Ale nie o mnie tu chodzi ja jakoś muszę sobie poradzić lecz to co nastąpiło w ostatnim czasie przerosło mnie niestety a wracając do mojej skromniej osoby....Cóż jestem już dorosłym facetem mam 36 lat i nie łatwo się wzruszam ale nie tym razem.Początek tej smutnej historii to środa(czarna środa)20.02.2014.
Wróciłem do domu około godziny 18 Jak zwykle mój kochany Kociak oto i ON https://www.dropbox.com/s/1zm8muo62nmzvpu/kotek22.jpg przywitał mnie nim zdążyłem dojść do drzwi a nie było go dobę jednak nie był już taki wesoły jak zawsze chociaż w tamtym momencie tego jeszcze nie zauważyłem gdy już weszliśmy do domu ja zająłem się przygotowaniem posiłku dla nas jemu nalałem mleka ale on liznął z raz czy dwa razy pomyślałem sobie tyle cię nie było może coś sobie upolowałeś
mieszkam w sumie na peryferiach lublina teren otwarty więc jak to na prawdziwego kota przystało ma swoje ścieżki...On jak za zwyczaj ułożył się na swoim ulubionym miejscu ale długo tam nie poleżał tylko gdy po skończonej kolacji wskoczył mi na kolana i zauważyłem wtedy że coś jest z nim nie halo wyczułem że mój mruczuś ma drgawki a co najgorsze nie dał się dotknąć w okolicy ogona i był jakiś cały obolały 
Najgorsze niestety dopiero miało nastąpić.Nie mogę sobie tego wy-darować gdybym mógł tylko cofnąć czas...MÓJ BOŻE Chciałem dla niego dobrze ale jestem GŁUPI CIUL!!!
Mój wzrok spoczął tam gdzie w tamtym przeklętym momencie nie powinien...Apap Ten cholerny apap.Na początku jak by nic położył się i zasnął jak by mu trochę ulżyło lecz nie trwało to za długo mogę się mylić może z godzinę może dwie następnie wstał i zaczął przeraźliwie miauczeć i zataczać się jego podniebienie zrobiło się szare pomyślałem że to może być trutka na szczury a może ktoś go pobił jeszcze biedny chciał wyjść z pokoju do kuwety ale nie zdążył i zaczął wymiotować na dywan oraz oddał na rzadko kał.Nie wiedziałem co wtedy robić i zaczem znalazłem informacje że działają całodobowe przychodnie weterynaryjne i zawiozłem kotka na szmaragdową to minęła pewnie następna godzina albo 2.W lecznicy chiron-wet lekarz wet Agata Książek pobrała mu krew aby zrobić mu morfologię i bardzo się zdziwiła cytuję(nie widziałam jeszcze kota z brązowa krwią a rokowania co do przebiegu leczenia są mało optymistyczne dodała)Dostał jakieś zastrzyki na odtrucie i kroplówkę żeby go wypłukać siedziałem przy moim biedaku prawie do drugiej w nocy bo zginał łapkę co uniemożliwiało swobodny przepływ płynów.Następnego dnia czyli w czwartek zadzwonił telefon z lecznicy poinformowano mnie że stan kota się pogorszył i być może trzeba będzie zastosować eutanazję pojechałem czym prędzej do lecznicy na szmaragdową.Boże tego widoku nie zapomnę chyba do końca życia
To było straszne!Język mojego dzikuska i podniebienie było całe granatowe wręcz czarne ział dusił się strasznie cierpiał.Na pewno był oszołomiony lekami ale mimo wszystko...W pewnym momencie chorzy współlokatorzy mojego kotka zaczęli się dziwnie zachowywać rudy kotek który był najbliżej klatki zaczął dziwnie miauczeć patrząc mi w oczy z przerażeniem a psy też zrobiły się niespokojne jakby wyczuły że to już koniec wciąż mam ten moment przed oczami a łzy same napływają.Nie wytrzymałem wtedy i opuściłem to pomieszczenie. Nie mogłem podjąć decyzji nawet tego słowa wypowiedzieć a co dopiero podpisać.Wróciłem do domu i tylko jedna myśl siedziała w mojej głowie ON STRASZNIE CIERPI byłem na siebie wściekły!!!Nie pomogło uderzenie pięścią w ścianę siadłem na łózko i myślałem co dalej przecież stchórzyłem trzeba może było skrócić jego cierpienie jak ja mogłem to zrobić mojemu najlepszemu przyjacielowi!Wszystko w domu mi o nim przypominało gdy spojrzałem na jego miseczkę rozpłakałem się jak małe dziecko chodziłem po pokoju bez celu nie wiedząc czym mam się zająć kiedy już trochę doszedłem do siebie zacząłem to na"chłodno analizować"może go pochowam przy swoim ulubionym dębie w lesie pomyślałem żebym wiedział gdzie leży może pochować go razem jego ulubionymi przedmiotami-zabawkami.Z bólem głowy położyłem się i zasnąłem.W piątek zatelefonowałem do lecznicy i umówiłem się na spotkanie obawiałem się tego co nie nieuniknione zabrałem ze sobą worek
