Krówcio ma białaczkę i anemię. Zdiagnozowane późno, gdy już jego stan najlepszy nie był, bo jestem w ciemię bita - zajęta przygarnianiem jednego kociego natręta spod stodoły
, doradzaniem wszystkim wokół w sprawie sterylek (wiecie jak to na wsi... ech ech... temat rzeka 
) zaniedbałam własne kociołki ((( Ale już się wybiczowałam, teraz muszę działać.
W dużym skrócie, Krówek po fatalnych i ciągle pogarszających się powoli wynikach (czetwone krwinki 1,67; htc 12%...) przeszedł transfuzję w Mikołowie, przetoczono mu dwie jednostki. W tej chwili czuje się dobrze, ma apetyt, skocznie biegnie do kuwety, mruczy, ugniata łapkami i takie tam swoje stałe numery, ale wiem, że to długo nie potrwa, jeśli czegoś nie zrobię a słowo daję - nie wiem co. Mój wet też nie wie, choć on jeden przynajmniej chce próbować leczenia, a nie uśpienia...
Chciałam spróbować interferonu, ale na to chyba jeszcze za wcześnie - po przetoczeniu wyniki nadal są poniżej normy. Szukałam więc dalej, trafiłam na informację o leku Aranesp. Daje mi nadzieję, ale jestem zupełnie zielona w temacie. Czytałam o nim co się da, ale nadal nie wiem jak go dawkować dla 3,2-kilowego kota? (6,25-6,75 mikrogramów? Czy może te 0,45 mikrograma na kilo, jak u człowieka?) I czy mogę go podawać kotu, u którego nie stwierdzono żadnych problemów z nerkami? (czy wtedy nie będzie tego hormonu za dużo?)
Pytam tu, bo mój wet sam przyznaje, że nic o tym nie wie... (ale za raczej to go cenię, wolę to niż żeby ściemniał i zgadywał). Nie leczył nigdy ani interferonem, ani aranespem, o obu dowiedział się więcej chyba dopiero ode mnie. Ogólnie risercz spada na mnie, więc szukam i szperam.
Pytanie: czy Aranesp w tej sytuacji to dobry pomysł? Jaka dawka? Co z żelazem? Czytałam, że konieczny, ale odradzano mi w zastrzykach... To jak? Podawać doustnie? Kiedy? Przed Aranespem czy Aranesp jak najszybciej i razem z nim żelazo?
Podpowiedzcie coś, nie chcę znów zbyt długo czekać...
_______________________________
Wklejam tu treść maila, którego słałam do jednego DT, ktory leczył białaczkę u swoich, kiedy pisałam po poradę - tu jest więcej na temat podejmowanych na razie działań i samopoczucia Krówciastego.
_______________________________
"Test białaczkowy (płytkowy) miał robiony 1 sierpnia, wyszedł bardzo silnie pozytywny, linie były bardzo mocno wybarwione, ponoć nikt w klinice nigdy czegoś takiego nie widział
Nie był w najlepszej formie, ale na to mogła mieć wpływ 4-dniowa nieobecność - Krówek jest kotem wychodzącym, ale zazwyczaj nie wychodził z ogrodu. Po dwóchdniach zaczęłam go szukać, trzeciego pytałam sąsiadów, czwartego obeszłam od popoludnia do nocy całą wieś, zaglądałam do każdego domu i pytałam o niego, mówiłam, że będę wieszać ogłoszenia itd. - kolejnego dnia o świcie Krówek się znalazł w ogrodzie (posesja którą wynajmuję jest ogrodzona). Stąd moje przypuszczenie, że ktoś go zabrał (to ładny kot, puszysty, przytulaśny, bardzo łagodny i ufny). Nie wiem co się z nim działo przez ten czas, przypuszczam, że stres mógł spowodować to, że nie był podczas wizyty w najlepszej formie. Lekarka, która go przyjmowała, oraz technik, który robił badanie (bardzo doświadczony) stwierdzili zgodnie, że Krówek może umrzeć w każdej chwili i najlepszym rozwiązaniem jest go uśpić, bo i tak nie da się go wyleczyć, jego stan jest ciężki (fatalna morfologia), a nie przeżyje i tak prawdopodobnie kilku najbliższych dni. Byłam chyba w zbyt wielkim szoku, żeby to zrobić - Krówek był słabiutki, ale nie sprawiał wrażenia cierpiącego...Lekarze dali mu steryd, żeby przeżył do kolejnego dnia, kazali sie z nim pożegnać i przywieźć go do eutanazji nazajutrz.
