Robin -dżentelmen z działek szuka domku.NIEAKTUALNE

inga.mm pisze:oooo, a jakie to miasto? może tam właśnie trafiłam na tego gada?

Szczytno

Z tego co za uwarzyłam będąc u kilku wetów nie mają oni oporów żeby zwierzaka uśpić .Miałam kotka z grzybicą i wet powiedział że przy mojej ilości kotów , a choroby skóry się ciężko leczą , to powinnam ...... .A ja kotka izolowałam leczyłam go pięć tygodni tabletkami miał jakieś zastrzyki , wczoraj go wykąpałam i jest już wpuszczony do reszty kotów nie widać choroby sierść odrosła i mam nadzieje że będzie ok.

A kot cały czas za mną chodzi i się łasi , kotka ta dużo przeszła była u jednej baby trzymana na krótkiej smyczy przywiązana do kaloryfera przez pół roku .Jak się o niej dowiedziałam i poszłam po nią kobita przez cały przed pokój ciągła ją na smyczy do mnie .Oczywiście kotka była chora , i prawie nie umiała chodzić .Jak szła to te tylne łapki cały czas prostowała tak nie pewnie , nie ma ząbków nie miauczy tylko piszczy .Oj dużo by pisać , jeszcze tylko warto się upierać nie raz przy swoim i zwierzaka próbować za wszelką cene leczyć , bo one tylko mają nas , inni nawet nie spojrzą a gdzie tu się nad zwierzęciem pochylić .

Ja lecze koty w Inowrocławiu jestem z małej miejscowości..

horacy 7 pisze:
inga.mm pisze:oooo, a jakie to miasto? może tam właśnie trafiłam na tego gada?
Szczytno

to nie było Szczytno, co o tyle martwi, ze oznacza, że w rejonie Olsztyna jest wielu wetów do uśpienia.

horacy 7 pisze:Niestety w mojej rodzinie ,pracy byłam postrzegana jako pomylona.Ja oczywiście nie żałuje nawet złotówki więc świetnie rozumiem Ciebie,tylko aby człowieka zawsze było na to stać.

Moja progenitura wyparła się mnie, w pracy jeszcze przymykają oczy, ale gdy wyruszam z krucjata na ratowanie konia, bo to idzie w tysiące na początek czyli wykupienie, to niektórzy "właśnie wychodzą i śpieszą się na spotkanie, zajęcia, kolokwium..."
Na osiedlu niektórzy nazywają mnie kulturalnie dziwaczką, ale niektórzy poszli dalej i mówią "wariatka".
To ja chcę być wariatką, bo jestem więcej warta od tych wszystkich konsumpcjonistów (czy jest taki wyraz czy go wymyśliłam?) razem wziętych.

lidka02 pisze:Z tego co za uwarzyłam będąc u kilku wetów nie mają oni oporów żeby zwierzaka uśpić .Miałam kotka z grzybicą i wet powiedział że przy mojej ilości kotów , a choroby skóry się ciężko leczą , to powinnam ...... .A ja kotka izolowałam leczyłam go pięć tygodni tabletkami miał jakieś zastrzyki , wczoraj go wykąpałam i jest już wpuszczony do reszty kotów nie widać choroby sierść odrosła i mam nadzieje że będzie ok. A kot cały czas za mną chodzi i się łasi , kotka ta dużo przeszła była u jednej baby trzymana na krótkiej smyczy przywiązana do kaloryfera przez pół roku .Jak się o niej dowiedziałam i poszłam po nią kobita przez cały przed pokój ciągła ją na smyczy do mnie .Oczywiście kotka była chora , i prawie nie umiała chodzić .Jak szła to te tylne łapki cały czas prostowała tak nie pewnie , nie ma ząbków nie miauczy tylko piszczy .Oj dużo by pisać , jeszcze tylko warto się upierać nie raz przy swoim i zwierzaka próbować za wszelką cene leczyć , bo one tylko mają nas , inni nawet nie spojrzą a gdzie tu się nad zwierzęciem pochylić .