czułem się beznadziejnie wmawiałem sobie że muszę podpisać zgodę na eutanazję by zakończyć w końcu tę gehennę.Kiedy już przyjechałem na miejsce przy portierni spotkałem lekarz która przyjmowała mojego kociaka tj.Panią A.Książek która chyba właśnie kończyła zmianę zeszliśmy razem na dół abym mógł ocenić stan mojego kotka-Niestety nie było poprawy a może nawet stan się pogorszył powiedziałem że trzeba skrócić jego męki...I Ta właśnie chwila była decydująca o jego życiu lub śmierci i gdy by nie słowa które brzmiały -NA PEWNO Pan tego chce???Pewnie już bym się nie zawahał i nie czytalibyście tego tekstu.Mimo że znalazłem o tej lekarz kilka "nie ciekawych" wpisów w internecie to dziękuję za wprowadzenie mnie w ten stan niepewności mimo że w drodze bardzo cierpiałem bijąc się ze swoimi myślami.Położyłem się i przysnąłem nie wiem ile czasu ale obudziłem się ok 21 i coś we mnie pękło może komuś się to wydać głupie ale mam do gdzieś.Postanowiłem napisać to co mi na myśl przyjdzie tak jak bym wiedział w głębi duszy że ON to usłyszy(przeczyta)i złożę przy nim tą wiadomość zabezpieczoną w butelce...Wypiłem lampkę wina i zacząłem pisać.https://www.dropbox.com/sc/wyjhwf7vc073o81/ynjtJfHvaj https://www.dropbox.com/sc/9akogjjl4uk3hxv/f2V9RICq63 Tak minął ten koszmarny piątek.Nadeszła sobota...
Kiedy się obudziłem i otworzyłem oczy a było to po10 rano
postanowiłem zadzwonić do lecznicy miałem jedynie pewność że mój przyjaciel jeszcze żyje bo prosiłem o telefon gdy by coś się strasznego wydarzyło.Ku mojemu zdziwieniu usłyszałem przez telefon że kotek lepiej już się czuje i żebym przyjechał za godzinkę.Nie robiąc sobie wielkich nadziei ogarnąłem się zjadłem śniadanie i pojechałem na szmaragdową.Kiedy wchodziłem do pomieszczenia gdzie znajdują się zwierzęta przez chwilę poczułem się nie pewnie ale jak już zobaczyłem mojego Kociaka było o wiele lepiej sinizna zanikła prawie cała z podniebienia i języczka był przytomny tak jak by czekał na mnie później położył się i zasnął lekarz powiedział że rano wstał i chodził w klatce To co przykuło moją uwagę to że kotek miał napuchniętą łapkę gdzie miał wkłucie ale to przez to że miał ściśniętą łapkę jakimś bandażem żeby wkłucia sobie nie wyrwał.Mimo że cieszy mnie poprawa stanu jego zdrowia zostało mi w pamięci jego spojrzenie tak jak by mnie nie rozpoznał był bardzo smutny...Mam nadzieję że mu się nie pogorszy i wybaczy mi ten błąd przez który teraz cierpi
Na pewno nie będzie już ten sam kociak ale ważne żeby tylko przeżył...Nawet jeżeli mnie nie będzie już pamiętał.Znowu się rozklejam.........................................Jutro zn w niedzielę go odwiedzę może będzie na mnie inaczej reagował.
Rozumiem że po przeczytaniu tego tekstu jedni mogą mnie potępić chcieć zlinczować może trochę współczuć a może uznać za wariata.Chciałem być po prostu szczery.
Lekarze nie wiedzą że nie będę miał całej kwoty(odłożone mam 170 zł ja się w tej chwili nie liczę czekam jeszcze na przelew z mopr mam nadzieję że wystarczy) nie chciałem im tego mówić żeby GO uratowali nie zastanawiałem się co będzie później...Najgorsze że przychodzą mi różne myśli i nie wiem jak to się dla niego skończy chcę aby tylko wyszedł z tego z bólem serca to piszę ale może zasługuje na lepszego pana.Nie wiem co będzie jutro a może to już dziś jest już 4 nad ranem.........
Ps.Jeżeli ktoś o dobrym sercu zechciał by pomóc Dzikuskowi to proszę o mail na mario123@konto.pl lub dzwonić na 506247517 Oczywiście wszystkie faktury przedstawię na forum jak ktoś jest z lublina to oczywiście może ze mną jutro po południu odwiedzić mojego towarzysza na dobre i na złe.
Pozdrawiam Mariusz
a forum to skarbnica wiedzy praktycznej...
