Miau.PL

Witam, już wcześniej poruszałam temat zaginięcia mojego pupilka na tym forum viewtopic.php?f=1&t=115467&hilit=zaginal+koy+brody, i oto gdy straciłam wszelka nadzieję, on się odnalazł! Niewychodzący, typowy kanapowiec przetrwał w dziczy 3 miesiące i 12 dni!!!!
Piszę to "ku pokrzepieniu" dla tych, którym zagubiły się ich ukochane koty! Nie można tracić nadziei tylko wytrwale szukać!
Pozdrawiam

Bardzo się cieszę, że wrócił do domu.
Teraz pilnujcie go jak oka w głowie.
No i chyba powinniście się z nim przejść do weta na przegląd...

A jak go znaleźliście?

Napisz więcej o poszukiwaniach i okolicznościach odnalezienia. Takie przypadki są bardzo trudne, rzekł bym, beznadziejne, więc twoje doświadczenia mogą być cenne dla zagubionych w przyszłości futrzaków. Mogą być motywacją i inspiracją sposobu poszukiwań.dla opiekuna.

Jak najbardziej! Jak tylko trochę okrzepnę i ochłonę opisze wszystko ze szczegółami (a do opisania są 3 miesiące). Tym bardziej, że to forum w momentach zwątpienia dawało mi nadzieję i mobilizowało do działania. Od razu chciałam PODZIĘKOWAĆ za każde miłe słowo i radę! I na gorąco napisać (raczej potwierdzić to co zostało już napisane w różnych wątkach):
1. Nie poddawać się
2. Szukać w miejscu zaginięcia ( w przypadku mojego futrzaka cały czas był w tym samym miejscu )
3. Wywieszać ogłoszenia ( choć to wiąże się także z serią niemiłych zdarzeń w postaci głupich wręcz przykrych żartów)
4. Zaangażować mieszkająca w pobliżu społeczność ( zwracać się bezpośrednio)
5. I szukać, szukać ,szukać....

Super.
Pamiętam tylko jeden przypadek odnalezienia zaginionego w tak cieżkich warunkach zarejestrowany przez forum.
Dla ciebie Szacun wielki za wytrwałość i skuteczność. Mało kogo stać na tak realne działanie, które przekłada się wprost na miłość do zwierzaka jak żadne słowa.

Troche się wetnę w cudzy wątek, ale to też w ramach dzielenia sie doświadczeniemi. Mój Gucio odnalazł się po 6 dniach, po tym, jak pół zeszłej soboty łaziłam po forcie i łakach wrzeszcząc na całe gardło jego imię ( zmusiła mnie do tego koleżanka). Wcześniej też chodziłam i wołałam, ale tak bardziej kameralnie. I to kameralne nie pomagało. Wrzaski sprawiły, że wieczorem się pojawił. Zapomniał że ma wrócić? Nie potrafił? Okolicę od roku oglądał z osiatkowanego tarasu, wychodził od niedawna.
Cieszę się z kolejnego szczęśliwego zakończenia, zwłaszcza że sama to ostatnio przeżywałam.

|Proszę, wpisz go do Klubu Kotów Odnalezionych
viewtopic.php?f=1&t=104532

To Klub dla pokrzepienia, dla watpiacych. To przesłanie że warto szukać dosłownie do upadłego, nigdy nie rezygnowac.

Tosza pisze:Troche się wetnę w cudzy wątek, ale to też w ramach dzielenia sie doświadczeniemi. Mój Gucio odnalazł się po 6 dniach, po tym, jak pół zeszłej soboty łaziłam po forcie i łakach wrzeszcząc na całe gardło jego imię ( zmusiła mnie do tego koleżanka). ....

To musi być boskie przeżycie spotkać na łące dwie panny wrzeszczące na maksa twoje imię.

PcimOlki pisze:

Tosza pisze:Troche się wetnę w cudzy wątek, ale to też w ramach dzielenia sie doświadczeniemi. Mój Gucio odnalazł się po 6 dniach, po tym, jak pół zeszłej soboty łaziłam po forcie i łakach wrzeszcząc na całe gardło jego imię ( zmusiła mnie do tego koleżanka). ....

To musi być boskie przeżycie spotkać na łące dwie panny wrzeszczące na maksa twoje imię.

Panny to miła nadinterpretacja
W każdym razie jestem do grobowej deski wdzięczna koleżance;samej by mnie chyba na to nie było stać, a okazało się, że warto było.

Tosza pisze:

PcimOlki pisze:

Tosza pisze:Troche się wetnę w cudzy wątek, ale to też w ramach dzielenia sie doświadczeniemi. Mój Gucio odnalazł się po 6 dniach, po tym, jak pół zeszłej soboty łaziłam po forcie i łakach wrzeszcząc na całe gardło jego imię ( zmusiła mnie do tego koleżanka). ....

To musi być boskie przeżycie spotkać na łące dwie panny wrzeszczące na maksa twoje imię.

Panny to miła nadinterpretacja
W każdym razie jestem do grobowej deski wdzięczna koleżance;samej by mnie chyba na to nie było stać, a okazało się, że warto było.

