Miau.PL

Witam wszystkich
Mam już jednego kota - Puszka, a teraz przygarnęłam drugiego z ulicy. Mieszkał na niej od jesieni, od kiedy ktoś go wyrzucił Jest piękny, o dziwo wygląda na zdrowego, oraz jest wykastrowany. To bardzo miły, proludzki zwierzak. Uwielbia drapanie pod bródką i pięknie mruczy. Mam go od wczorajszego popołudnia.
Jest tylko jeden problem... Strasznie się boi. Najpierw chodził po domu i miauczał, a później schował się pod kanapę i siedział tam cały wieczór i prawdopodobnie noc, aż do 8 rano. Wtedy znowu obszedł dom z przeraźliwym miauczeniem. Teraz siedzi w kącie za biurkiem.
On się chyba boi nowego miejsca. Ludzi raczej nie, bo daje się głaskać i nawet brać na ręce.
Ja go przekonać, jest w miłym i bezpiecznym miejscu? Nie może całymi dniami się chować Na szczęście wczoraj zjadł miskę mokrego jedzenia.

Aha, Burasek (tak ma na imię) zachowuje się tak, jakby nie zauważał Puszka. Mijali się lecz przechodził obok niego jak obok ściany. Puszek też tylko za nim chodzi. Ani na siebie nie syczeli, ani nic. To nie dziwne?

Spokojnie, przyzwyczai się. Nie robiłabym nic na siłę. Jak się chowa za biurkiem, to podsuwaj mu tam jedzenie i może kuwetę w pobliże. Dużo do niego gadaj (spokojnym głosem), głaszcz, jak lubi to bierz na ręce, baw się z nim. Zobaczysz, że kociak szybko przekona się, że trafił w dobre miejsce.

Mogę się tylko podpisać pod radami Wawe.
czas, troska i cierpliwość to najlepszy sposób na przekonanie nowego domownika, że jest w bezpiecznym miejscu.
Nie zna Twojego domu, nie zna Ciebie, potrzebuje chwili czasu, żeby zaufać, poczuć, że to jego miejsce.
będzie dobrze

Daj mu trochę czasu, sam fakt, że dał się dotknąć i zjadł cokolwiek to już i tak sukces. Kotek musi się zaaklimatyzować w nowym miejscu, spokojnie je obwąchać, kiedy już przestanie się bać. W ciągu kilku pierwszych dni nie będzie pewnie rozumiał, że z domu się nie wychodzi, stąd miałczenie pod drzwiami, ale z czasem się przyzwyczai.
A że nie syczą na siebie z Puszkiem to przecież dobrze

Przecież wszystko wymaga czasu. Będzie dobrze.
Daj mu spokojnie się zaklimatyzować.
Kot jest raczej bezproblemowy, jak czytam.

Wyrazy uznania za przygarnięcie biedaka. Teraz by zamamarzał na ulicy.

Wiem, że dobrze, że nie syczą I cieszę się. Po prostu obawiałam się konfliktu.
Niestety nadal siedzi za biurkiem, ale podsunęłam mu miseczkę to zjadł. Jednak zsikał się na podłogę. Może kuweta była za daleko? W drugim końcu pokoju. W każdym razie przestawiłam ją bliżej.
Mój poprzedni post brzmiał chyba za dramatycznie Nie panikuję. A cierpliwości i miłości mam dużo Jak będę miała trochę czasu to wrzucę zdjęcia.

Prakseda: dziękuję

przenieś kuwete blizej,na trzy lub cztery dni

Wyszedł na chwilę, dał się pogłaskać, ale wrócił w kąt.
Obiecane zdjęcia:

Puszek:


Zdjęcia Buraska jeszcze z ulicy, bo teraz nie miałam jak mu zrobić:

cudny

Śliczny Buruś.
I jak przebiega zadomowienie? Jakieś postępy?

Teraz śpi ze mną na kanapie
Rano wyszedł do mnie, siedział u mnie na kolanach, a później położył się na łóżku i dawał się głaskać. Niestety potem czmychnął z powrotem. Jednak jak przyszłam do domu, to przyszedł, zjadł trochę i wskoczył na kanapę. Leży na niej już od 4 godzin Uwielbia mizianie,szczególnie po główce i brzuszku, prawie cały czas mruczy. Jest cudowny i bardzo garnie się do mnie. I uroczo ugniata wszystko co ma akurat pod łapkami.
Na razie przebywa tylko w jednym pokoju, obawia się iść dalej.
Z Puszkiem nadal się nie zauważają.
Do kuwety już trafia bezbłędnie.

Kotek wczoraj wieczorem:


Dzisiaj rano:


I na rękach:

super

Jaki piękny i dostojny Burasek I te jasne obwódki w okół oczek Śliczny! Też mam burego kocurka

W środę miną trzy tygodnie odkąd Burasek z nami mieszka. Już prawie całkowicie się zadomowił. Nadal tylko nie lubi jednego pokoju, do którego nie chce wchodzić.
Jest wyjątkowo uroczy, miziasty i właściwie bezproblemowy. Wcale nie interesują go okna, ani drzwi. Wręcz przeciwnie. Chyba pamięta, że ktoś go kiedyś wyrzucił z domu. Kilka dni temu, wieczorem trzymałam go na rękach (bardzo to lubi) i podeszłam do drzwi sprawdzić, czy są zamknięte. Gdy nacisnęłam klamkę, biedak prawie dostał zawału i chciał jak najszybciej uciec.
Codziennie rano przychodzi do mnie barankuje i się przytula.
W sobotę nastąpił przełom w kocich relacjach:






Od tego czasu chyba się wstydzą, bo nie śpią przytuleni

Ale fajna historia