Miau.PL

Moj Szuszek ostatnio, calymi niemal dniami, miauczy rozpaczliwie pod drzwiami. Wiem, ze to marzec i ze kocurek w wieku prawie 8 miesiecy zaczyna miec swoje potrzeby, ale nie chcemy wypuszczac go na dwor z wielu wzgledow. Przede wszystkim nie jest jeszcze kastrowany, po drugie boimy sie bardzo, ze moze zginac ( w poblizu nie ma co prawda ulic i zadnego ruchu samochodowego, ale dostep do klatki schodowej jest dla kota trudny - drzwi zamykaja sie automatycznie, a my mieszkamy na 2 pietrze i nie mamy mozliwosci uslyszec czy nie prosi o wpuszczenie). Czy sa jakies metody, zeby tak rozpaczliwie nie plakal i czy jest szansa na to, ze po kastracji mu to przejdzie? Co robic? Poradzcie prosze!

Wykastrowac .
Po kastracji najprawdopodobniej sie uspokoi.
A pozniej jeszcze dobrze byloby mu sprawic mu towarzysza/towarzyszke .

Kastracja lada moment - wlasciwie czekalam, az zacznie znaczyc i chcialam dociagnac do czasu, az skonczy rok ( zeby rozwinal sie w pelni), ale znaczyc nie zaczyna, a wyraznie sie meczy - jesli ma mu to pomoc przyspiesze termin zabiegu. Drugi pomysl podoba mi sie okrutnie - niestety mojemu TZ zupelnie nie. Z zazdroscia czytam relacje z domow gdzie jest kilka kotow. Jesli tylko poprawia nam sie warunki zyciowe na pewno i do Szuszy dokooptuje towarzystwo ( w koncu co tam TZ i jego opory kiedy na swiecie tyle bezdomnych kociursiow do wziecia!).

Moje kocury wykastrowane a mimo to od pierwszego powiewu wiosny zrzędzą przy oknach balkonowych (wyjście do ogródka). Kotki też zrzędzą. Urodziły się na dworze z osiedlowych kotek i wypuszczałam je w poprzednim sezonie wiosenno- letnim. Wolałabym tego nie robić, bo cały czas sprawdzam wtedy gdzie są i liczę je i pilnuję i denerwuję się. U mnie z powrotem do domu nie mają problemu- hops po dwu schodkach z ogródka do mieszkania. Życie kota bogatsze, ale ryzyko rozmaitych niemiłych wypadków więcej niż umiarkowane.

Oj to mnie zmartwilas! - Szusza urodzil sie na wsi i pierwsze 7 tygodni zycia zyl najpierw w domu, a potem na wolnosci ( ale pod dobra opieka ludzi). Od momentu kiedy zamieszkal z nami nie wychodzil praktycznie przez pol roku i nie bylo problemu. Ale kiedy zaczal usilnie domagac sie wyjscia, a jednoczesnie dorosl na tyle , ze zaczal wskakiwac na porecz odkrytego balkonu ( pobyt na oszklonej czesci, mimo ze zrobilam mu tam " tron obserwacyjny" nie zadawala go w pelni)- co przyprawilo mnie niemal o zawal, a Szuszy wykluczylo mozliwosc przebywania na nim ( musimy zabezpieczyc go najpierw jakas siatka), zlamalismy sie pare razy i zabralismy na krotkie spacerki na dwor. Niestety nie na smyczy, wiec sila rzeczy pobyty nie byly dlugie ( do momentu, kiedy zaczynal przejawiac wzmozona ruchliwosc ). To najpewniej zaostrzylo jego apetyt na swobode. Jestem w wielkiej rozterce - czy w przyszlosci konsekwentnie odmawiac mu takich malych przyjemnostek ( ze wzgledu na konsekwencje) czy dawac mu sie uprosic od czasu do czasu ( kupic szeleczki i smycz???). Oczywiscie, jesli po kastracji problem sie nie rozwiaze .

Jak masz cierpliwośc i chęć - to bierz go na spacery na smyczy...
Ja czuję, że trzeba zacząc, bo rudy znowu medzi...

Jeżeli już zasmakował w spacerkach i bardzo mu się to spodobało, to i pomimo kastracji może się tego domagać jako czegoś co urozmaica mu życie - oczywiście w tej chwili może się tego domagać dodatkowo z tych powodu. Absolutnie natomiast odradzam takie wychodzenie na spacer jakie praktykowaliście - bez smyczy. To jest moment, gdy kota coś przestraszy i ucieknie lub pojawi się jakieś zagrożenie, pies itp.

Po pierwsze kastracja. Chłopak jest już duży trochę to pewnie pomoże.
Po drugie smycz i spacery. Samego bym go w życiu nie wypuściła, za dużo zagrożeń.
Po trzecie męcz TŻta o drugiego kota, to ten nie będzie się nudził

no i może zabezpiecz (np. siatką) resztę balkonu to kot będzie mógł spokojnie tam świat oglądać.

Aaaaa i koty urodzone na dworzu bez problemu dostosowują się do życia tylko w mieszkaniu. Teraz jest po prostu wiosna.... moje tez okna okupują

Mysmy tez zabrali pare razy Elle na spacerek na smyczy i teraz nawet po malym wyjsciu na dwor, a potem powrocie do domu wydziera sie pod drzwiami na zewnatrz. Mysle wiec, ze niestety kastracja moze pomoc, ale nie spodziewaj sie, ze problem miauczenia zniknie kompletnie.

A co z naszym spotkaniem, moze pojdziemy razem na spacer z kociambrami? (Ja juz mieszkam w Lund).

Szuszek juz po kastracji ( w srode). Czuje sie swietnie - apetyt i humor mu dopisuja ( przed chwila bawilismy sie jego myszka i wyczynial takie akrobacje az milo! ) i nawet mniej miauczy pod drzwiami ( glownie wtedy kiedy dzieciaki wychodza gdzies z domu), ale teraz mozna juz odwrocic jego uwage na moment i przestaje ( przedtem nic nie skutkowalo). To jeszcze za wczesnie na wplyw sterylizacji na zmiane jego zachowania - niemniej jednak tak jest - moze z biegiem czasu bedzie jeszcze lepiej pod tym wzgledem... Mam nadzieje..
Marlena! Jak tam wasza Ella? I w ogole co slychac?

Jutro a w zasadzie dzis jedziemy do Polski, a Ella zostaje pod opieka znajomej. Wiecej napisze po przyjezdzie, bo musze choc troche zazyc snu przed podroza

Cieszę się, że Szuszek już doszedł do siebie. Myślę, że za jakiś czas się całkiem uspokoi

Moja Biala mieszkala na wolnosci przez dluzszy czas, przynajmniej poltora roku. Teraz nie wychodzi wcale. I nie widac, zeby jej tego brakowalo...
To nie jest tak, ze jak kot zyl na wolnosci to juz koniec.

Najpierw wykastruj, a jak po kastracji dalej będzie chciał wychodzić to spraw mu szeli i smycz i wychodź z nim na dwór