A tam zaraz nadinterpreacja.

Cieszę sie razem z Tobą

Mój skradziony Kot odnalazł nasz Dom po 4 długich latach
Pewnej zimy otwarłam drzwi a On siedział zmarznięty na progu
Zył z nami jeszcze 2 lata
niestety nie wiem co się z nim działo przez te 4 lata nieobecności
Wrócił schorowany
Najgorsze były te lata myślenie co się z nim dzieje
czy żyje czy ma co jeść
Okropne przeżycie

Jeszcze raz dziękuje za miłe słowa! Już troszkę ochłonęłam i mogę coś więcej napisać na temat odnalezienia mojego kochanego śmieciuszka.
Nie wiem czy pisałam to wcześniej, ale kocio zaginał nieszczęśliwie w drodze (uciekł z samochodu ) ok.180-200 km od miejsca zamieszkania w okolicach Brodów Iłżeckich (to pod Starachowicami) okolica przepiękna, ale bardzo trudna do poszukiwań. Jak tylko dotarłam na to fatalne miejsce rozpoczęłam poszukiwania oczywiście bez rezultatów. Od razu poinformowałam o fakcie okolicznych mieszkańców, którzy intensywnie zaangażowali się w poszukiwania. Bez rezultatów. Wywiesiłam ogłoszenia i oczywiście nic! W swoich poszukiwaniach zaczęłam zataczać coraz szersze kręgi w pobliskie wsie. Otrzymywałam wiele sprzecznych informacji, bo kot to kot a czarno białych jak psów. Koczowałam nocami zdążyłam poznać wszystkie okoliczne sierściuchy. Jeśli chodzi o ogłoszenia to miałam mnóstwo telefonów z głupimi żartami ( po prostu czysta głupota ludzka:( ) i tak mijały kolejne dni. Po miesiącu od zaginięcia jeździłam już rzadziej,rano w nocy i o północy. Tak z kolei minęły dwa miesiące zrobiło się zimno i mokro a ja wciąż myślałam o moim biednym Kiziu, że marznie, że pogryzły go okoliczne dzikie koty i psy, albo że przejechał go jakiś samochód (obok jest ruchliwa trasa:( ) Pewnego dnia dostałam telefon od człowieka który twierdził, że widział mojego kota i to na pewno ten. Ale ile razy to już słyszałam ( takie gadanie zaprowadziło mnie już kilkanaście kilometrów dalej ), postanowiłam jednak sprawdzić zgłoszenie. Koczowałam po nocy, szukałam, rozstawiałam jedzenie i nic:( Kolejna iskierka nadziei ulotniła się. Dwa dni później od rana chodziła za mną jakaś dziwna, nieodparta potrzeba pojechania w miejsce zaginięcia jeszcze raz. Rzuciłam pracę i koło 12 w południe wybrałam się. Gdy tylko dojechałam na miejsce i rozejrzałam się przed mną wolno paradował sobie MÓJ KICIO!!!!!Zamarłam z wrażenia nie mogłam się ruszyć, zaczęłam go wołać. Kizio usiadł w odległości około 1,5 metra ode mnie i zaczął miauczeć. Powoli zaczęłam podchodzić, ale jak na nieszczęście w tym momencie zaczął obok nas przejeżdżać rozklekotany TIR, i Kizio ulotnił się w krzaki. Wołałam, rzuciłam sie w chaszcze i nic Zniknął!!!chodziłam w tym miejscu jeszcze jakiś czas i zrozpaczona zaczęłam wracać do samochodu. I znów zaskoczenie obok auta mój Kizio dojadający resztki jedzenia, które uprzednio rozrzuciłam. Powoli podeszłam, rozsypałam jeszcze trochę jedzenia i kocio podszedł na tyle blisko że mogłam go złapać!!! Już go miałam w ramionach!!!!! Na początku troszkę się wyrywał, ale po chwili już tulił się i pomiaukiwał. Po przetransportowaniu do tymczasowego domku z godzinę siedział osowiały a potem odżył. Kiedy udało mi się go dowieść wreście do swojego stałego miejsca zamieszkania zachowywał się jakby nigdy go nie opuszczał. Obecnie jesteśmy już po wizycie u weterynarza. Kot jest w stanie dobrym, odrobaczanie i usunięcie kleszczy. Po za tym jest przeraźliwie chudy ,ale zdrowy.

Tak jak już pisałam nie poddawać się i szukać. Jak widać na przykładzie mojego futrzaka nawet domowy, niewychodzący kanapowiec może poradzić sobie w trudnych warunkach.

tak bardzo się cieszę jak to dobrze,że nie poddałas sie!To takie ważne.
Wiem co człowiek zcuje szukajac kota.Pzrerażenie odbiera rozum a serce boli.Szukałam!I tez znalazłam.
Pilnuj gadziny i nie wypuszczaj z objęć.

Dołączam ze słowami uznania, wspaniale, że nie odpuściłaś.

Cóż za historia! jestem pod ogromnym wrażeniem! Bardzo się cieszę, że Twoja wytrwałość popłaciła i masz już swojego Kitka bezpiecznego w domu