Nie wiem czy znalazł się podobny temat poza tym moim, który kiedyś założyłam, ale wydaje mi się, że jest nieaktualny, nikt tam już pewnie nie zajrzy, a ja chciałabym poznać Wasze zdanie na temat zachowania mojego kota i rad jak z nim postępować. Niestety nie mam aktualnego filmiku, ale zachowanie mojego rudzielca nie wiele różni się od zachowania kota, z filmiku, który już od pewnego czasu krąży po internecie... Natomiast nigdzie indziej nie potrafię znaleźć nic na ten temat, a w "Kot kontra jego ogon", problem jest zwyczajnie wyśmiany.
http://www.youtube.com/watch?v=bzB3DD7WsRY
Zajrzyjcie proszę
Wygląda to tak (na moje oko) Tofik zachowuje się w ten sposób gdy:
-coś go ugryzie
-coś go swędzi
-chce wyjść na dwór (wiem że to źle, ale nie jestem w stanie panować nad domownikami - jego wrzask jest okropny, wiec zostaje wypuszczany na zewnątrz i to wykorzystuje, choć jest to bardziej zwrócenie uwagi na siebie, bo gdy sie do niego podchodzi to robi się miły i grzecznie prosi o wypuszczenie - no przynajmniej mnie
, bo innym rozkazuje)-jest po kontakcie z psem, kotem, dzieckiem
-zdenerwują go inne koty
-zdenerwuje się czymkolwiek (często dźwięki, widoki, ale mam wrażenie, że nawet zapachy, choć to w niewielkim stopniu)
-myje się (wkurza go coś, ogonem czasem bije sie po głowie jak leży, albo się myje, więc nie dziwię się że wtedy się denerwuje, ale jak mu powiedzieć, że on sam sobie to robi?)
Kiedyś jak miał poważny atak,(nie tylko ogon, ale jeszcze chowanie się, bieganie we wszystkich kierunkach, widzenie jakiś rzeczy, których nie ma (coś łapał, w jednym punkcie, czego nie było) - wariactwo zupełne) byliśmy i weta, dostał zastrzyki uspakajające, które nie pomogły, tak mocno był pobudzony. Rozważaliśmy uśpienie kota, na szczęście przeszło. Wieczorem zamknęliśmy go w pokoju, wszędzie pogasiliśmy światła i rozmawialiśmy szeptem - jak było cicho, kot też się wyciszał.
Po wyleczeniu świerzbu z uszek, było o wiele lepiej, później jak zaczynał to już wiedziałam że jakieś pchły, to od razu reagowałam, a teraz nie wiem co znowu, a najgorzej, że zaczyna w nocy -nigdy tego nie robił (stara sie cicho, ale nie zawsze wychodzi), "głaszcze" też czasem szybę, więc pewnie bardzo chce na dwór, ale jak raz go wypuszczę w nocy to już zawsze będzie chciał, więc nie ulegam. (każdą noc swojego życia spędzał w domu. Zawsze spał! ostatnio nie przesypia całej nocy,ale i tak większość śpi, jakby nie krzyczał na ogon byłoby dobrze)
Wizyta u weta odpada - nad nim sie nie da zapanować, jest to kot, który zwyczajnie zrobi krzywdę człowiekowi (nie specjalnie - ze stresu) i jeszcze siebie tym stresem skrzywdzi. Także z weterynarza korzystam w ostateczności. Do normalnych badań trzeba by było podać narkozę. Z bardzo przykrego doświadczenia wiem, że sytuacje mające na celu pomoc, czasem stają się poważnym zagrożeniem.
Poza tymi atakami jest cudowny, nie mam z nim większych problemów, aczkolwiek ma swoje dziwactwa i nie wykluczam, że mogą one mieć związek z problemem m.in on się brzydzi: mięsa i ogólnie dobrego świeżego jedzenia, swojego szanownego tyłeczka (jest zawsze brudny - może tu gdzieś jest podłoże), innych kotów tez się brzydzi, ludzi poza mną trochę też... Także brzydzą go zapachy, wręcz odskakuje, a jedzenie "zakopuje" łapką na podlodze - tak jak to robi w kuwetce wiadomo z czym, chociaż do kuwety też nie zawsze trafia z tym drugim - wykopuje sobie dziurę w żwirku, ale tyłek ma poza brzegiem kuwety, nawet o tym nie wiedząc, a zakopuje wszystko nie potrzebując żwirku, przesuwa łapą po podłodze i to mu wystarcza. Ale to na marginesie - chodzi mi o ogon
Z tego co widzę jest to problem behawioralny. Ma on gdzieś może z fizycznością związek (to swędzenie np), ale to jest jego sposób na wyładowanie się. Także pytam od strony psychologii - jak go "wyładowywać" inaczej, lub czy zna ktoś zoopsychologa, który doradzi mi nieodpłatnie przez internet?
