Niewidomy Tymonek ['] Odpoczywaj mój najsłodszy kotku.......

kiche_wilczyca pisze:Aśka, do choolery, dbaj o własne zdrowie, bo wolę nie mówić co Ci zrobię, jak coś Ci się stanie

Aśce należy się porządny wpierd ... bo doi ćmiki jeden za drugim i nie pojmuje prostej sprawy że powinna rzucić o czym jej truję od pół roku.Ktoś może chce się dołożyć do kocówy bo ja jej chętnie spuszczę :twisted:

ja na pewno :twisted:

a to takie kwiatki! Nie ładnie Asiu, ojjjjj nie ładnie! Jeśli nie dla samej siebie to rzuć dla Kotków! Dla Tymusia! :1luvu:

Aśka, leki, lekarze nic nie pomogą, jezeli będziesz palić. Jeżeli chcesz pomagać kotom, mieć na to siłę, to musisz zadbać o siebie!!!

Asia dojrzewa do rzucenia. Decyzję już dawno temu podjęła.

Asia, chyba Ci nie odpuszczą

gosiaa pisze:Asia, chyba Ci nie odpuszczą

a e-papierosa próbowałaś Asiu? może to by pomogło?

magdaradek pisze:a e-papierosa próbowałaś Asiu? może to by pomogło?

Magda, a Twojemu Piotrkowi pomógł?

Kochane, dziękuję za troskę!!! Mam pełną świadomość tego, że muszę rzucić palenie!
Planowałam rozstanie z nałogiem na początek tego roku. Niestety stres związany z powodzią, nieuleczalną chorobą ukochanej Kellusi vel Fruzieńki, bardzo ciężki stan Tymonka spowodowały, że odłożyłam to na chwilę. Wiem, że brzmi to jak wątpliwe alibi nałogowca, ale uwierzcie mi, że teraz moim największym wrogiem jest stres. Palenie rzucę jak najszybciej się da - muszę.
e-papierosa jeszcze nie próbowałam.

A teraz o Tymianku :1luvu:

słów kilka.
Niestety dziś cukier był wysoki - 578, ale ustabilizowanie cukrzycy wymaga czasu. Dzięki troskliwemu i wielkiemu zaangażowaniu Tinki, jestem pełna nadziei, chociaż zdaję sobie sprawę, że cukrzyca może nie być jedynym problemem Tymonka. Jednak bez ustabilizowania tej choroby nie byłoby dla Tymusia szansy na życie.
Kocio już dzielnie znosi pobór krwi z uszka, bo ja wreszcie się nauczyłam robić to prędko i sprawnie. Wielce pomocna okazała się skarpetka z ryżem, którą rozgrzewam w mikrofalówce (oczywiście patent Tinki :wink:

). Przykładam ją do Tymusiowego uszka i jak już ono się rozgrzeje kotek robi głośne miau, a ja natychmiast nakłuwam uszko. I tym sposobem nasze życie stało się prostsze i spokojniejsze

Poza tym Tymianek właściwie bez zmian, ale apetyt na szczęście go nie opuszcza.
I chyba mnie nawet nie znienawidził za te okołouszne akrobacje oraz podawanie zastrzyków. Mruczy gdy tylko się pojawię, wsadza mi główkę w dłoń i z lubością poddaje się smyraniu :1luvu:

Całuski znosi równie dzielnie :wink:

Kochany z niego biedulek :1luvu:

Ściskamy przeserdecznie!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!