Riddick i reszta.

[Fredziolina]

za szczęsliwą podróż Shadow

[ariel]

Hamburg się odezwał....
I CHCĄ SHADOW

Za badania, podróż i aklimatyzację

[bechet]

Bardzo, bardzo się cieszę

[Agn]

Byliśmy z Shadow na szczepieniach. Moja śliczna była bardzo grzeczna. Została gruntownie obejrzana, osłuchana. Jest zdrowiutka. Dostała szczepionkę na wściekliznę [wymagania paszportowe] i na wirusówki. W środę będziemy się chipować i wyrabiać paszport. Po świętach odrobaczymy.

Naprawdę bardzo się cieszę.

A w poczekalni u Doc spotkałam naszą Ghanimę, która teraz ma na imię Sonia. Malutka pięknie urosła i jeśli to możliwe jeszcze bardziej wyładniała. Futerko ma dalej mięciutkie i tak śmiesznie puchate. Z opowieści nowych opiekunów wiem, ze jest z niej niezłe brykadełko.

[Agn]

Wczoraj potuptaliśmy do Doc z trójką kotów.
Norman - wystraszyłam się, że na rozdrapanym miejscu mogła pojawić się grzybica. Doc takowej nie stwierdził. Za to chyba będziemy się testować po Nowym Roku. Choć u Normana to chyba pokarmowe jest.
Lafuma - kaszel. Na razie badamy kupę pod kątem paskudztwa wszelakiego i jeśli będzie brak, a kaszel nie ustąpi, to mała dostanie antybiotyk. Ogólnie kota w dobrej formie. Jest tak wyciągniętym kiciem, że skóra za nią nie nadąża. Efekt jest taki, że nie ma za co jej złapać na karku. Wiła się jak piskorz i nie można było jej obbadać [musiałam ją gonić po gabinecie].
No i Hrabia, ale o tym w jego wątku - zabawnie było.

Dziś chyba zatargam Riddicka na szczepienie.
Przed świętami jest tak pusto w poczekalni u Doc....

Za to na 30. umówiliśmy się na czyszczenie zębów Shadow, wtedy też - bezstresowo - zachipujemy i pobierzemy krew na badania.

Wieści od Letycji: śpi z pańciami [z pańciem też, choć on był tak średnio chętny na kota, oczywiście łatwo przewidzieć, że czarna panienka owinęła go sobie w okół palca]. Kota troszkę unika małej, czteroletniej opiekunki, ale nie ma mowy o męczeniu kota, po prostu Leti nie jest słodziakiem-pieszczochem. Na szczęście dziecko jest zrównoważone.
Leti zupełnie się nie przejmuje 11-letnia jamniczką Meggi, łazi po niej, zaczepia ją, no i śpi z nią.
Uwielbiam takie adopcje.

[Kicorek]

Uff, nadrobiłam zaległości.
Wspaniałe wieści adopcyjne na ostatnich stronach

[gisha]

Za szczęsliwą podróz i zeby czula sie w nowym domku równie wspaniale jak w Twoim !

[Agn]

Dobrze, że Shadow jedzie już niedługo do swojego domu, bo ona... się przyzwyczaja. Na psa już nie reaguje, na koty jeszcze syczy, ale tylko wtedy, gdy któryś chce ją koniecznie poniuchać z bliska. Za to gdziekolwiek się ruszę widzę patrzące na mnie z progu pokoju mojego syna jej zielone oczyska. Kiedy tylko się odezwę - odpowiada i podnosi grzbiet. Jest słodka. Kuzyn będzie zadowolony. Mam nadzieję, że Shadow również i że szybko się zaaklimatyzuje.

Wczoraj wykorzystałam okazję i porwałam Riddicka na szczepienia. "Szybciutko, szybciutko, doktorze, bo się jeszcze za chwilę rozchoruje."
Rudzik był bardzo grzeczny, wyjątkowo. Potem, gdy jeszcze sobie gadaliśmy z Doc [rzadka okazja, bo zwykle kolejki są i nie ma na to czasu] R. siedział mi jak papuga na ramieniu i ciekawie przyglądał się niewidzialnym rzeczom na suficie.