Jeszcze tego samego dnia zadzwoniłam do jednego z "naszych" lekarzy z tej kliniki, którzy wyciągali już nasze różne tymczaski z ciężkiego stanu. Dr X powiedział, żeby przyjechać do niego w nocy (miał akurat dyżur) i po rozmowie dał mi dla Krówka zastrzyk z witamin i kazał przyjechać w poniedziałek (to była noc z piątku na sobotę), aby mógł sam kota zobaczyć.
W poniedziałek, choć cały ten czas też popierał eutanazję, stwierdził, że Krówek nie jest pacjentem do uśpienia, że nie wygląda tak źle jak jego fatalne wyniki. Zrobił jeszcze raz morfologię. W ten podzieniałek Krówek na pewno miał się lepiej niż we wczesniejszy piątek - dawałam mu tyle jedzenia, ile tylko był w stanie zjeść, nosiłam na rękach (on jest bardzo towarzyski, do ludzi i innych kotów), dawałam ze strzykawki wodę z glukozą, bo nie chciał sam pić. Po tygodniu na sterydach jego stan "wizualnie się polepszał", lekarz spróbował odstawić sterydy, ale to pogorszyło jego samopoczucie, więc do sterydów wrócił.
W piątek 15 sierpnia wyniki pokazały, że morfologia się niestety nie polepsza, więc w poniedziałek (15go było święto, przyjmował na dyżurze kto inny) lekarz podjął decyzję o transfuzji, która miała być przeprowadzona w czwartek, dawcami miały być dwa nasze koty.
Niestety, hurtownia nie dostarczyła worków na krew, więc na miejscu w lecznicy podjęliśmy decyzję, aby od razu pojechać do Mikołowa i zrobić przetoczenie - bylismy już z "dobrej" strony Krakowa (mieszkam 40 km od lecznicy w zupełnie innym kierunku niż Śląsk), a Krówek nie był w najlepszym stanie - nie miał energii w ogóle, nie pił, od doby nie był zainteresowany jedzeniem. Nie chciałam czekać na sprawdzenie krwi, więc pojechaliśmy.
W klinice Teodorowscy w Mikołowie lekarz zbadał Krówka i uznał, że konieczne jest przetoczenie 2 jednostek (czyli 100 ml) pełnej krwi i taka właśnie transfuzja się odbyła. Przed transfuzją Krówek miał kolejną morfologię (wyniki są także w załączniku).
Już w trakcie przetoczenia Krówek odzyskiwał życie - zaczął się rozglądać, przeciągać, chciał schodzić ze stołu. Po zabiegu bardzo dużo pił, nie wymiotował, odzyskał wilczy wręcz apetyt
Kolejnego dnia, w ostatni piątek, zrobilismy morfologię (dzień po transfuzji), zgodnie z zaleceniem lekarza, którzy przetaczał krew. Wyniki są gorsze, niż tamten lekarz przewidywał (przewidywał, że hematokryt będzie ok. 30%, a jest 21,7%), są w załączniku.
Jeśli idzie o zachowanie Krówka - można by go pomylić z niemal zdrowym kotem. Ma apetyt, nie bardzo je chrupki, jak zawsze, ale zjada gotowanego minataja, szproty, tunczyka, gotowaną na parze wołowinę i puszki animondy carny. Dużo śpi (ale tak było zawsze), do kuwety się nie szwenda, tylko żwawo biegnie, zdarza mu się samemu napić z miski (choć nie dużo, ale dostaje samo mokre jedzenie). Mruczy, zaczął znów udeptywać sobie miejsce łapkami, śpi na kartonach, zwyczajowo, domaga się wypuszczania na balkon, choć to robię tylko na minutę-dwie, gdy jestem tuż obok (wtedy liże beton - nie wiem dlaczego...).
Oprócz leków z rozpiski, od soboty rano podaję mu Scanomune."
________________________
Tu wkleję jeszcze za moment linki do wyników badań, tylko je gdzieś na serwer wrzucę.
) ale i tak jestem głupia jak but. 
