Kizia Leśniczanka: po sześciu latach traci dom :(

[Wawe]

Bidnie wygląda na tych fotkach ale pewnie teraz już dużo lepiej

No mówiłam, że fotki kiepskie. Kizia zdecydowanie lepiej. Na pewno odczuwa jeszcze skutki operacji, na pewno kaftanik utrudnia jej życie, ale wczoraj wsunęła 3/4 wielkiej puchy Feliksa (nie licząc miseczki śmietanki, rozprowadzonej wodą), w nocy przeniosła się z posłanka do kociego transporterka, z którego dzisiaj rano wychynęła zaraz po tym jak Pani postawiła na ziemi pełną miseczkę. Czyli apetyt dopisuje. A jak kot je, to wszystko OK.

skoro Kicia już po sterylce ma się lepiej to tylko pogratulować nowego domowego kociaka

A wiesz Edytko, że sobotnia wizyta u znajomych pomogła mi podjąć decyzję: postaram się wyszukać Kizi Idealny Dom Wychodzący. Bo właśnie w takim byłam. Na uboczu, z dala od ruchliwej szosy, z wielkim ogrodem, z ludźmi dla których kot jest członkiem rodziny a nie maszyną do łapania myszy, którzy dbają i o jego jedzonko, i o zdrowie. I jak patrzyłam na ich biało-czarny duet koci, buszujący po trawach, wygrzewający się na słonku, plączący się między gośćmi, pomyślałam jak bardzo te koty są szczęśliwe. I chciałabym, aby Kizia też tak miała. Wiem, będzie trudno. Bardzo trudno. Ale nie ma pośpiechu - niech Kizia spokojnie dojdzie do siebie, spróbuje poznać moje koty. Niech przewali się fala jesiennych kociąt... A jak nie wypali, to zawsze ma i będzie miała zapewnione miejsce u mnie.

Aha! I wierzcie mi - ten wątek nie ma na celu szukania domku dla Kizi. On ma na celu opowiadanie o losach niezwykłego, wiejskiego kota, który pewnego dnia zapukał do naszego domku w Głuszy.

[Edytka1984]

Wawe- i dlatego ten wątek jest bardzo ciekawy i czyta się go z wielką chęcią Kizi Leśniczanki wspaniałe przygody myślę, że skoro Kizia zostaje u Was póki co to ma najlepsze miejsce na świecie o jakim kotek mógłby zamarzyć trafiła na dobrych ludzi, którzy nie pozwolą by stała jej się krzywda,by zabrakło jedzenia i ochronią ją przed zimą.Nie wiadomo jaka w tym roku czeka nas zima i ile kociaków może jej nie przetrwać,bo wiadomo wszystkich nie jesteśmy w stanie uratować a Kizia będzie miała ciepło w tyłeczek

[Wawe]

Uprzejmie donoszę, że Kizia kocha mojego TZ-a ponad wszystko. Mnie też kocha, chociaż już mniej. Natomiast moich kotów zdecydowanie nie kocha. Oj nie.
No nic, od dzisiejszego popołudnia rozpoczynamy podchody w zaznajamianiu kociego towarzystwa.

[Edytka1984]

no to chyba trzeba życzyć powodzenia w zaznajamianiu z pozostałym kocim towarzystwem
Oby obeszło się bez syków i pazurków
a swoją drogą ciekawe jak zareaguje Kizia na inne koty, a One na Nią ....
czekam na relację ...może być na żywo

[kwinta]

Uprzejmie donoszę, że Kizia kocha mojego TZ-a ponad wszystko. Mnie też kocha, chociaż już mniej.

Oj Wawe - nie bądź zazdrosna

To on ją wypatrzył, nakarmił, przytulił, okazał zainteresowanie - Kizia się odwdzięcza miłością absolutną i wierzę, że Ciebie kocha jednakowoż mocno

Cudowni jesteście oboje

[Wawe]

Oby obeszło się bez syków i pazurków

Syki i burczenia są cały czas. Gdy tylko jakiś Wielki Koci Potwór usiłuje wedrzeć się na terytorium Kizi. Z drugiej strony syczy biała Lilo. Szylkretki głównie zainteresowane.
Pazurki profilaktycznie obcięte u wszystkich.

Oj Wawe - nie bądź zazdrosna

Wcale nie jestem. Po prostu nastąpiła równowaga. Bo dwie (humorzasta Lilo i strachliwy Irysek) kochają głównie mnie. To teraz i TZ ma dwie pupilki - grubiutką Leni i malutką Kizię.

[Wawe]

O ile to możliwe to Kizia coraz słodsza i coraz bardziej miziasta. Tańcom wokół nóg i podstawianiu łebka do głaskania nie ma końca. Ubóstwia siedzenie na rękach i robi to w specyficzny sposób: główkę składa na zgięciu łokcia, przednimi łapkami "wkręca żaróweczki", główka opada i po kilku minutach kota przysypia.

Na Kocie Potwory nadal burczy i syczy. Przy czym zauważyłam, że jak siedzi w transporterku a jakieś futro (najczęściej to najgrubsze) wedrze się do kuchni to jest cisza (widocznie tam w środku Kizia czuje się bezpieczniej).

