Trzy jesienne kociaki.Grudniowa Jasminka szuka DS.

spokojnej nocy, będę jutro późnym wieczorkiem czekać na nowe wieści....
będzie dobrze :ok:

umiziaj pięknoty ode mnie

puszatek pisze:
uważałam, że nic lepszego im nie znajdę

Śmiem twierdzić, ze słusznie :mrgreen:

Pięknota ta twoja Tulinka, one mają takie cieplunie maleńkie pulsujące ciałka :1luvu:

Pięknoty te twoje kociambry, zajrzałam na wątek konspiracyjnie, tylko kotostanu sie nie doliczyłam :lol:

ale to już nie godzina na liczenie.
Miłych snów...

zbyt duża ilość kotów w domu to niezbyt komfortowe warunki dla nich samych....
miłego dnia i czekam na wieści....

Zbyt duża, pewnie tak, masz rację puszatku, że gdyby zostały i dorosły to zrobiłoby się u mnie trochę za ciasno.
W tej chwili jednak trochę tak mi przykro, jak patrzę na moje wielkokoty jak łażą osowiałe i szperają po kątach z nadzieją, że może tam jednak siedzi jakiś zapomniany "maniuni" towarzysz zabaw i galopad.
Nawet bym tego nie podejrzewała jak fajnie odnalazły się w większej gromadzie i że bardzo im to pasowało.
Rano dostałam wieści z domku byłej Maciejki, obecnie Wandzi, chciałam przekleić tutaj część maila, ale to jednak prywatna korespondencja, nie zapytałam o zgodę a bez tego to jakoś mi nie "ten teges". Napiszę więc tylko, że jest dobrze a nawet bardzo dobrze. Na bieżąco będą informacje i zdjęcia. Podlinkowałam Państwu forumowe ABC.

wiadomości i dobry kontakt z domkiem to podstawa :ok:

będą dobre wieści, będzie Ci mniej smutno...choć nie zawsze :cry:

hej nocny marku :lol:

jakie wieści z domków :?:

No tak, noc to najlepsza pora :mrgreen:

Z drugiego domku tez mialam wiesci, dostalam maila ze zdjeciami, mala czarna cholera nos w nos z psica.
Pani poprosila jeszcze o czas na weekend, wbrew mojemu panikarstwu widze, ze jest lepiej, niniejszym na razie zawiesilam akcje adopcyjna.
Pomalu zaczynam myslec, ze moze bedzie dobrze i maluchy tam zostana, chyba powinnam dac temu domkowi tyle czasu ile sam uzna za stosowne.
No panikara jestem ot co :oops:

brak polskich znakow, znowu maludznski zadkiem na klawiaturze siedzial :evil:

nie doczekałam nocnych wieści :oops:

też kiedyś miałam dużą psicę w domu z kotami, uwielbiali się nawzajem, jak zaczynali w nocy rozrabiać uciekała przed nimi do mnie na łóżko
to, że się o nie zamartwiasz świadczy o Twojej wrażliwości, wiele osób oddaje kotka byle gdzie i byle komu, byle się pozbyć problemu...
za dalszy rozkwit maluszków w nowych domkach i relacje z nich :ok:

A ja to jestem taka głupia, że się spłakałam czytając ten wątek i jeszcze bardziej sie utwierdzam w przekonaniu, że kompletnie się nie nadaję do opiekowania się zwierzętami. Płaczę nad tymi kociętami jakbym to ja je znalazła i ja oddała. Namacalnie nigdy się tak naprawdę kotami nie opiekowałam, bo nigdy bym nie umiała żadnego oddać.
Ile ja w życiu wylałam łez i jak szalałam ze stresu i niepokoju po każdym odwiezionym do schroniska w Celestynowie psie, których co rok wiele wyrzucano w okolicy gdzie mam działkę.
W końcu rodzina przestała mi opowiadać o tych podrzuconych psach widząc jak ja to przeżywam.
Dzisiaj w rodzinie jest to temat tabu. Nie wolno mi nic z takich rzeczy opowiadać.
Powinnam z tym udać się do psychiatry, bo to nie jest normalne....

z pomocy psychiatry powinni korzystać, o ile nie jest za późno, Ci którzy porzucają psa czy kota, dla których są tylko rzeczą a nie czującą istotą...

