Poznajcie Yoszka. Joszko szuka domu (strona 79).

czyżby 11 sztuk ?

Ale zleciało..............
A ile kociaków już szczęśliwych :1luvu:

Korciaczki pisze:Joszko sie prezentuje środowo i pozdrawia i domku szuka

Jaki przystojny kawaler :1luvu:

dziewczyny, w ciagu roku pomoglyscie uszczesliwic tyle kotow! To rekord! Tyle kotow uratowanych, szczesliwie wyadoptowanych, w dodatku w tak krotkim czasie! Mozecie byc z siebie dumne! :piwa:

Jestescie wspaniale, oby tak dalej! :piwa:

Korciaczki dzięki Wam i całej Waszej rodzinie te cudne kociaki są bezpieczne i kochane. Któż to wie, co by było gdyby nie Wy.
:1luvu:

Ależ piękną kolorystykę banerków macie w podpisie.
Dziękuję, za wklejenie Albercika :lol:

Naprawdę tyle kotków uratowałyście?

Jedenaście kotów w ciągu roku to imponujący wynik.
:1luvu:

Korcziaczki kochane, to kolejnego tak owocnego roku od Szeryfka powoli anektującego łazienkę.

Jak katarek Josia.

Korciaczki pisze:To już rok...
12 grudnia minął rok odkąd przybył do nas pierwszy tymczas, równo rok odkąd to wszystko się zaczęło.
Każdy z naszych tymczasików zajął szczególne miejsce w naszych sercach, każdego miałybyśmy teraz oochtę wyściskać i wygłaskać.
M.B.A.F.L.L.M.G.S.M. i J.- nasze kochane...

12 grudnia, to wyśmienita data - imieniny Dama-Ya

ło matko to przez rok tyle tymczasów u Was było? niesamowite, i wszystko mają domki.... szczęśliwe te koty, którym dałyście szanse.
A te białe skarpetki i śliniaczek Josia mnie baardzo rozczuliły :1luvu:

Jak dobrze że są takie dobre wieści :1luvu:

Ojjj,ten koleś to nałamie serc ,że hej :1luvu:

Kociara82 pisze:dziewczyny, w ciagu roku pomoglyscie uszczesliwic tyle kotow! To rekord! Tyle kotow uratowanych, szczesliwie wyadoptowanych, w dodatku w tak krotkim czasie! Mozecie byc z siebie dumne! Jestescie wspaniale, oby tak dalej!

I to nawet nie chodzi o tempo, bo przecież to akurat ma najmniejsze znaczenie. Najważniejsze, że domki wspaniałe i odpowiedzialne, że pokochały swoje nowe koty i że Korciaki nie muszą się już o nie martwić i mogą pomagać kolejnym bidulkom.

Nim przeczytasz ten krótki post, spróbuj odgadnąć:
Czy obiad z Josiem to:
a) komicznie spędzone chwile, które wywołają tylko litościwy uśmiech skierowany do niezbyt inteligentego kota
b) czysty dramat, podczas którego można nabawić się co najmniej wrzodów!
c) wolę się nie wypowiadać na ten temat...
d) wszystkie odopowiedzi są poprawne (niestety, niestety, niestety!)

:ryk:

Ta mikroskopijna wersja zwariowanego i energicznego źrebaka, albo też gigantyczna odmiana natrętnej i wszechnamolnej muchy, właśnie ze szczytowym komizmem próbuje się niezbyt kulturalnie sposób dobrać do talerza. Nachalnie i z pełnią poświęcenia pcha nos tam gdzie nie powinien i czego z całą pewnością danie sobie nie życzy. Upominany, odciągany, zrzucany z biurka pingwin, nic sobie nie robi. To prawdziwy miłośnik ludzkiej kuchni. W czasie pisania tego tekstu, ta uparta i zawzięta w osiąganiu celu kulka futra już conajmniej sześć razy była ściągana z biurka, odciągana od talerza. I odwrotnie: ten świeszny głodomorek conajmniej kilka razy wracał. Na stół, do swojego prawdziego przyjaciela, który jednoczeście jest jednym z głównych sensów jego życia - mianowicie talerza. Jednym słowem: w przypadku Joszka upartość prowadzi nad dobrymi manieramy przynajmniej pięć do zera. Ani prośbą, ani groźbą: 'Zostaw ten talerz!' nie działa na tego upartego do kwadratu kota! Natomiast grzeczność i spokój na chwilę obecną los chyba raczej zpierwiastkował. Zjedz tu człowieku obiad, albo odciągając kota, albo patrząc na wlepione w ciebie oczy: "Daj!" Ten obiadowy wyrzutek sumienia. Ten terrorysta zarazem!
Nie chciałby ktoś spędzić miłego popołunia, zjeść obiadu z Josiem? :mrgreen:

Kilka dni temu Joszko, mając głupawkę, postanowił napić się ze szklanki czegoś tam do picia. Joś chciał, on też chciał to co my wówczas piłyśmy. Bardzo, bardzo chciał. Wepchał głowę do szklanki, zaczął wisłować jezykiem. Ten niedobry kot! Jak to zobaczyłyśmy, to tak tylko patrzyłyśmy. Zastanawiałyśmy się, czy Joszi jest na tyle inteligenty, by wsadzić głowę do szkanki, czy na tyle głupi, by nie pomyśleć, że tę głowę trzeba potem i wyjąć! Pomijając komiczny opis zdarzenia, wyjął ją.
Padło tylko jeszcze jedno pytanie:
"Wydawało się się, że to była moja szklanka...ale może tylko mi się pomyliło"

eidt: Literówki.

Poznajcie Yoszka. Joszko szuka domu (strona 79).

Kto przegląda forum