Najmniejsza w tej chwili jest Marysia, która mimo, że apetytem nie ustępuje reszcie ekipy to nie chce rosnąć, największy jest za to Sierotek, który przyjechał do nas jako najsłabszy i najbardziej zabiedzony z czwórki rodzeństwa. Czarnuszki Koszałek i Opałek rosną równo, z tym wyjątkiem, że Opałek zafundował sobie takie nieco przedłużane kudłate futerko.
Kociaki mają niesamowity apetyt i opanowały w związku z tym podstawowe techniki zdobywania pożywienia: potrafią głośno domagać się jedzenia, a jeśli w krótkim czasie nie przynosi to efektu to patrzą smutnym "głodnym" wzrokiem prosto w oczy
. Jeszcze niedawno zadawalały się jedną małą (100g) Animondą na posiedzenie, a w tej chwili optymalny posiłek to puszeczka 200g popita najlepiej kocim mleczkiem. Mają też stały dostęp do suchego Baby Cata, ale oczywiście zamiast tej super specjalistycznej karmy dla małych kociąt wolą zdobywać stoły i półki w poszukiwaniu tuńczykowego Hillsa. Baby Cata wcina za za to Diplodok, który wogóle nie jada suchej karmy, za wyjątkiem właśnie Baby Cata którego ze względu na problemy z nerkami nie powinien jeść.
Kociaki są bardzo przytulne, wystarczy je głaskać kilka sekund, żeby uruchomić mruczenie - przymilna jest zwłaszcza mała Marysia, które często włazi na kolana lub wspina się na ramię.
Dla naszych kotów pojawienie się czwórki maluchów to duża zmiana, domownicy musieli w związku z tym zmienić swoje zwyczaje, ale chyba trochę przyzwyczaili się już do czwórki rozrabiaków: Diplodok wcale się nimi nie przejmuje, Bambi chyba chciałaby się z nimi bawić, ale się boi, a Miś wyniośle ignoruje inwentarz. Wszyscy mamy jednak nadzieję, że kociaki szybko znajdą nowy dom.
To ja pisałem - TŻ Olinki.
Wariują jak takie małe gremliny: skaczą na siebie nawzajem gryząc ogony jak popadnie (często własne! 
