Niewidoma Dominika.

Ja dlatego czuję taką bliskość Dominisi z Tasią, bo one są takie podobne w tym... I obie nie widzą.
Te ataki u nas są zawsze w nocy. Nigdy w dzień. Nigdy nie ma tzw. aury przedatakowej.
(Pies Mamy ma padaczkę i czasem dzięki takim aurom można szybciej zareagować, podać leki i atak jest znacznie krótszy.)

Ten Tasi ostatni był króciutki, ale puściła mocz. Wcześniej nie. Zobaczymy, czego dowiemy się jutro. Dam znać
U nas było ponad 3 m-ce bez ataków, więc dawka była zmniejszana. Ostatnio na 2x dziennie po 1/4 tbl.
Teraz po tym ataku nie zwiększaliśmy z powotem - czekamy na opinię wetki.

Nie wiem, czy ja kiedyś Ciebie (i Dominisię :wink:

) zapraszałam na nasz wątek, więc teraz zapraszam:
tam jest i Tasia i pies Mamy - Lusiczka, też padaczkowiec:
viewtopic.php?t=69573

Mój wet też na pojedynczy atak każe nie reagować.
Boję się tego zmniejszania, wet mówił, żeby o połowę i zobaczymy, jak będzie. Wytargowałam na 3/4.
Wasz wątek podczytywałam, ale gadatliwa nie jestem :lol:

Dzięki za zaproszenie.

Co u Dominisi?
(u nas - aż boję się zapeszyć - OK, Tasia bez ataków)

U nas?
Godzinę temu właśnie był atak. Pierwszy raz chyba w dzień, nie we śnie. Widziałam jak przebiegła jakby wystraszona przez pokój, odezwałam się do niej, ale nie zareagowała i schowała się pod tapczan. Ona często tam wchodzi, lubi wyskakiwać stamtąd znienacka i straszyć Wampirka. I po chwili widzę jak wychodzi - ogon jak kaktus, boki mokre i od razu do jedzenia. I potem chodzi, chodzi, chodzi, taka podenerwowana. Biedulka moja.
Teraz śpi tak spokojnie, że aż wpatruję się czy oddycha.
Od wczoraj zmniejszyliśmy luminal.

I ogólnie mam chandrę

I znowu atak. I znowu w dzień.
:cry:

jaaana pisze:I znowu atak. I znowu w dzień.

Trzymajcie się, nie było mnie w necie, ale myślałam o was ciepło. :1luvu:

A my tęsknimy...
Czujemy się już świetnie - Dosia :ryk:

rozbawiona, a ja z twarzą

podeptaną przez pannicę
...bo dziewczynie zachciało się ugniatać poduszkę - a że leżałam akurat na tej poduszce, to przecież moja wina, jak mogłam się tak głupio i złośliwie położyć, tam właśnie, gdzie ona chce ugniatać...

jaaana pisze:A my tęsknimy...
Czujemy się już świetnie - Dosia rozbawiona, a ja z twarzą podeptaną przez pannicę
...bo dziewczynie zachciało się ugniatać poduszkę - a że leżałam akurat na tej poduszce, to przecież moja wina, jak mogłam się tak głupio i złośliwie położyć, tam właśnie, gdzie ona chce ugniatać...

Cieszę się Jaaano, że nie straciłaś poczucia humoru.

Jestem zmęczona i sfrustrowana.
Nie mogę sobie dać rady z kotami podwórkowymi.
Jestem chora - nikt nie wie na co.
Nikt mi w niczym nie może pomóc.
Wcale nie mam humoru.
Koty śpią i mają gdzieś moje nastroje.

To, że się odezwałaś, jest dla mnie pociechą - chciałabym Ci się pochwalić Dosieńką.
Tak bym chciała, żebyś nas odwiedziła...
Wiem, trudne

jaaana pisze:Jestem zmęczona i sfrustrowana.
Nie mogę sobie dać rady z kotami podwórkowymi.
Jestem chora - nikt nie wie na co.
Nikt mi w niczym nie może pomóc.
Wcale nie mam humoru.
Koty śpią i mają gdzieś moje nastroje.

To, że się odezwałaś, jest dla mnie pociechą - chciałabym Ci się pochwalić Dosieńką.
Tak bym chciała, żebyś nas odwiedziła...
Wiem, trudne

Trudne ale nie niemożliwe. Myślimy o tym.

kotika pisze:Trudne ale nie niemożliwe. Myślimy o tym.

Czekamy na to

A w oczekiwaniu na Kotikę...
Sesja zdjęciowa (ze stołową nogą)!

zdjęcie niewyraźne - ale gdzie głowa?!

znalazła się głowa!

a ty co pstrykasz i pstrykasz?

dałabyś spokój

i tak wszyscy wiedzą, jaka jestem piękna

i wyginać się potrafię, jak modelka

a mojej mychy nie dam!

Dziękuję Jaaano za fotki. :1luvu:

Tak Domisia piekna jak modelka, ale coś mi zdaje, że z tym wiginaniem się,
może niedługo być kłopot. :roll:

Puszysty brzuszek może przeszkadzać. :lol:

Wydzielam im żarełko z dokładnością niemal aptekarską. Wampirek chudnie, tzn. schudł, przytył ale znów chudnie.
A maleństwo podkrada jedzonko jak może, wystarczy chwilka mojej nieuwagi, a już ma buźkę w cudzej misce.

Niewidoma Dominika.

Kto przegląda forum