Tyskie Mrusie VI - tragedia :(

Przed chwilka tez rozmawiałam z Pania od Rudzika , jutro wizyta przed adopcyjna :ok:

A co do sprawy transportu ustaliłyśmy ze jutro zadzwoni do kierowcy i zobaczymy co się da zrobić , może jak będzie w trasie powrotnej a może jakoś inaczej się to rozwiąże , ale jestem dobrej myśli :ok:

Rudzik, ty farciarzu! Ty nawet nie wiesz, jaki ty szczesciarz jestes :1luvu:

Cholernie sie ciesze! :1luvu:

Ale mowilam ci przeciez, ze zaslugujesz na szczescie i wreszcie bedziesz mial pelnie kociego szczescia :1luvu:

Padam na twarz, te zwierzaki mnie wykoncza kiedys :evil:

kochane moje potworki chca sie wszystkie miziac w tym samym momencie teraz, zaraz natychmiast :1luvu:

Dzis mialam przyjemnosc wymiziac rowniez 2 nieziemsko piekne czarnulki: Prime-ktora zaszczycila mnie swoja obecnoscia na moich kolanach i Kike :1luvu:

ktora troszke jest niesmiala w stosunku co do mnie, ma troche rezerwy, ale udalo mi sie ja wymiziac. Najpierw troche z zaskoczenia, bo powachala moja reke i sie cofnela... Widac ma do czlowieka duza rezerwe. Potem z zaskoczenia ja smyrnelam po grzbiecie, byla troche zaskoczona-owszem, ale potem z przyjemnoscia poddala sie miziajacej ja rece :1luvu:

a jak mruczala pieknie przy tym, jak glosno! Ze nawet jak kolacje zaczela jesc zaraz po miziankach, to jeszcze chwile dosc glosno mruczala :1luvu:

Jutro opisze reszte, bo juz mi sie oczy zamykaja samoistnie :ryk:

powiem wam na koniec cos jeszcze: Manka przechrzcilysmy z Justa :ryk:

To juz nie MANIEK to jest MANIAK ktory ma kota na punkcie gotowanego miesa :ok:

Stad ksywa "miesny maniak"

(tu mi sie nasuwa nie wiem czemu reklama tesco: "ech, kobieto! Ale jestem mieski!" albo "zaraz porozmawiamy po miesku")

A kto nie widzial malych kocich tornad w akcji jeszcze-niech szybko nadrobi te zaleglosc! Agat i Aksamit tak dzis szalaly, ze myslalam, ze rozniosa ten pokoj na drobne :1luvu:

wczoraj chyba wreszcie udalo mi sie choc troche wymiziac cale towarzystwo (no prawie cale). Nawet Tygrys miauczal o glaskanie, na kolana sie wpychal

Choc ugryzc potrafil tez. (coz za wdziecznosc! To ma byc zaplata za mizianie?!) :ryk:

Zuzu strasznie sie wylizuje, wygryza... Meczy go ta grzybica strasznie.... :roll:

Ozinek... ech... wiecie, jaki on zawsze byl: towarzyski, garnal sie do czlowieka, dopraszal sie o mizianki i przy lekkim smyrnieciu juz wlaczal mruczando :1luvu:

Pamietacie, jak zawsze glosno mruczal? Jak kochal czesanie? Teraz juz przestal... juz nie chce byc czesany, nie lubi. Nie mruczy prawie wcale (ledwo co wyczuwalne czasem przez skore drgania swiadczace o mruczeniu), mizianki, buziaki, przytulanki... on byl zawsze wtedy wniebowziety... a teraz... coraz wiecej czasu spedza sam, z dala od czlowieka, coraz mniej ma ochoty na mizianko... Wczoraj sie pomizialismy dosc troche, ale juz nie tak, jak to bywalo kiedys... Wyraz pyszczka ma smutny, oczy obce... Niestety, czuje sie coraz gorzej... Wciaz w miare dzielnie znosci swoje cierpienie, ale jest juz coraz slabszy. :crying:

Eustachy w pampersie wyglada nie mniej uroczo niz w majcioszkach :1luvu:

ma sie znakomicie jak na jego dolegliwosci i choroby

Wciaz ma energie do zabawy, wciaz sie przytyla, mizia.... :1luvu:

Rownie dzielny z niego kotek jak Ozi

Miki jak to Miki, wiecznie by sie tulil i mruczal czlowiekowi do ucha

Rudzik chyba nie jest swiadomy tego, co go wkrotce czeka, zachowywal sie jakby nigdy nic :ok:

Maja... Skromna koteczka, ktora ogromna porcja mizianek nie pogardzi nigdy :ryk:

Wycalowalam niemal calutka :1luvu:

Malenka Inez jest straaaaaaaasznie slooooooooodkaaaaaa :1luvu:

Jak ona glosno mruczy, jakie to kochane malenstwo, miziaczek malenki :1luvu:

Bardzo dzielna kicia :1luvu:

Mysle, ze jest silna, i wyjdzie z tego

Z reszta nawet jakby stracila oczko-nie szkodzi. Uroku jej to na pewno nie odbierze :ok:

Zaczyna coraz to lepiej jesc wiec... jestem dobrej mysli :ok:

Myszke niechcaco kilka razy lekko kopnelam :oops:

caly czas walesala sie pod moimi nogami kochana mordka. Raz stala za mna, to jej nie zauwazylam :oops:

Z nia tez jest gorzej, ale nie tak jak z Ozim. Ona jeszcze ma energie do zabawy, skacze po czlowieku zeby sie przywitac... (A Ozi mnie rzywital slodkim miauknieciem :1luvu:

)
Mysle ze Myszunia jest w stanie takim, jak Ozi pare miesiecy temu.
Stan sie pogarsza, ale powoli.
Za to na Pedralinskiego i Fibinskiego musze naskarzyc :evil:

Fibinski na mnie nawarczal, jak ucalowalam jego lepeczek na dowidzenia, a Pedralinski niewiele brakowalo a by mnie ugryzl

No co za...! To cioteczka sie z nimi czule zegna a oni sie tak odplacaja?! :evil:

jak kot się izoluje,a wcześniej był towarzyski, znaczy na ogół, że cierpi

koty nie pokazują bólu, chyba, że jest ogromny...

to juz widac w jego oczach... Podziwiam go, ze mimo wszystko jeszcze choc czasem ma ochote na mizianki, na towarzystwo czlowieka... ja bym chyba nie chciala juz na jego miejscu...

człowiek może cierpieć dla idei i podziwu, zwierzę nie .

podziwianie cierpiącego zwierzaka, którego nie można wyleczyć to niehumanitarna abstrakcja...
czasem trudno jest określić czy kot chce jeszcze być z nami czy to już tylko my chcemy...
wiem, bo też przez to przechodziłam...
ja chciałam żeby jeszcze był, a on tak patrzał, żeby już nie...

izydorka pisze:człowiek może cierpieć dla idei i podziwu, zwierzę nie .

podziwianie cierpiącego zwierzaka, którego nie można wyleczyć to niehumanitarna abstrakcja...
czasem trudno jest określić czy kot chce jeszcze być z nami czy to już tylko my chcemy...
wiem, bo też przez to przechodziłam...
ja chciałam żeby jeszcze był, a on tak patrzał, żeby już nie...

Mój wet wie kiedy podjąć decyzje ..... i jeśli powie że trzeba to to zrobię .....

to niestety zawsze trudne decyzje...

No ale może by komuś kota na wynoś?
Albo dwa :ok:

Wizyta wypadła bardzo pozytywnie :ok:

Dawajcie tego kota :wink:

No Rudzik byłam dzisiaj w domku do którego masz jechać. Jedno mogę powiedzieć będziesz kochany i otoczony czułą opieką. Będziesz też miał towarzystwo wspaniałych kotów i małej suni. Zwierzaki są bardzo zadbane i kochane. Pozostaje więc teraz tylko kwestia przywiezienia Cię do Twojego domu.

z tym podziwem chodzilo mi o to, ze on ma jeszcze sile jesc, czasem sie pomiziac... Ja bym sie juz chyba calkiem poddala na jego miejscu.

Na pewno podjecie takiej decyzji jest bardzo trudne. Wiele osob, z ktorymi rozmawialam podczas wystaw mowilo wlasnie, ze miedzy innymi z tego powodu boja sie przygarnac zwierzaka do siebie, bo potem kiedy bedzie trzeba podjac te decyzje-to nie beda potrafili tego zrobic, nie beda potrafili sie z odejsciem zwierzaka pogodzic. Rozumiem, ze to trudne, natomiast niestety taka kolej losu. Tak samo kiedys przyjdzie czas na naszych czwooronoznych przyjaciol jak i na najblizsza rodzine, a jednak nikt z obawy przed rozstaniem nie boi sie wiazac z druga osoba, zakladac rodziny. Dla kazdego z nas sa to najciezsze chwile w zyciu, kazdemu sie wydaje, ze swiat sie zawalil w takim momencie... rozumiem to. Natomiast tak samo jak z ludzmi tak i w stosunku do zwierzat nie mozemy byc az takimi egoistami, by ze strachu przed rozstaniem nie przygarnac i nie pokochac jakiegokolwiek zwierzaka.

No, mruczki, nie zalamujemy sie i szukamy swojego szczescia, swojego domku