Kizia Leśniczanka: po sześciu latach traci dom :(
Napisane: Pt sie 27, 2010 13:16Historia Kizi zaczęła się wcześniej. Jak wyglądała to tylko ona wie, ale jakoś nie chce podzielić się tą wiedzą. 
My poznaliśmy Kizię ponad dwa tygodnie temu.
Tytułem wyjaśnienia - mamy działkę na Kaszubach. W lesie, w miejscu, gdzie "świat się kończy a wrony zawracają". Mój TZ - jako dysponujący większą ilością wolnego czasu - bywa tam dosyć często, ja - przelotem).
Pozwólcie, że jako początek historii, zacytuję maila, którego swojego wysłałam do koleżanki:
"A ja wczoraj obśmiałam się z J.
Chociaż obśmiewałam się z pewnym niepokojem.
Ale od początku. J. oczywiście siedzi w Głuszy ja oczywiście w Gdańsku.
Wczoraj ok. 15,00 telefon z Głuszy: "Mam tutaj gościa, porozmawiaj z nim". Natężam słuch a z drugiej strony komórki dochodzi jakieś ciche: "Mi! Mia! Miau!" Kot. Podobno malutki i bardzo wychudzony. Czarno-biały. Przyplątał się na naszą działkę. Dostał kawałek kiełbaski, ociera się o nogi i udeptuje. A mi włosy jeżą się na głowie z powodu wizji czwartego kota w domu.
Wróciłam do domu. Oporządziłam koty domowe, gotuję sobie kukurydzę. W przerwie dzwonię do J.: "Jak Twój nowy podopieczny?" Pada odpowiedź: "A już go nie lubię, bo zjadł mojego przyjaciela, zieloną jaszczurkę z kibelka". Tłumaczę J., że natura, że kotek głodny i niech lepiej J. idzie do wsi i kupi mu coś do jedzenia. A w myślach opadają zjeżone włosy – chyba nie będzie czwartego kota.
Wieczór. Dzwoni J. Najpierw wysłuchuję histerycznych pytań, co on ma zrobić na noc z kotem. Bo przecież do domku go nie weźmie. Ale może w przedsionku? A może zostawić mu otwarte drzwi od kibelka? A w ogóle to wyciągnął jakieś pudełko, wyścielił mu kocykiem i teraz przekonuje malucha, aby tam wszedł. A co będzie z kotkiem jak on (J.) przyjedzie do Gdańska? A potem relacja, że maluch zjadł kupioną dla niego parówkę. I że teraz siedzi koło nóg J. i myje się, mamrocząc coś zawzięcie. I że właśnie czai się na coś, co urzęduje pod domkiem (mysz? żaba? jaszczurka?) Że usiłuje wskoczyć na beczkę na której leży resztka kiełbaski. Itd., itp., przez dobre 15 minut. A mi wraca przerażająca wizja czwartego kota.
No dobra. Zadzwoniłam dzisiaj, tak ok. 10. Wczoraj siedzieli sobie razem do późnej nocy – J. na leżaku, kotek obok. Dzisiaj kotka nie ma – poszedł gdzieś nocną porą. Ale tak do końca to nie jestem przekonana, czy wizja czwartego kota rozmyła się ostatecznie.
"
Tak wyglądał początek. Cdn.
My poznaliśmy Kizię ponad dwa tygodnie temu.Tytułem wyjaśnienia - mamy działkę na Kaszubach. W lesie, w miejscu, gdzie "świat się kończy a wrony zawracają". Mój TZ - jako dysponujący większą ilością wolnego czasu - bywa tam dosyć często, ja - przelotem).
Pozwólcie, że jako początek historii, zacytuję maila, którego swojego wysłałam do koleżanki:
"A ja wczoraj obśmiałam się z J.
Chociaż obśmiewałam się z pewnym niepokojem.Ale od początku. J. oczywiście siedzi w Głuszy ja oczywiście w Gdańsku.
Wczoraj ok. 15,00 telefon z Głuszy: "Mam tutaj gościa, porozmawiaj z nim". Natężam słuch a z drugiej strony komórki dochodzi jakieś ciche: "Mi! Mia! Miau!" Kot. Podobno malutki i bardzo wychudzony. Czarno-biały. Przyplątał się na naszą działkę. Dostał kawałek kiełbaski, ociera się o nogi i udeptuje. A mi włosy jeżą się na głowie z powodu wizji czwartego kota w domu.
Wróciłam do domu. Oporządziłam koty domowe, gotuję sobie kukurydzę. W przerwie dzwonię do J.: "Jak Twój nowy podopieczny?" Pada odpowiedź: "A już go nie lubię, bo zjadł mojego przyjaciela, zieloną jaszczurkę z kibelka". Tłumaczę J., że natura, że kotek głodny i niech lepiej J. idzie do wsi i kupi mu coś do jedzenia. A w myślach opadają zjeżone włosy – chyba nie będzie czwartego kota.
Wieczór. Dzwoni J. Najpierw wysłuchuję histerycznych pytań, co on ma zrobić na noc z kotem. Bo przecież do domku go nie weźmie. Ale może w przedsionku? A może zostawić mu otwarte drzwi od kibelka? A w ogóle to wyciągnął jakieś pudełko, wyścielił mu kocykiem i teraz przekonuje malucha, aby tam wszedł. A co będzie z kotkiem jak on (J.) przyjedzie do Gdańska? A potem relacja, że maluch zjadł kupioną dla niego parówkę. I że teraz siedzi koło nóg J. i myje się, mamrocząc coś zawzięcie. I że właśnie czai się na coś, co urzęduje pod domkiem (mysz? żaba? jaszczurka?) Że usiłuje wskoczyć na beczkę na której leży resztka kiełbaski. Itd., itp., przez dobre 15 minut. A mi wraca przerażająca wizja czwartego kota.
No dobra. Zadzwoniłam dzisiaj, tak ok. 10. Wczoraj siedzieli sobie razem do późnej nocy – J. na leżaku, kotek obok. Dzisiaj kotka nie ma – poszedł gdzieś nocną porą. Ale tak do końca to nie jestem przekonana, czy wizja czwartego kota rozmyła się ostatecznie.
"Tak wyglądał początek. Cdn.
Wprawdzie jeszcze nie najgorszy, ale trzeba szybko działać.
czekamy co dalej....... 
i jedzonka urozmaiconego ?
To naprawdę środek lasu. Nawet do najbliższej wsi jest chyba z kilometr.