łzy cisną się do oczu.
Ucałuj malutką od cioci Ingi

Znam to wiem o czym piszesz , ja też jestem brana za dziwadło bo na co komu tyle zwierząt .Jak jeszcze pracowałam przyszedł kotek to nawet mendy nie rzuciły mu kawałka chleba a on tak patrzał był taki głodny , kulawy .Na dworze był jeszcze mróz i go przywiozłam do domu co ten na odprawia :ryk:

Ucałuje dziękuje ona teraz jest szczęśliwa , dziś wylegiwała sie na balkonie uwielbia to .

inga.mm pisze:
horacy 7 pisze:Niestety w mojej rodzinie ,pracy byłam postrzegana jako pomylona.Ja oczywiście nie żałuje nawet złotówki więc świetnie rozumiem Ciebie,tylko aby człowieka zawsze było na to stać.

Moja progenitura wyparła się mnie, w pracy jeszcze przymykają oczy, ale gdy wyruszam z krucjata na ratowanie konia, bo to idzie w tysiące na początek czyli wykupienie, to niektórzy "właśnie wychodzą i śpieszą się na spotkanie, zajęcia, kolokwium..."
Na osiedlu niektórzy nazywają mnie kulturalnie dziwaczką, ale niektórzy poszli dalej i mówią "wariatka".
To ja chcę być wariatką, bo jestem więcej warta od tych wszystkich konsumpcjonistów (czy jest taki wyraz czy go wymyśliłam?) razem wziętych.

Ja też oczywiście nie mam zamiaru się zmieniać i niech mówią co chcą.W pracy jedni się śmieją ale są tacy ,że trochę zmienili swoje poglądy co do zwierząt ,a to mały sukces.Niestety Mazury,Podlasie to pewnie w wetów takiego typu obfituje.U nas do ubiegłego roku nie było weta który zakłuł by kotu venflon.Większe miasto to dużo większe możliwości leczenia ,rozwinięty wolontariat u nas porażka.

Ja mieszkam w małej miejscowości nie ma schroniska a co tu dopiero o kotkach mówić , jak sa jakieś na ulicy to każdy przechodzi obojetnie , nawet gdybym chciała gdzieś go zanieść to nie ma gdzie .A ostatnio usłyszałam że nie mam kotów koło zakładu karmić bo wyłożą trutkę a tam jest też kotka bez oka .

I co tu robić...

lidka02 pisze:Ja mieszkam w małej miejscowości nie ma schroniska a co tu dopiero o kotkach mówić , jak sa jakieś na ulicy to każdy przechodzi obojetnie , nawet gdybym chciała gdzieś go zanieść to nie ma gdzie .A ostatnio usłyszałam że nie mam kotów koło zakładu karmić bo wyłożą trutkę a tam jest też kotka bez oka . I co tu robić...

zostawiać jedzenie w większej odległości i dyskretnie.
Koty znajda to jedzenie i zmienią miejsce stołowania.

Daje im trochę dalej wołałam je i pokazałam jedzą , idę karmić po ciemku a zawsze jakaś menda mnie kiknie .I czego im zazdroszczą tego trochę jedzenia sami powinni im wyłożyć .Nie zrozumie tego nigdy .

debila nawet debil nie rozumie.
Zwyrodnialca tez nikt nie pokuma

trzymam kciuki za kociaka
inga.mm, co za historia

sama chyba bym nie mogła uwierzyć, ze takie cuda na świecie się zdarzają, ale znam jeszcze jedną z tego tematu.
W mojej weterynarii jest lekarka, która pokochała malutkiego kotka zgniecionego drzwiami. Pęknięte żebra, krwawienia z płuc i innych organow.
Walczyła o kota żyjącego wbrew logice. leczyła, przytulała, on mruczał i przytulał się.
Kotek w miarę pozbierał się, chociaż trwało to dość długo.
Była osoba wielkiego serca chętna zaadoptować go mając w perspektywie praktycznie dożywotnie leczenie, bo obrażenia wewnętrzne były na prawdę rozległe.
Kotek poszedł po południu do nowego domu, a wieczorem pękło mu serduszko.
Ryczałyśmy obie z wetką.
Czy pękło z tęsknoty? czy ze strachu? czy był jednak bardziej poturbowany niż wydawało się?
Nie wiemy.
Pewnie wszystko razem.

Robin -dżentelmen z działek szuka domku.NIEAKTUALNE

Kto przegląda forum