Kiedyś uniknął śmierci, walczy o życie. Szamuś [*]

Nie wypuszczam zatem, niech dalej sobie siedzi, mam wrażenie że, mu w tej klatce nie najgorzej

Wydaje się że bardziej ceni sobie pełną miskę niż wolność jakiej do tej pory zaznał, w ogóle nie próbuje uciekać, czy pchać się do drzwiczek.
Dzisiaj podczas karmienia zaczęłam go delikatnie głaskać po zadku :oops:

kontynuował jedzenie i nie warczał. Nie robię tego na siłę, mam nadzieję że jak nie protestuje to nie przekraczam jego strefy komfortu.
Wygląda lepiej, dwa razy bardzo króciutko się mył.
Niestety sierść wychodzi mu kłębami, długo na tym polu nie dałby rady, tym bardziej że u nas od kilku dni pada i zimno się zrobiło.
Jest progres

żeby dał się oswoić na tyle, by kontakt z człowiekiem nie stresował :ok:

Trzymam kciuki za was. Wspaniale że się zajęłas tą bidą

Próbowałaś mu pomachać jakimiś piórkami? Wykazuje zainteresowanie nimi czy jest jeszcze zbyt zestresowany?
On jeszcze nie jest wykastrowany?

Kupno sianka, by mu wolność przypominało- wzruszające :201461

On nie jest wykastrowany

Najpierw musi wydobrzeć by go móc bezpiecznie ciachnąć.
Sianko, to jest myśl :1luvu:

Powiesiłam mu myszkę na smyczy, póki co chyba nie do końca mu to leży, bo warczy na nią, poobserwuję, zobaczę...

makrzy pisze:On nie jest wykastrowany Najpierw musi wydobrzeć by go móc bezpiecznie ciachnąć.

Jasne, to oczywiste. Tak mi się jakoś skojarzyło, że kastracja była, bo na pierwszych zdjęciach był przyśpiony, ale to chyba do badań.
Jest duża szansa, że po kastracji łatwiej się będzie oswajał. Za zdrowie :ok:

makrzy pisze:Powiesiłam mu myszkę na smyczy, póki co chyba nie do końca mu to leży, bo warczy na nią, poobserwuję, zobaczę...

Może jeszcze jest zbyt zestresowany, żeby się bawić, albo nie zna zabawek:(

Jest zestresowany na tyle, że jak myszka wisiała niedaleko kuwety to;
nawet się do kuwety nie przymierzał, narobił tam gdzie siedział, wszystko ubabrane

Zdjęłam, chyba to jeszcze nie czas.
Nadal niestety te kupy nie są całkiem ok pomimo glinki...
Najtrudniej jak jestem 14 godzin poza domem, Czarnuszek i klatka masakra...

Moja Mikulka - miała status dzikusa neurologicznego - taką ją wzięłam ze schronu, była przyszykowana do uśpienia.
Musiała mieć operację uszka i kołnierz dwa tygodnie po niej, więc siedziała w klatce.
Obecność towarzysząca, czyli nie ukierunkowana bezpoąśfrednio w stronę kota, ale obok, jakby od niechcenia, gadanie do niego patrząc w bok, czytanie książki przy nim, skracanie odległości z uważną obserwacją jego reakcji... to wszystko da efekt. Plus mozesz psikac feliwayem, dawać zylkene (kapsułka ta dla psa raz dziennie), kupic w zooplusie poduszeczki Baldini, na moje swietnie działają relaksująco.. Ale przede wszystkim czas, różne działania ale wypatrywanie inicjatywy kontaktu ze strony kota, nic za szybko od siebie..

Jak w tytule, niestety mamy kryzys

Nie było mnie 14 godzin, kot jest w dużo gorszym stanie niż wczoraj wieczorem.
Pod moją nieobecność mąż go karmi ale niestety pewnych rzeczy nie zauważy.
Jedziemy do gabinetu, trzymajcie kciuki.

Oj, to mocne :ok:

Z całej siły!!

**Adopcje: 9 >>**

Kciuki są.
:ok:

Niestety, to "normalne". mało kiedy złapany kot idzie zdrowotnie do przodu bez komplikacji. Ich organizmy, gdy czują się bezpieczne, poddają się. Nie muszą już być na czujach. Wiedzą ,ze są zaopiekowane i bezpieczne. Wtedy wali mu choroba. Dzieje się to najczęściej w ciągu złotych dwóch tygodni.
Tak prosto opisuję moje spostrzeżenia.

Będzie ok. Musi.

Trzymamy za bidulka :ok:

Mocne kciuki za Czarnuszka :ok:

Kiedyś uniknął śmierci, walczy o życie. Szamuś [*]

Kto przegląda forum