Pomarańczowy szczęściarz znad morza - już w nowym domku :))
Napisane: Pon wrz 13, 2010 7:45Pewnie nie uwierzycie ...
Chociaż - taka nasza miauowa karma chyba
Zapowiadał się piękny, słoneczny weekend, więc w 4 pyry miauowe udałyśmy się do Koszalina. Było pięknie faktycznie, niedzielny spacer przed powrotem do Poznania - aż tu nagle na małych szybkich nóżkach prosto w wielkie ruchliwe rondo w centrum miasta leci mały rudzielec z nastroszoną kitą
Błyskawiczne kici-mici - mały zawrócił (ufff!!!) i biegiem do nas
Mały rozmruczany oswojony rudzielec ...
No to mamy kota
Pierwsze jego szczęście - że urodził się rudy i pewnie szybciej dom znajdzie. Drugie jego szczęście - że w ogóle żyje ... za chwilę mógł dołączyć do tych wszystkich kociaków, którym się nie udało, a które widziałyśmy po drodze
Oczywiście szybka decyzja, mały Koszałek jedzie do Poznania. Nie pytajcie skąd znalazł się transporterek, podkład i ręcznik do klateczki, nawet paczka smacznego jedzonka - jesteśmy profesjonalnym domem tymczasowym 
W mieszkaniu okazało się, że strasznie głodny
Pełny brzuszek przypomniał, że trzeba zawiązać sadełko - najlepsze miejsce do tego to oczywiście puchowa kołdra
W końcu trzeba się było zbierać do domu. W planie było jeszcze Mielno (pogoda jak brzytwa
) i zjedzenie gofra i lodów.
No to jedziemy, mały w transporterku. Gofra w łapę i na plażę.
Szczyt szczęścia - tyyyyyle piachu
Cały zabiorę ze sobą
Jeszcze tylko szybki wpad do pamiątek po misia dla Koszałka i wracamy do Poznania.
Mały zmęczony przygodami spał jak zabity całą drogę w pozach przedziwnych
No i co? Nie sądzicie, że ktoś to dla nas zaplanował?
A dzień wcześniej mówiłam, że mam nadzieję, ze biała Stokrocia jest ostatnim znalezionym kociakiem na ten rok ....
Podsumowując : Koszałek jest rudy z białymi łapkami, ma ok.3-3,5 miesiąca, wygląda na zdrowego. Jest bardzo ufny, domowy. Jak na rudego przystało, musi mieć jednak skrzywienie psychiczne - prawdopodobnie był bardzo wcześnie zabrany od matki, bo wciąż szuka czegoś do ssania - palec od ręki, własna łapka ... prawdopodobnie dlatego ma wylizany do gołej skóry koniec ogonka.
Dzisiaj jedziemy do weta, na początek trzeba chłopaka pozbawić całego życia zewnętrznego i wewnętrznego, no i pokazać ogonek.
Oczywiście szuka domu !!!!
Chociaż - taka nasza miauowa karma chyba
Zapowiadał się piękny, słoneczny weekend, więc w 4 pyry miauowe udałyśmy się do Koszalina. Było pięknie faktycznie, niedzielny spacer przed powrotem do Poznania - aż tu nagle na małych szybkich nóżkach prosto w wielkie ruchliwe rondo w centrum miasta leci mały rudzielec z nastroszoną kitą
Błyskawiczne kici-mici - mały zawrócił (ufff!!!) i biegiem do nas
Mały rozmruczany oswojony rudzielec ...
No to mamy kota
Pierwsze jego szczęście - że urodził się rudy i pewnie szybciej dom znajdzie. Drugie jego szczęście - że w ogóle żyje ... za chwilę mógł dołączyć do tych wszystkich kociaków, którym się nie udało, a które widziałyśmy po drodze
Oczywiście szybka decyzja, mały Koszałek jedzie do Poznania. Nie pytajcie skąd znalazł się transporterek, podkład i ręcznik do klateczki, nawet paczka smacznego jedzonka
- jesteśmy profesjonalnym domem tymczasowym W mieszkaniu okazało się, że strasznie głodny
Pełny brzuszek przypomniał, że trzeba zawiązać sadełko - najlepsze miejsce do tego to oczywiście puchowa kołdra
W końcu trzeba się było zbierać do domu. W planie było jeszcze Mielno (pogoda jak brzytwa
) i zjedzenie gofra i lodów. No to jedziemy, mały w transporterku. Gofra w łapę i na plażę.
Szczyt szczęścia - tyyyyyle piachu
Cały zabiorę ze sobą Jeszcze tylko szybki wpad do pamiątek po misia dla Koszałka i wracamy do Poznania.
Mały zmęczony przygodami spał jak zabity całą drogę w pozach przedziwnych
No i co? Nie sądzicie, że ktoś to dla nas zaplanował?
A dzień wcześniej mówiłam, że mam nadzieję, ze biała Stokrocia jest ostatnim znalezionym kociakiem na ten rok ....
Podsumowując : Koszałek jest rudy z białymi łapkami, ma ok.3-3,5 miesiąca, wygląda na zdrowego. Jest bardzo ufny, domowy. Jak na rudego przystało, musi mieć jednak skrzywienie psychiczne
- prawdopodobnie był bardzo wcześnie zabrany od matki, bo wciąż szuka czegoś do ssania - palec od ręki, własna łapka ... prawdopodobnie dlatego ma wylizany do gołej skóry koniec ogonka.Dzisiaj jedziemy do weta, na początek trzeba chłopaka pozbawić całego życia zewnętrznego i wewnętrznego, no i pokazać ogonek.
Oczywiście szuka domu !!!!
i domek pewnie szybko znajdzie .
komponuje się z piaskiem 
