lidka02 pisze:Nie chowam głowy w piasek ......widać że i tak sie nie zrozumiemy....
Co do życia w bajce .......nie zyczysz mi takiej bajki , chodzi ci o życie rodzinne twoją chorą mame ...
Ja dość przeszłam mam 44 lata w tych latach pochowałam mamę jak miała 48 lat , rodzice byli alkoholikami ....Miałam babcie ona miała córkę z daunem , opiekowałam sie nimi jej córką , jeżdxiłam po szpitalach , ciocia zmarła nie od razu , babcia została mając 88 lat bez niej , bez drugiej córki , a wczesniej zmarł jej syn , a jeszcze wcześniej powiesił się jej mąż ......Zabrałam babcie do siebie , mój ojciec pił , babcia była leżąca , opiekowałam sie nią prawie dwa lata w domu..Przerobiliśmy pokój córy do babci , córa spała z nami ....Babcia leżąc miała odlezyny , dziury , robiła pod siebie , przychodziła pielęgniarka do niej na 30 min ..Dostawałam pieluchy babcia tak mnie przepraszała że muszę to robić , wstydziła się ja mówiłam spoko bedzie ok..I tak sobie żyłyśmy ja jej opowiadałam co tam słychać ona sie uśmiechała i mnie głaskała , była mi bliższa jak mama ...Odeszła tydzień przed swoją 90 , była z niej skóra i kości , siedziałam z nią na łóżku wieczorem a ona usiadła i zaczęła do mnie mówić , mąż wychodził do pracy ja się wystraszyłam bo przecież ona nie mogła się ruszać , krzykłam .Przerwałam jej śmierćmąż nie poszedł do pracy , wezwaliśmy pogotowie była trzy dni w agoni , a mój ojciec obok nawalony ..Siedziałam przy niej dzień i noc , trzeciego dnia mąż mnie wygnał żebym poszła się przespać , poszłam na chwile ale mu powiedziałam nie odchodź od babci , on ok.Poszedł sobie na chwile zrobić herbatę a babcia w tym momencie zmarła
Lidko, nie licytujmy się, proszę. To nie ma sensu. Współczuję Ci bardzo, że miałaś takie życie. Wiesz jak to jest w życiu, dla jednego ciężkie życie jest takie jakie Ty miałaś, dla kogoś innego tragedią życiową są sprawy, ktore nam wydają się błahe. Ja Ciebie doskonale rozumiem, to nie tak, że Ciebie nie rozumiem. Rozumiem Twoją samotną walkę, przecież nie raz dałam temu wyraz. Chciałabym tylko, żebyś potrafiła zrozumieć, że to zabijanie niczego nie rozwiązuje. Żebyś zrozumiała, że nie jestem w stanie odrzucić moich zasad, tak jak Ty nie potrafisz swoich. Wymieniłyśmy poglądy, Ty będziesz dalej ratować te wszystkie biedy, a ja będę walczyć dalej o nie rozdzielanie związanych ze sobą zwierząt i o nie zabijanie nowo narodzonych, tylko o powszechną sterylizację zwierząt domnych.
I wierzę, że uda się w ciągu kilku lat, o ile ludzie sypną grosze, gminy też, zamiast finansowac hycli - rozwiązać problem tej tragicznej sytuacji w Polsce. Bo wierzę, że jak Prezes Fundacji "Karuna" weźmie się za coś, to doprowadzi to do celu. Na szczęście ma wsparcie ludzi cieszących się autorytetem, więc i to też działa na korzyść.
I myślę, że na tym zakończę już (po raz nie wiem który
) tę dyskusję i będę trzymać kciuki za wszystko co może przyczynić się do tego, aby było lepiej.
a teraz polecam warte posłuchania zespół Forteca cudny głos i cudna muza .Zespół patriotyczny , fajne teledyski , dajace do myślenia jak było kiedyś ,ludzie cieszący się że żyją z kromki chleba , dzieci z karabinami ..a teraz ludzią się wełbach przewraca .. 
tak by sie chciało uslyszeć jej głos , jeszcze go słysze .Miała taki ciepły , pełen dobroci i szczerości....Ale już jej nie ma 
