Miau.PL

Witam, od razu zaznaczę, że celowo nie zakładam tematu w dziale "adopcja", ponieważ w tej chwili nie podjęłam decyzji o oddaniu mojego Kota.
A oto mój problem: 3 lata temu przygarnęłam piwniczniaka. Wszystko było ok, dopóki nie zachorowałam. Nie, nie jest to osławiona "alergia", którą podaje jako powód oddania zwierzaka większość ludzi. Chodzi o to, że straciłam sprawność ruchową. Choroba jest nieuleczalna i postępuje- dlatego kiedy się zaczęła nie myślałam o oddaniu kotka, dopiero teraz gdy mój stan bardzo się pogorszył. Jest coraz gorzej i opieka nad Tuńczykiem (Mruczusiem) sprawia mi coraz większy problem. Nie mogę już zanieść go to weterynarza - jakoś sobie radzę, pomaga rodzina i znajomi, tabletki na odrobaczanie dostaję od pani weterynarz. Ale po pierwsze ze mną będzie gorzej, a po drugie to nie jedyny problem. Kot jest bardzo żywy, a ja nie bardzo mam siłę się z nim bawić-staram się, ale jest ciężko. Nawet jedzenie i żwirek kupuje mi rodzina bo ja nie mam siły. Mieszkam sama, do rodziców Tuńczyka nie oddam bo nasz pies nie toleruje Kotów (nie toleruje-to łagodne określenie). Będę stopniowo tracić sprawność. Ja sobie radzę, ale boję się, że ze mną Kot będzie się męczył. Że nie zajmę się nim jak trzeba. Schronisko absolutnie nie wchodzi w grę, jeśli już poszukałabym mu dobrego domu (co nie jest łatwe). Serce mi pęka i nie wiem czy w ogóle bym się zdobyła by go oddać - ale gdy go przyjęłam nie wiedziałam przecież, że zachoruję. Jak sądzicie-może lepiej oddać go, póki jest młody(3,5 roku), niż za 2,3,4 lata (kiedy będę jeszcze mniej sprawna)? Co będzie dla niego lepsze?

Proszę o jakaś opinię, o wczucie się w moją sytuację. Z góry dzięki za wszelkie porady. Pozdrawiam

Współczuje zachorowania . Na pewno kotek jest dla Ciebie też oparciem. Czy nie ma możliwości zorganizować regularnej pomocy w opiece nad Mruczkiem? Myślę, że jego obecność i potrzeby także Ciebie aktywizują ... Moja starsza wiekiem sąsiadka, na wózku, bardzo cieszy się z obecności swojego ogonka - a ja mu podaję leki, bo ona nie jest w stanie. Bawić się możecie np. laserkiem, co nie jest męczące dla Ciebie, zresztą z wiekiem kot będzie coraz bardziej stateczny
Na pewno lepiej byłoby go oddać, póki jest młodszy, jeśli taka opcja jest nieunikniona Ale może nie trzeba będzie?

Współczuję ci bardzo z powodu choroby Sama choruję na chorobę,która częściowo i stopniowo upośledza sprawność fizyczną.Jesteś wspaniałą osobą skoro już myślisz o przyszłości kota-nie czekasz aż póżniej inni zrobią z nim co będą uważali za najłatwiejsze wyjście.Uważam,że kota trzeba ogłaszać już teraz-potrzeba zdjęcia i opis charakteru,zwyczajów,zachowań kocurka.Zaraz będą małe kocięta i paroletniego kota nie będzie tak łatwo wyadoptować.Zacznij teraz a na pewno znajdzie się dobry dom dla niego;domy zawsze sprawdzamy przed i po adopcji;jeśli sama nie potrafisz zrobić ogłoszeń napisz do CatAngel;ona za niewielkie pieniądze,które i tak idą na koty bezdomne,ogłasza zwierzaki na 130stronach !!!!! w przeprowadzeniu wizyt też pomogą ci ciotki z forum.Nie martw się,tu znajdziesz pomocną dłoń przy sprawach adopcyjnych;trzymam kciuki za ciebie i kocurka

dobrze ze chcesz dla niego jak najlepiej
jesli to nieuchronne to dobrze byloby mu szukac juz domu - masz sporo czasu jeszcze tak abys znalazla mu dom ktory da Ci poczucie ze kotu bedzie dobrze
czasami na znalezienie domu, dobrego domu, trzeba czekac wiele miesiecy - szczególnie w przypadku kotow doroslych
probuj wiec dawac ogloszenia i wybrac kogos kto sie tym kotkiem naprawde dobrze i odpowiedzialnie zajmie a Ty bedziesz spokojna
moze to jednak bedzie ktos ze znajomych? albo blisko Ciebie mieszkajacych osob? tak ze rozstanie nie bedzie bardzo trudne
to na pewno dla Ciebie trudna decyzja

Do weta nie chodzisz codziennie - ktoś go może zanieść. Karmę i żwirek ma kto dostarczyć.
Kot też dorasta i będzie coraz mniej ruchliwy - możesz kupić za parę zł latarczkę laserową, i bawić się z kotem światełkiem.
Mieszkasz sama, i kot jest Twoim towarzyszem. Nie będzie Ci smutno bez niego?