Wczoraj niewiele zadziałałam na polu integracji kocio-kociej (wrrr, to ciągłe gonienie za uciekającym czasem ). Wymieniłam tylko kocie kocyki (Lilka oprotestowała - ona nie będzie leżeć na posłanku pachnącym obcym kotem ), parę razy pozwoliłam grubiutkiej Leni ma chwilkę wedrzeć się do kuchni. I tyle. Ale przyznam, że nie przyspieszam akcji, bo ciągle czekam, aż Kizia wróci do pełni sił i w razie czego będzie mogła szybciutko uciekać.

[Edytka1984]

Wawe i jak poszło zaznajamianie Kizi z innymi domownikami?

[Wawe]

Witaj Edytko. Wygląda, że pisałyśmy w tym samym czasie.

[Edytka1984]

hehe racja w tym samym czasie
posta już przeczytałam
to kciuki za dalsze zaznajamianie Kizi i niech wraca do pełni sił kocinka

[Wawe]

W temacie Kizi - ależ bojowy kotek mi się trafił. Mniejsze to-to prawie dwukrotnie od najmniejszego z moich kotów a jak syczy na Wielkie Potwory, jak macha łapką na nie. Wczoraj stanęła w uchylonych drzwiach kuchni i siedzącym po drugiej stronie Iryskowi i Lilce posłała taką wiązkę, że chyba kocie uszy powiędły.

Nadal trenujemy z grubiutką Leni jako Oswajaczem Kocim. Wprawdzie i ona jest osykiwana i Kizia macha jej groźnie łapką przed oczami, ale po pierwsze Grubasek kompletnie się tym nie przejmuje, a po drugie - syki jakby mniej intensywne.

W zasadzie, gdyby nie nieobliczalna w swoich reakcjach Lilka, to mogłabym otworzyć drzwi do kuchni i puścić koty na żywioł. Bo jak pisałam Leni olewa agresję małej a Irysek jest tak płochliwy, że z jego strony na pewno nie ma się czego obawiać. Widzę natomiast, że między Blondyną a Kizią na pewno dojdzie do walki, a z jaki skutkami to licho wie. Muszę więc czekać na całkowite dojście do siebie małej a w tym czasie nadal małymi krokami przekonywać obie, że nie mają wyjścia i muszą zaakceptować jedna drugą.

[Edytka1984]

no za jakiś czas kotki się pewnie dogadają między sobą ,albo "dadzą sobie po razie" jak to się mówi
Kizia powoli wraca do sił więc za jakiś czas wszytko się rozstrzygnie
musisz być dobrej myśli tylko Wawe

jak widać pisana była Ci i Twojemu TŻ Kiza Leśniczanka

[Wawe]

Kizia. Czy ja pisałam kiedyś, że kot niezbyt lubi siedzieć na rękach? Jeśli tak, to odszczekuję. Głośno i dobitnie. Przecież to-to najchętniej by z rzeczonych rączek nie schodziło. A wtula się, a bodzie, a udeptuje, a mruczy (aż cała wibruje), czasami wydaje taki dźwięk, jakby zachłystywała się ze szczęścia. A posadzona na kolanach od razu wykłada brzusio do góry i każe koniecznie głaskać.

Postępów w zaznajamianiu kocio-kocim wczoraj nie poczyniliśmy, bo wróciliśmy do domu dosyć późno i dosyć zmęczeni. Co gorzej Leni, używana jako Koci Oswajacz, coś się zaczyna buntować. Zresztą nie dziwię się jej - ile można wysłuchiwać kocich inwektyw.

[Edytka1984]

Czyli Kizia to prawdziwy i w 100% miziasty,domowy kotek,który potrzebuje dużżżo miłości i ciepła i rączek do głaskania.No kto by pomyślał,że taka Kizia Leśniczanka to typowy domowy kot,który jak każde inne potrzebuje serdeczności człowieka?
Jak widać Kizia wiedziała do kogo trafić i którego TŻ uwieść wdziękiem kocim trafiła w samo sedno...teraz ma domek i kochających opiekunów i już nie grozi jej żadne niebezpieczeństwo w głuszy leśnej...i całe szczęscie

[Wawe]

W sobotę byliśmy w Głuszy. Ależ zimno tam było! Pięknie, ale wręcz lodowato. Dopiero ognicho z grzańcem i kiełbaskami pomogło przetrwać. Czyli w dobry czas zabraliśmy Kizię – długo nie przetrwałaby w takich warunkach.

Jak dziwnie, pusto w Głuszy bez Kizi. Cały czas łapaliśmy się na rozglądaniu się dookoła czy przypadkiem nie nadchodzi czarno-białe futerko czy też na ostrożnym zamykaniu drzwi. Ziemię z miski, robiącej za kuwetę wysypałam, ale do sprzątnięcia posłanka jeszcze jakoś nie miałam serca.
Aha! Z nieobecności Kizi natychmiast skorzystały…myszy. Co zastaliśmy w domku to przechodzi ludzkie (a może kocie) pojęcie.

Kizia dostała wczoraj dwie nowe ksywy. J. nazwał ją Papuasem - od całowania noskiem (ksywę poddałam w wątpliwość, bo według mnie to Eskimosi a nie Papuasi całują się nosami), ja - Burczybasem (oczywiście od burczenia na Duże Koty).
W niedzielę miałam trochę więcej wolnego czasu, co przełożyło się na więcej miziania małego kotka. A mały kotek kocha to najbardziej. Powyprowadzałam ją też na pokoje. Oczywiście „wyprowadzałam’ niosąc na rękach, co Kizia niecnie wykorzystywała, z góry gromiąc Duże Koty burczeniem i sykami.