[Agn]

Wczoraj atrakcji dostarczył nam Hrabia.
Reszta kotów w porządku.
Tylko Pita nawołuje swoje dziecko - Letycję. Pita dostała hormony na powstrzymanie laktacji ale widzę, że jakoś opornie działają... za to kocica przekonała się do TZ-a. Przytula się do niego i już nie ucieka. Strasznie utyła...

Riddick po szczepieniu też w porządku, nie było osłabienia, osowiałości. Jest strasznie przytulastym kotem. Potrafi już wleźć na kolana, a najlepiej na ramię i siedzieć, i mruczeć, i ocierać się o twarz... W styczniu będziemy ciąć drugie jajko. Ale to dopiero, jak Shadow pojedzie i Hrabia zagoi Czarną Dziurę.

Lafuma za to uważa, że jak siedzę przed kompem to tylko po to żeby się nią zajmować. Wyrosła z niej piękna, smukła panienka o wielkich oczach.

[bechet]

No proszę
Jak miło poczytać o szczęśliwych, miziastych kotach świątecznych

[Agn]

Wszystkim, którzy tu zaglądają, składam życzenia wesołych Świąt i wszystkiego dobrego w Nowym Roku. Przede wszystkim, oczywiście, żeby koty były zdrowe.
I jeszcze raz dziękuje za to, że byliście przy mnie, wtedy, kiedy było najtrudniej.

[Kicorek]

Wesołych Świąt!
Bez zmartwień,
Z barszczem, z grzybami, z karpiem,
Z gościem, co niesie szczęście!
Czeka nań przecież miejsce.

Wesołych Świąt!
A w Święta,
Niech się snuje kolęda.
I gałązki świerkowe
Niech Wam pachną na zdrowie.

Wesołych Świąt!
A z Gwiazdką! -
Pod świeczek łuną jasną
Życzcie sobie - najwięcej:
Zwykłego, ludzkiego szczęścia


Kicorek z futrzakami

[gisha]

Aguś, dla Was też najlepsze życzenia świąteczne.
Dużo, dużo zdrowka przede wszystkim i wiele radości .
No i odpoczynku od weterynaryjnych wizyt wreszcie.
A o 12-tej w wigilię samych serdecznych podziękowań od Twoich futrzaków za tak wspanialą opiekę.

[Agn]

...

[Agn]

Miałam wrażenie, że już o tym pisałam... ale to dlatego, że od dawna myślę, by o Niej napisać. Myślę, że druga rocznica Jej śmierci to dobra okazja. To trzecia Wigilia bez Trombki.

Nie była pierwszym kotem w naszym domu, ale to właśnie ona wprowadziła nas w prawdziwie koci świat.

Trafiła do nas z działki naszego kolegi. Imię otrzymała po pasożytach skórnych, które wywołały badawczy entuzjazm u naszego Doc - trombicula autumnalis. Była drobną koteczką, wydawało się, że jest młodziutka. Wiecznie chora, z ciągle zasmarkanym noskiem. Cudna, kontaktowa, rozmowna...


Trombik odeszła nagle. W Wigilie rano bardzo szybko oddychała. Pojechaliśmy do kliniki myśląc, że to tylko jakaś infekcja, że zabierzemy antybiotyki i będziemy podawać w domu. W gabinecie Trombka nie broniła się przed pobraniem krwi - ona, taka waleczna, że obcięcie pazurów kończyło się takimi bluzgami, ze Hrabia by poczerwieniał - pozwoliła bez jednego protestu pobrać krew z żyły jarzmowej [z obwodowych się już nie dało]. Miała zostać tylko na kroplówce, by do czasu zrobienia wyników coś jej już podawać. Mieliśmy wrócić za dwie godziny... nie zdążyliśmy dojść do samochodu - dogonił nas wet z informacja, że już po wszystkim...
Nie mogę sobie wybaczyć, że ją zostawiłam samą. Powinnam być tam, tak bardzo nie chciała siedzieć w szpitalnej klatce.

Jest ze mną do teraz. Jeśli wpisuję w czyimś wątku, że `one zostają z nami na zawsze`, mam na myśli właśnie ją. Towarzyszy mi zwłaszcza wtedy, gdy nasypuję jedzenie do kocich miseczek. Zagaduje do mnie z kanapy.
I uśmiecha się...