Moderatorzy: Estraven, Moderatorzy
W art. 13 ust. 2 pr. pras. zawarty jest zakaz publikowania w prasie danych osobowych i wizerunku osób, przeciwko którym toczy się postępowanie przygotowawcze lub sądowe, jak również danych osobowych i wizerunku świadków, pokrzywdzonych i poszkodowanych, chyba że osoby te wyrażą na to zgodę. Przyczyną wprowadzenia tego zakazu było dążenie do zapewnienia poszanowania dla zasady domniemania niewinności, wyrażonej w art. 42 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej , zgodnie z którym każdego uważa się za niewinnego, dopóki jego wina nie zostanie stwierdzona prawomocnym wyrokiem sądu. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 29 kwietnia 2011 r., sygn. I CSK 509/10, zakaz publikowania w prasie danych osobowych i wizerunku oskarżonego w sprawie karnej ma na celu jego ochronę przed stygmatyzacją, w warunkach, gdy do chwili wydania prawomocnego skazującego wyroku chroni go zasada domniemania niewinności.
...
Podstawa prawna ujawnienia wizerunku i danych osobowych, a więc wyjątku od zakazu określonego w art. 13 ust. 2, znajduje swoje miejsce w art. 13 ust. 3 pr. pras. Zgodnie z tym przepisem właściwy prokurator albo sąd może zezwolić, ze względu na ważny interes społeczny, na ujawnienie danych osobowych i wizerunku osób, przeciwko którym toczy się postępowanie przygotowawcze lub sądowe.
...
Po zakończeniu postępowania publikowanie wizerunku skazanego albo uniewinnionego wymaga już uzyskania jego zgody . Zezwolenie sądu lub prokuratora stanowi wyjątek od zasady, że do publikacji danych osobowych i wizerunku osoby potrzebna jest jej zgoda. Za trafny należy uznać należy pogląd J. Sobczaka, że podejrzany albo oskarżony może sam wyrazić zgodę na ujawnienie jego danych osobowych i wizerunku . W takim przypadku nie jest już wymagane zezwolenie sądu lub prokuratora oraz przestaje obowiązywać zakaz określony w art. 13 ust. 2 pr. pras.
...
Zgodnie z dominującym w nauce prawa poglądem, ujawnianie danych osobowych i wizerunku osoby, przeciwko której toczy się postępowanie przygotowawcze lub sądowe, powinno następować tylko w wyjątkowych przypadkach, w których ważny interes społeczny rzeczywiście występuje i przemawia za takim ujawnieniem . Chodzi tu w szczególności o przestępstwa o wysokim stopniu społecznej szkodliwości. Na przykładzie praktyki zauważyć można, że podawanie przez sądy do publicznej wiadomości zarówno wyroków, jak i danych osobowych oraz wizerunków skazanych dotyczy w szczególności przestępstw związanych z prowadzeniem samochodu pod wpływem alkoholu, przestępstwa gwałtu, rozboju, zabójstwa, działania w zorganizowanej grupie lub związku przestępczym. Coraz częściej, co przyjąć należy z uznaniem, publikowane są także wyroki oraz dane osobowe i wizerunki sprawców przestępstw znęcania się nad zwierzętami (art. 35 ust. 1, 1a, 2 ustawy o ochronie zwierząt ). Pomimo szczególnego charakteru omawianego sposobu ujawniania danych nie stanowi on jednak kary ani środka karnego i powodem jego stosowania nie może być wyłącznie chęć wymierzenia sprawcy dodatkowej dolegliwości czy cel w postaci prewencji szczególnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, który w postanowieniu z 30 października 2008 r. (III KK 234/07) pisze:O tym, czy publikacja internetowa ma charakter prasowy decydować powinien cel, jakiemu ma służyć. Skoro rolą i zadaniem prasy jest rozpowszechnianie informacji, to periodyczność przekazu, czyli cyklicznego informowania opinii publicznej o określonych faktach społecznych, ekonomicznych, gospodarczych, politycznych, oświatowych, kulturalnych, z zakresu muzyki, filmu i sztuki, etc., pod oznaczonym tytułem, nazwą, adresem czy nawet linkiem, wskazywać będzie na cel, jaki realizuje redakcja, wydawca czy autor danej publikacji elektronicznej, na stworzonej specjalnie w tym celu stronie internetowej.
Właściciel internetowego serwisu prasowego powinien zwrócić szczególną uwagę na regulacje zawarte w art. 212 i art. 216 Kodeksu karnego, dotyczące – odpowiednio – zniesławienia i znieważenia. Zniesławienia dokonuje ten, kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Art. 212 Kodeksu karnego dotyczy więc sytuacji, gdy w prasowym serwisie internetowym pojawi się na przykład bezpodstawny zarzut korupcji wobec urzędnika samorządowego. Zniesławienie za pomocą środków masowego komunikowania, zgodnie z art. 212 par. 2, podlega karze grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Agulas74 pisze:No dobrze. Czyli wynika z tego, że sąd może wyrazić zgodę na publikację wizerunku, a gdy tego nie zrobi jest to zabronione. Czyli należałoby nie tyle zmienić prawo, co oczekiwać, żeby sądy częściej korzystały z tej możliwości.
Użytkownicy przeglądający ten dział: fruzelina i 707 gości