Hospicjum dla Kotów Bezdomnych.

Bardzo mi przykro. Wyjatkowo fajny byl z niego kocurek :cry:

Bardzo lubilam puchatego Rottena ...

Rudy Puchaczyku :cry:

(*)

Aga trzymajcie się, podziwiam Cię i całujemy Cię z moją Pysią, dzięki, że wkroczyłaś w porę na mój wątek... ['] kiciulku..

Jak to?..

[']

Nie mogę uwierzyć, że go nie ma.
Był ze mną raptem cztery i pół miesiąca, a jakby był zawsze...
Kot, który na samą myśl o nim wywoływał uśmiech na twarzy. Nie tylko mojej...

Są zdjęcia, ale na zdjęciach nie ma tego, co było w nim najbardziej szczególne - specyficznego zachowania i bardzo głośnego mruczenia. Tak głośnego, że Katka37 zapytała kiedyś przestraszona: `czy on na mnie warczy?`
Nie widać też charakterystycznego drapania w moją nogę, gdy dopominał się wzięcia na kolana. Tym szturchaniem potrafił całkowicie rozbroić i powodowało ono, ze przerywałam coś, co aktualnie robiłam i brałam go na ręce.
Nie widać też charakterystycznego chodu, na sztywnych z powodu zmian w kręgosłupie łapach, ale dziarskiego i żwawego, zwłaszcza gdy nadchodziła pora nakładania mięsa do misek.

Będzie mi go straszliwie brakowało jeszcze przez długi czas...

Tak było na przełomie marca i kwietnia, gdy do mnie trafił: