Migi w domku z Kiarą, Gaspar [']

[Kociara82]

3 lata juz???!!! o rany, ale to przelecialo ale Gaspi pod jednym wzgledem nic sie nie zmienil, ani odrobinke.
Mianowicie nadal jest tak samo nieziemsko przystojnym kocurkiem za zdrowko kociastych

[Ań____]

Zmienił się o ponad pół kilograma Grubas z niego teraz jest. Wyżera Śrubce, no to zgrubł.

[Dorota Wojciechowska]

mają u ciebie dobrze to i grubną

[Ań____]

Tylko Gaspar grubnie. Śrubka chudnie, bo woli się rozglądać nad miską albo turlać, niż jeść. A Gaspar zje każdą ilość, żarłacz jeden

[Ań____]

Przyłapany:

[Petka]

Wszystkiego najlepszego Gasparku.

[Kociara82]

oba kociaste cudne

[Korciaczki]

ale zleciało.....
'Nasz' kochany Gasparek:-)

Dziękujemy Ań___


Śrubka, Gaspar

[Kociara82]

jakie pol kilograma?! ja nic nie zauwazylam toz to idealna kocia figura

[Ań____]

Porównajmy

Taki to był kiedyś szczuplutki, sportowiec, w obiektywie - oczywiście - Korciaczek:


A taki się z niego borsuk-podżeracz zrobił, w "obiektywie" komórki (zdjęcie mające wyeksponować brzuch grubaśny):



Śrubeczka wygląda cały czas tak samo (może troszkę schudła po boczkach) i cały czas tak samo rozkosznie głupiutka jest

[Kociara82]

sportowiec kariere widocznie zakonczyl i teraz moze sobie pozwolic na "zbedne" kilogramy

ale swietny kontrast pomiedzy kociarstwem
ona biala z czarnym, on czarny z bialym
ona wiecej bieli, czern jako "dodatek", on wiecej czerni, biel jako "dodatek"

[iskra666]

ale zleciało

[Ań____]

To rozkoszne stworzonko jest z nami już 4 lata! Śrubeczka trzyma się dobrze, jest słodka, urocza, niemądra i czasami huligani Dziękuję Berni, że "sprzedała" nam takiego wspaniałego futrzaka

[Korciaczki]

Dziś podzielę się z Wami smutną informacją - jesteśmy to winne przede wszystkim tym wszystkim dziewczynom , które brały udział w akcji "63 koty" (ja już tak dokładnie tego nie pamiętam, w szczegółach). Chodziło o akcję przeprowadzoną w Poznaniu, gdzie 63 koty były przetrzymywane na bardzo małej powierzchni, bez podstawowych środków do życia. Z tego miejsca pochodził m.in. Gaspar - klikuletni pingwinek, który - dzięki staraniom wileu osób - trafił do nas, na Śląsk. Pamiętam pewnego Pana (nie wiem, chyba Piotr miał na imię), który wiózł Gaspara, pamiętam jego zaangazowanie, pamiętam, że jakaś inna Pani przetrzymywała Gaspara w miejscu pracy, że była to współpraca iluś osób, żeby...
żeby Gaspar otrzymał swoja szansę.
I to było coś, co zawsze będzie się pamiętać...

W poniedziałek 15 lipca historia Gaspara dobiegła końca - otrzymaliśmy wiadomość od domku, że ostatecznie wysiadły mu nerki. Nie chciał już jeść, ciężko było z podawaniem kroplówek. Miał dobry, bardzo dobry domek. Cieszymy się, że dane mu było kilka spokojnych lat. Dziękujemy domkowi za opiekę.
Żegnaj Gasparku, piękny kocie.

[Ań____]

Niestety



Gasparek zaczął podupadać około miesiąc przed śmiercią z powodu swoich chorych nerek, bardzo pogorszyły się mu wyniki, a co najgorsze, jego samopoczucie. Większość czasu spędzał pod łóżkiem, nie reagował na wołanie, nie przychodził, nie chciał być głaskany. Po podaniu kroplówki, czuł się lepiej, przychodził, mruczał, a przy kolejnej wizycie u weterynarza, nie dawał sobie już zrobić kroplówki. Niestety to, że nie chciał dać sobie pomóc, skróciło jego życie
Niestety po niecałych trzech tygodniach, zupełnie przestał jeść. Ze swoich grubych 4,5kg spadł do 3kg, miał zapadnięte boki i był bardzo słaby. Gdy już nie było nadziei, zamiast śmierci głodowej, wybrałam uśpienie go. Ta ostatnia wizyta u weterynarza (15 lipca 2013) była przestraszna. Byłam z nim do samego końca. Miał zbyt słabe naczynia krwionośne (kolejny efekt nerkowy + osłabienie), które pękały przy podaniu Morbitalu, dlatego musiał dostać zastrzyk prosto w serce. Także moje. Od momentu, gdy wróciłam z pustym kontenerkiem i postawiłam go w domu, leży tam do tej pory i nie mam ochoty nawet się do niego zbliżać.
Póki co, okropny koniec Gasparka przysłania mi lata radości z nim spędzone i gdy myślę o nim, w tej chwili wywołuje to tylko smutne i płaczliwe wspomnienia. Obiektywnie wiem, że był u nas szczęśliwy, bo pokazywał to nam każdego dnia, ale teraz jeszcze nie jestem w stanie wspominać go bez łez.
Jestem też bardzo wdzięczna ludziom, którzy zabrali go z Poznania, przywieźli, oraz przede wszystkim Korciaczkom i ich Mamie, bo to dzięki nim mieliśmy wspaniałego kota.