Wiem, trudna decyzja. Ale pewnie osoby, które Ci pomagają, rozumieją, że kot jest dla Ciebie ważny? Może z nimi ustal, że w przypadku, kiedy naprawdę nie będziesz mogła go mieć, zaopiekują się kotem?

Współczuję Ci choroby...

witaj

wiem,że jest Ci ciężko i rozumiem Ciebie i Twoje obawy.
Wiem,że będzie Ci trudno go oddać ale to też Twoja radość w domu. Bez niego w domku będzie Ci smutno i zapewne ciężko.
Twój przyjaciel,towarzysz.
Możesz mu szukać dobrego domku nowego ale nawet jeśli domek już się znajdzie pytanie ile stresów przejdzie Mruczuś i czy się w nim zaklimatyzuje?Zwierzę też przecież czuje,że coś nie tak.
Tak jak napisała alix76 z wiekiem kot przestanie szaleć i większość dnia będzie przesypiał na fotelu,kanapie jakby go nie było.
Decyzja należy do Ciebie....ale ja chyba nie oddałabym go ....poproś może kogoś kto ma samochód by zawsze kupił Ci żwirek i jedzonko ..

Bardzo, bardzo Cię podziwiam za to, ze nie skupiasz się tylko na swojej chorobie i potrafisz myśleć o zabezpieczeniu kociaka. Decyzja trudna, ale tak jak pisze w poście powyżej, koty z wiekiem stają się bardziej stateczne, dużo śpią ale nadal potrafią dać moc bezcennej radości swoim towarzystwem.

Przede wszystkim współczuję choroby
życzę jak najdłużej dobrego samopoczucia i jak najwolniejszego postępu choróbska.
Sytuacja jest nie do pozazdoszczenia
nie dość, że podupadło zdrowie, to jeszcze trzeba rozważyć myśl o oddaniu ukochanego pupila, do którego jest się przywiązanym ...
trudna decyzja, tym bardziej, że kocio na pewno jest dla Ciebie wspaniałym towarzyszem dnia codziennego i trudno byłoby się z nim rozstać.

skad jestes?

Wielkie dzięki, aż się wzruszyłam czytając Wasze odpowiedzi. Jesteście kochani. Teraz przemyślę Wasze sugestie, jeszcze raz rozważę wszystko, pogadam z rodziną. Muszę się dobrze zastanowić, bo czas ucieka a Kociak coraz starszy. Z jednej strony tak jak piszecie jeśli mam oddać to im szybciej oddam tym lepiej dla niego (dzięki za propozycje pomocy w znalezieniu domu), z drugiej strony macie racje, że im starszy tym będzie mniej szalał, nie będzie tak absorbujący. Postaram się podjąć tę decyzję jak najszybciej, choć jak wyobrażam sobie, że ktoś go zabiera w klatce a ja patrzę to chce mi się płakać. No nic najważniejsze, żeby to była decyzja dobra dla niego. Wasze odpowiedzi bardzo mi pomogły-jeszcze rodzinna konsultacja i zdecyduję ostatecznie.
Jeszcze raz wielkie dzięki za porady i wyrazy wsparcia

Maryla-jestem z Warszawy. Ale jak mówię decyzja o oddaniu nie została jeszcze podjęta.

Napiszę co zdecydowałam już niedługo.
Gdyby tylko on mi mógł powiedzieć, czego chce heh.
Pozdrawiam

No, to w Warszawie trochę nas jest, do pomocy . A koty zmian nie lubią, więc on Ci na pewno powie, ze woli zostać z Tobą Ale to my musimy podejmować racjonalne decyzje ...
za rozwiązanie sytuacji

w takim razie 3maj się dzielnie i podejmij słuszną decyzję dobrą zarówno dla Ciebie jak i dla kota

może oboje potrzebujecie siebie nawzajem

mootyl - jedzenie i żwirek dla kota można zamawiać przez internet z dostawą do domu, dzięki czemu Twoja rodzina będzie mniej obciążona.

Towarzystwo zwierzęcia jest korzystne - po pierwsze poprawia Ci nastrój i zapewnia towarzystwo, po drugie konieczność opiekowania się nim (w możliwym dla Ciebie zakresie) wymusza pewną codzienną aktywność. Z drugiej strony - oddając zwierzątko będziesz nieszczęśliwa. Opieka nad jednym kotem nie jest jakoś szczególnie obciążająca dla Twojej rodziny, na pewno nie na tyle, żeby pozbawiać Cię Twojego przyjaciela.

asfodel pisze:mootyl - jedzenie i żwirek dla kota można zamawiać przez internet z dostawą do domu, dzięki czemu Twoja rodzina będzie mniej obciążona.

Właśnie miałam to napisać. I jeszcze dodam, że hasanie za laserkiem jest na pierwszym miejscu w hierarchii zabaw u moich kotów. Nie męczy opiekuna, za to koty są wybiegane za wszystkie czasy
I, tak jak napisała alix, w Warszawie jest nas sporo do pomocy. Trzymam kciuki za decyzję i oby choroba postępowała najwolniej, jak się da.

Ja jakbym miała tyle ciotek w około nie oddałabym