek jest podstawą i gwarancją pewnej stałości i bezpieczeństwa. Z drugiej strony, kot lubi swoje ścieżki, to co zna, to co ma obwąchane, przepatrzone, "poocierane".
Miałam okazję obserwować kota, który przeprowadził się wraz ze swoja ludzką rodziną - i był dramat. Oni mu nieba przychylali, a kociasty jak w amoku, nie wiedział o co chodzi, co to za kosmos, w którym się znalazł.
Podobnie działa przemeblowanie mieszkania, nowa kanapa itd.

Myślę, że każdy kot jest inny.Moja Gucia kocha tylko mnie, jest do mnie ogromnie przywiązana.Mela to trochę egoistka, ważne, aby było jej dobrze i jest jej obojętne, kto ją wymizia, kto nałoży jedzenie do miski i nieważne, czy to będzie u mnie w domu czy gdzieś indziej.Wiem, bo przez miesiąc mieszkały u mojej siostry.Z Melą nie było problemów, Gucia nie czuła się komfortowo.Czasami wydawało mi się, że moje tymczasy tak mnie kochają, że będą tęsknić i ciężko im będzie w DS-ach.No i tu się pomyliłam Są dobrych domkach, rozpieszczane, pokochały swoich Dużych, są po prostu szczęśliwe.

Moim zdaniem bezdomne przywiązują sie do miejsca ( w którym jakos sobie radzą ) a domowe do swoich opiekunów i po trosze tez do miejsca, co wymika z tego,że koty generalnie nie lubią zmian ( nawet w umeblowaniu)