Miau.PL

ruru pisze:

Catnaperka pisze:Dzisiaj ktoś przyniósł kotkę... Okazało się, że kotka była adoptowana ze schronu jako mały kociak ok rok temu... Kotka wróciła w takim stanie:







To jest Pelasia właśnie. Ma rany na łapkach, wygryza sobie ogon kępkami, jest wymalowana czymś fioletowym w okolicach szyi.. Jest jakiś lek, który barwi na taki kolor ale nie wiem czy tym. Pelasia daje się głaskać, trochę się tylko boi...

i jeszcze jej "pani" powiedziała że kotka wszędzie siusia
na zdjęciach tak nie widać, ale Pela jest naprawdę w tragicznym stanie
na szczęście po wymyciu pyszczka i lekkiej zachęcie załapała i zaczęła jeść

CoolCaty pisze:
Pelasia przewieziona do lecznicy. Jest bardzo źle. Kotka jest bardzo słabiutka, w buzi jedna wielka nadżerka, języczek cały w martwicy i ropie. Buzia zaklejona, zakrwawiona. Nie wiem jak długo Pelasia chorowała, ale to musi być bardzo długo. Na łapkach, na które wyciekały wypływy z oczu, nosa i buzi porobiły się wielkie rany od tego, że wydzieliny poprzeżerały skórę. Rany są głębokie, odzieliłyśmy martwicę, aż do mięśni. Nowe leki podane, kropówka podłączona. Testy na FelV/FiV nie wyszły - chyba za bardzo niunia jest odwodniona. Po zaopatrzeniu i zawinięciu w kocyki Pelasia podsypiała pod kroplówką z jakąś taka ulgą na buzi. Mamy małe szanse na jej uratowanie, ale postaramy się zrobić co się da.

Shirin pisze:Dobrze, że powstał taki wątek. Również uważam, że "opiekunkę" powinna spotkać sprawiedliwa kara. Od razu przy tym podkreślam, że nie chodzi tu o robienie sztucznych afer, zadym, o lansowanie się w mediach ani podgrzewanie atmosfery, a o spokojne, rzeczowe zastanowienie się, jakie kroki należy podjąć, żeby ta przykra sprawa nie minęła bez echa, żeby Pelasia nie cierpiała na próżno. Nie zrobienie niczego to wg mnie przykładanie ręki do czynu pseudoopiekunki, bo zaniechanie jest takim samym złem, jak zło bezpośrednie...

Zofia&Sasza pisze:

Shirin pisze:Dobrze, że powstał taki wątek. Również uważam, że "opiekunkę" powinna spotkać sprawiedliwa kara. Od razu przy tym podkreślam, że nie chodzi tu o robienie sztucznych afer, zadym, o lansowanie się w mediach ani podgrzewanie atmosfery, a o spokojne, rzeczowe zastanowienie się, jakie kroki należy podjąć, żeby ta przykra sprawa nie minęła bez echa, żeby Pelasia nie cierpiała na próżno. Nie zrobienie niczego to wg mnie przykładanie ręki do czynu pseudoopiekunki, bo zaniechanie jest takim samym złem, jak zło bezpośrednie...

Ja nie doczytałam na wątku, ale czy była sekcja kici? To ważne w tej sytuacji.

CoolCaty pisze:Miałam te wiadomość rozesłać na PW do osób najbardziej pałających zemstą za śmierć Pelasi i chcących sprawę nagłasniać, ale wiem, że nie dam rady czasowo potem odpisywać i toczyć dalszych dyskusji. Pelasia została przyjęta do schroniska od włascicielki - pani około 80 letniej poruszającej sie o lasce. Pani kotkę wysterylizowała głównie ze względu na siusianie po mieszkaniu. Po sterylizacji kotka odstała grzybicy, była leczona. Pani twierdziła że wydała na jej leczenie ponad 500zł i nie stać ją na więcej. Przyniosła kota do schroniska, bo stąd ją wzięła - takie było jej stanowisko.
Ponieważ steres związany ze zmianą otoczonia nasilił chorobę Pelasi (zaawansowana caliciwiroza) zabrałam ją do siebie do lecznicy. Nie odznaczyłam tego nigdzie w schronisku, nie poinformowałam nikogo, myśląc tylko o tym, że może uda sie jej pomóc. Dyrekcja schroniska nie była poinformowana o fakcie zabrania przeze mnie kota ze schroniska. Wstawiłam zdjęcia Pelasi na forum, bo wiedziałam, że duzo osób chce wiedzieć jak wygląda i jak się czuje. Żałuję, że to zrobiłam, bardzo żałuje. Rozpętało się piekło.
W takich sytuacjach, jak sytuacja Pelasi w schronisku jest zawsze ta sama procedura. Spisywana jest notatka słuzbowa, dokumentacja i na ich podstawie Dyrekcja pisze doniesienie do prokuratury o popełnieniu przestepstwa. W tygodniu w którym takie dokumenty były składane dla Pelasi, były też inne: psa, który miał mózg na wierzchu od bicia telewizorem po głowie i jeszcze żył, szczeniąt z pudła zabitymi gwoździami, psa z urwaną nogą. Wiem, że dla kogoś, kto takie sytuacje widzi raz na jakiś czas jest to bulwersujące i wywołuje skrajne emocje. W schronisku istnieje jednak procedura co do takich przypadkow i żaden nie zostaje pominięty. Jednak informacja o tym nikomu tu nie wystarczyla.
Cały problem dla mnie polega na tym, że Dyrekcja nie wiedziała, że ja tego kota zabrałam i fakt, że dowie sie o tym z mediów, czy kogoś postronnego spowoduje jej odpowiednią w stosunku do mnie reakcję. Długo pracowałam z dziewczynami wolontariuszkami na to, żeby możliwe było dla nas ustępstwo od regulaminu schroniskowego o nie wydawaniu zwierząt chorych. Dostałyśmy wolną rękę i ja teraz znowu to zepsułam.
Najwazniejsze dla mnie jest to, że sprawa zostanie odpowiednio poprowadzona przez schronisko łódzkie. Mam prośbę o wstrzymanie się z działaniami do momentu złożenia papierów do prokuratury. Do tego momentu nie wyrażam zgody na publikację moich zdjęć. Jak zostaną złożone papiery poinforuję o tym i udostępnię zgodę na ich wykorzystanie.
Chciałbym, żeby było dla wszystkich jasne, że uważam, tak jak i wszyscy w schronisku, że włascicielka Pelasi powinna odpowiedzieć za to co stało się z kotem.
Nasuwają mi sie refleksje o tym ile kotów ze schroniska skończyło gorzej niż Pelasia i o tym nie wiemy, ile osób poprostu je uśpiło lub wyrzuciło, albo oddało gdziekolwiek. Myślę też nad sensem pomagania, nad wyłamywaniem sie ze stereotypu lekarza weterynarii, który chce więcej, próbuje pomóc inaczej niż standard i poświęcac siebie i swój czas poza pracą na ratowanie "dodatkowe". W takich sytuacja nie widzę tego sensu, nie widze zaufania i przekonania z drugiej strony o dobrej woli i wiary w prawidłowe załatwienie sprawy. Uważacie że szum medialny pomoże wyegzekwowac kare od staruszki - myślę, że czas pokaże jak będzie. Tak czy inaczej ja po zamknięciu sprawy Pelasi obiecuję sobie, że inaczej będe juz podchodzić do pomagania w takich sytuacjach.