będzie miał robioną transfuzję krwi, a rano USG. Nie mogę znaleźć sobie miejsca, a łzy same lecą. Tak strasznie kocham tego futrzaka, nie potrafię zasnąć bez jego mruczenia do ucha. Jest to maluch urodzony u mnie w domu. Wychowany i rozpieszczony przeze mnie, a teraz tak strasznie cierpi, a ja nie potrafię mu pomóc. Staram się odganiać złe myśli, ale nie daje rady. Dlaczego mój maluszek musi przez to przechodzić. Jeszcze nigdy nie rozstawał się ze mną na dłużej niż kilka godzin, jest moim najlepszym przyjacielem Proszę trzymajcie kciuki za mojego Baxiunia, aby szybko wyzdrowiał i wrócił do domku. Jutro o 10 mam zadzwonić i dowiem się więcej o jego stanie zdrowia. W duchu modlę się tylko, aby oni do mnie nie dzwonili jako pierwsi. Mam nadzieję, że będę mogła dzień spędzać z nim, wiem, że jest to silny kotek, ale potrzebuje mojego wsparcia, aby szybko wróciły mu siły i chęć do życia
a najgorsze, że jeszcze nie wiadomo co mu jest i jaka jest przyczyna. Ta niepewność doprowadza mnie do szału 
Wymyślam sobie wszystko co mogłam zrobić nie tak, co mogło mu zaszkodzić, czego nie dopilnowałam. To jest mój pierwszy chory kot i odchodzę od zmysłów