Wrażliwość nie jest chorobą, ale strasznie upierdziela życie :roll:

"maniunie" wniosły do naszego życia ogrom radości, ruch i świeżość. Chetnie bym je zatrzymała jeszcze na trochę, bo na razie siedzę w chacie bezrobotna, ale to nie byłoby dobre ani dla nich, ani dla mnie, z każdym dniem trudniej byłoby mi sie z nimi rozstać, z kazdym tygodniem malałyby ich szanse na dom.
Dzień, kiedy odwiozłam rodzeństwo był straszny, miałam ochotę nakopać sobie w zadek i natychmiast po nie wracać. Czy teraz jestem spokojna, nie, nie jestem i jeszcze jakiś długi czas nie będę, uspokoję się może po miesiącu, jak dostanę zdjęcia, jak zobaczę na żywo ( bo na pewno się wproszę :twisted:

) zdrowe zadowolone, rosnace koty.
Dzisiaj nie mam wiadomości i już czuję jak złe opary kłębią się pod czachą, ale zaciskam zęby, nie mogę nikogo nękać i nikt nie ma obowiązku dwa razy dziennie zdawać mi relacji. Po prostu muszę dac domom spokój a kotom czas na adaptację.
Gdyby się coś działo, to myślę, że dostałabym wiadomość.
Po raz pierwszy w życiu wydaje kocięta i to jeszcze tak malunie, kruchość ich życia powoduje u mnie ciągły niepokój, czy na pewno inni zadbają, dopatrzą, choć wiem, ze ja też nie jestem idealna, zdarzają się sytuacje, ciagi zdarzeń, których nie da się przewidzieć.... :roll:

Starałam się wybrać im dobre miejsca, rozpatrzyć wątpliwości z każdej strony, ale czy mi się udało, to tylko czas pokaże....
Może w ciężarze innych spraw, w kontekście życia to "tylko" kot, ale to również bezbronne życie za które, ratując je, wzięłam odpowiedzialność, na zawsze i do końca.

pięknie to napisałaś :ok:

szkoda, że dla ludzi to tylko koty :cry:

dla nas dużo więcej

Ja Cię podziwiam, wilber i zazdroszczę. To oczywiste, że ja nie powinnam mieć żadnych zwierząt w domu choćby dlatego, że jestem stara, z innych powodów także i branie do domu kilkumiesięcznych kotów to wybitny brak rozsądku.
Nie mam nikogo kto by się nimi zajął, gdyby mi się coś stało. A gdy stanęłam w obliczu szukania im domu, nawet się za to nie zabrałam....

hej co słychać :?:

mam nadzieję, że nie wpadłaś w depresję powyadopcyjną :?:

No prawie

Wsysło mnie poszukiwanie kompa z nowszym Wordem, co by móc rozczytać dokument, potem godzinne polowanie na nocny autobus na rozkopanym rondzie Kaponiera.
Poznań wie, co znaczy rozkopana Kaponiera :evil:

i tak podobno dwa lata :roll:

Dzisiaj rozmawiałam z Panią od "szatańskiego" rodzeństwa, wczoraj i dzisiaj wysyłała do mnie malie, ale nie dochodzą na moją skrzynkę, jakiś błąd.
W każdym razie integracja postępuję, odszczekuję niniejszym swoje obawy :oops:

Maluchy tam zostają, a w czwartek jadę na wizytę :mrgreen:

, podpisanie już ostatecznej umowy adopcyjnej i wyczochranie futer.
Myślę ( :roll:

), ze z tych osób, które się ze mną kontaktowały to wybrałam chyba najlepiej....
U malutkiej też dobrze, aklimatyzuje się.
Na razie nie nękam, pchnę delikatnie :mrgreen:

maila w tygodniu.
Pomału się uspokajam, przynajmniej na tyle, że nie siedzę jak na fakirowym krzesełku oczekując na wieści i bijąc sie z myślami, czy zadzwonić, czy jeszcze poczekać.
Jutro musze wstac przed czwartą :evil:

to chyba nie ma już sensu iść spać :roll:

chyba sie trochę przyzwyczaiłam do nocnego "puszatkowego" zagladania :wink:

cieplutko pozdrawiam

Trzy jesienne kociaki.Grudniowa Jasminka szuka DS.

Kto przegląda forum