Moje MPiki-strzał w 10-Wiosna wróciła*Sezon bajk-owy zaczęty

Cześć Erin i MPiki :1luvu:

Witajcie Cioteczki!

Edytko, współczuję - wiem, co czujesz

Przytulam mocno! :1luvu:

Ja na szczęście masakryczne prace mam za sobą. Pracowałam kiedyś w takim miejscu, że co rano wstawałam ze łzami w oczach. A jeszcze bezpośredni przełożony robił wszystko bym straciła tą pracę. Byłam przerażona- niedawno się przeprowadziłam do Łodzi, bez znajomości, z mieszkaniem, które trzeba utrzymać. Dobrze, że to już za mną.
Ale ja się rozpisałam a chciałam tylko powiedzieć, że współczuję Wam ogromnie.

Powodzenia i cierpliwości Edyta, żeby się udało i urlop był suuuper potem

Sunshine, podziwiam za odwage, tak sie przeprowadzić.nie wiem czy bym umiała, cgoc gdzies po cihcu mi się marzy. chyba do końca zostane w moim Rybniczku...

U mnie to kolejna przeprowadzka. Teraz tak jakoś osiadłam. Znam pracowników w okolicznych sklepach, znam coraz więcej sąsiadów. Ale ta przeprowadzka to był mus- na Mazurach nie ma pracy. Teraz chyba już bym się nie odważyła.

sunshine pisze:Ja na szczęście masakryczne prace mam za sobą. Pracowałam kiedyś w takim miejscu, że co rano wstawałam ze łzami w oczach. A jeszcze bezpośredni przełożony robił wszystko bym straciła tą pracę. Byłam przerażona- niedawno się przeprowadziłam do Łodzi, bez znajomości, z mieszkaniem, które trzeba utrzymać. Dobrze, że to już za mną.
Ale ja się rozpisałam a chciałam tylko powiedzieć, że współczuję Wam ogromnie.

Ale to chyba mobbing był?

Nie, bo on to robił za moimi plecami. Dowiedziałam się od takiej fajnej kobietki, która też tam pracowała i miała dobre układy z szefem. Widziała i słyszała co ten facet opowiada o mnie szefowi. A szef okazał się niefajny. Ja do tamtej pracy poszłam na zastępstwo za inną dziewczynę, która znalazła sobie inną pracę. Więc gdy mój obecny mąż przyjechał do Łodzi i szukał pracy, zapytałam szefa czy Leszek nie mógłby przyjść na moje miejsce tak jak ja przyszłam na miejsce Ady. Szef się zgodził, podpisaliśmy dokumenty o rozwiązaniu umowy, a gdy mój HSB przyszedł zapytać o obiecane stanowisko, szef stwierdził, że nie planuje nowego zatrudnienia co najmniej do końca roku. I zostaliśmy oboje bez pracy na miesiąc przed ślubem. Wrrr

Oj znam ja takich, znam - miałam takiego japiszona przez 7 lat :twisted:

W końcu sam się przeniósł do innego oddziału - nie płakałam po nim, nic a nic.

Witam sie!

Ja sie przeprowadzam akurat 600 km od rodzicow i starej pracy. Tez sama jak palec z futrami u boku, ale odwaga jest i sie reszta znajdzie. A do pracy tu chodze od 5,5 lat ze lzami i ze srodkami na uspokojenie.