, naprawdę byłam przekonana że to nowotwór złośliwy, tym bardziej że węzeł chłonny pod tym uchem rósł z dnia na dzień - nawet doświadczona chirurg która macała Misia przed badaniem nie była nastawiona optymistycznie. Jak mi powiedziała co w uchu było to siedziałam i gapiłam się na nią jakby mi troszkę rozumu ubyło
- potrzebowałam chwili żeby do mnie dotarło że to nie wielki polip ani inny nowotwór bo byłam tak na to nastawiona że mi mózg zawiesiło na moment Wczoraj przyszedł wynik posiewu na bakterie tlenowe i grzyby - nic nie wyhodowano.
Czekamy jeszcze na beztlenowce.
I oby to był koniec tej historii z uchem nawet jeśli nie dowiemy się nigdy dlaczego ten czop tak głęboko powstał, z czego, co go spowodowało i dlaczego był wokół niego i w górę tak silny stan zapalny.
Na poniedziałek jesteśmy umówieni do naszej Doktor na omacanie kontrolne i musimy obgadać jeszcze dwie sprawy, przez tą historię z uchem bardzo pogorszył się stan misowych dziąseł (myślę że to stres tak zadziałał, ból, wizyty u wetów etc), jestem bardzo zła że stomatolog nie usunęła tych zębów jak prosiłam, bujamy sie cały czas z dziąsłami czerwonymi a teraz jest delikatnie mówiąc kiepsko, mimo iż Miś jest cały czas na antybiotyku i lekach przeciwzapalnych.
No i druga sprawa, Miś w czasie znieczulenia i potem miał co 15 minut badany poziom glukozy z powodu addisona (w stresie, w czasie narkozy może poziom glukozy niebezpiecznie spadać), pierwszy pomiar to było 89, czyli ok mimo stresu - ale potem stopniowo rósł aż do 340. Mimo iż nie dostawał glukozy w kroplówce. To bardzo wysoki poziom - nie wiem z czego wynikał, czy Miś nie potrzebuje kontroli czegoś - bo normalne jest że w stresie kotom poziom glukozy rośnie, ale Misiowi raczej spada z powodu jego nadnerczy no i jednak 340 to bardzo wysoko jak na kota po krótkiej narkozie.
No ale to już są sprawy do ogarnięcia na spokojnie, nie stresują mnie tak jak wizja obcego w uchu
Dziękujemy, dziękujemy za kciuki!!!!!!!
