Miau.PL

Zakładam osobny Kminkowy wątek, bo dużo się teraz u Nas dzieje i Kminek codziennie dostarcza Nam nowych wrażeń
Kminek z każdym dniem jest coraz pewniejszy siebie. Obchodzimy się z Nim niezwykle delikatnie, unikając gwałtownych gestów, mizianek w newralgicznych miejscach (tylnie łapki, okolice ogona), bo bardzo go to stresuje i zdarza mu się wtedy ugryźć w ręke Dzisiaj rano zastałam Kminka w pozycji kota zrelaksowanego na miękkim kocyku, a po moim powrocie z pracy Kminek bardzo domagał się, bym wzięła go na ręce. Widać, że ogromny jest z Niego pieszczoch, ale musimy cierpliwie pracować nad Jego dojściem do pełnej formy psychicznej i fizycznej. Na Kminku można teraz policzyć wszystkie kosteczki, nie ma siły na kocie skoki i na łapkach chodzi jeszcze bardzo niepewnie. Apetyt mu dopisuje i rozsmakował się w swoim RC Intestinal Gastro tak, że pierwszego dnia tej nowej diety trudno go było oderwać od miseczki. Po trzech dniach pobytu u Nas przekonał się, że zawsze czeka na Niego coś pysznego Spobuję dodać tu kilka zdjęć Kminka, chociaż nie gwarantuje, że mi się uda, bo antytechniczny ze mnie typ

Uploaded with ImageShack.us

Fajny Kmineczek! I fajnie razem wyglądacie

I udało się wszystko, i nowy wątek założyć i fotkę wrzucić, super
Będę zaglądać i podczytywać

Uploaded with ImageShack.us

Chudzinka Kminek

jeeeeeeee ale super
Kminek teraz będziesz miał pikne życie

UDAŁO SIĘ

Kminek bardzo mi mojego Lakiego przypomina.
Adoptowaliśmy go 3,5 roku temu. Z tego samego schroniska i nawet z tego samego boksu Był w podobnym stanie jak Kminek - ważył 3,2 kg , miał potworną biegunkę, straszny stan zapalny w pyszczku, nie jadł... Przez pierwsze 3-4 miesiące chował się pod łóżko, jak tylko słyszał dzwonek do drzwi i wychodził z ukrycia jak goście sobie poszli...
Teraz waży niemal 5 kg - i nie jest gruby, nie choruje wcale, a gości wita pierwszy

Trzymam kciuki za szybciutką aklimatyzację i powrót do formy

Kminku, ale Ci się trafiło

I ja się wpisuje na Kminkowy wątek

i ja i ja!

Kibicowałam Kminkowi ze ściśniętym sercem i modliłam się o dom dla niego. Dzięki że go uratowaliście, wspaniali z Was ludzie, a zdjęcia Kminka w swoim nowym domku to miód na moje serce
Jak dobrze, że udało się go wyrwać ze schroniska i z depresji i zrezygnowania w jakim był.
Trzymam kciuki za Waszą trójkę

Kminek

Mój ulubiony Kminkowy Domek (jak to apetycznie brzmi)
chudzinka z niego przeraźliwa i znerwicowany strasznie
ale w takim domku, pod taką opieką, nie ma mowy,
dojdzie do siebie tylko troszeczkę czasu potrzeba