Yoszko - nieśmiały pingwin

nadal sie boi?
myśle ,że tak, za mało czasu, zbyt niecierpliwie tu dopytujemy :wink:

Przepiękny... po prostu przepiękny, cudowny i taki delikatny...

Dziękujemy wszystkim, którzy trzymają za Josia - narazie za samego Josia, bo za ew. domek, to chyba jeszcze trochę potrwa...
Joś dalej wbity pod łóżko, warczy na wszystkich, buczy, nie można go dotknąć... Ja wiem, ze za wcześnie, przecież nie będziemy naciskać, Gaja nie wychodziła spod łóżka chyba z trzy tygodnie... Nie wiem, nie chcę dramatyzować i ubarwniać, ale żal na Josia patrzeć... A powiem, że trochę i strach - nie pozwala się do siebie zbliżyć, a nawet wczoraj ugryzł trochę córkę, gdy go chciała trochę (no nie wiem, pewnie to źle...) wyciągnąć na powierzchnię, pogłaskać...
Zjadł w nocy mokre. Dziś nic jeszce nie jadł, pomimo że stoi obok niego i nie był w kuwecie. Zabraliśmy Nianię z pokoju, żeby nie było żadnych kotów... Może w nocy zje, załatwi się...
No mówiłam, że Joś to bardzo wrażlwy kot... A jeszcze następna zmiana go będzie czekać - dlatego oddamy go tylko do doświadczonego domu. Mamy nadzieję, że taki się znajdzie...

pozdr. niedzielnie :kotek:

Dom musi być wyrozumiały i bardzo kochający :ok:

» Pon mar 26, 2012 9:16 Re: Yoszko szuka domu. Już u nas.

Wczoraj spotkała nas miła niespodzianka. Wieczorem odwiedził Josia Duży Josiowy (ten młodszy). Położył się na ziemi i gadał z Josiem wciąż wciśniętym pod łóżkiem w kąt. I ... to jest niesamowite. Po kilkunastu minutach Josiu zaczął jesć, zjadł wszystko z miski... Ewidentnie się odprężył, rozluźnił, usiadł nawet wyprostowany (do tej pory był skulony, siedział na przykurczonych łapkach)...
Po wizytcie nastąpił pewien zwrot. Późnym wieczorem Joś przyszedł na trochę na łóżko do córki, a nawet trochę pochodził po pokoju. Później wrócił z powrotem pod łóżko i siedzi tam do teraz. Ale jest pewna poprawa - nie buczy na mnie jak do niego gadam, a tylko gapi się i mruży oczy.
Niestety znowu nie zjadł swojej porcji. Wysikał się (wstawiliśmy m7u kuwetę pod łóżko), ale nie zrobił wciąż koopy.

Joś to wierny kotek :kotek:

Kto zdobędzie jego serce, ten będzie miał przyjaciela :kotek:

» Pon mar 26, 2012 9:56 Re: Yoszko szuka domu. Już u nas.

Ech te wrażliwe pingwiny.
Yoszko wychodź szybko spod łóżka- wiosna na świecie.
:ok:

kciuki za Yoszka, piękny ma ten swój garniturek i skarpetki :ok:

szkoda takiego eleganta pod łóżkiem, powinien się chwalić swoim wyglądem :kotek:

Yoszko cały czas siedzi w tym samym miejscu, w tej samej pozie. To już w sumie kilkanaście godzin (nie licząc tych kilku chwil, kiedy wyszedł wczoraj, a potem znów się ukrył). Wpadł w jakąś chyba obojętność, bo nie buczy nawet na koty (Krzywy się podstępem wdarł do pokoju i chwile kręcił koło łóżka).
Mam nadzieję, że jak dziewczyny przyjdą to Josia jakoś rozkręcą... Bo tak na chłopski rozum, to chyba przykurczów można dostać od siedzenia non stop w tej samej pozycji.
A piszę to m.in. po to, żeby ew. domek miał świadomość, że to zachowanie może się powtórzyć, jesli Joś np. by poszedł do nowego domu. Trzeba cierpliwości i czasu.
Ale uda się, na pewno się uda. Jeszcze kupę życia przed Yoszkiem :kotek:

I to raczej dobrze o nim świadczy, że nie można go bele czym przekupić...

no to za dzisiejszą sesję obłaskawiania Josia :ok:

Znudziły się Josiowi ciemności podłóżkowe:-) Wychylił nosa, wyszedł ostrożnie, pochodził chwilę (łapki jeszcze trochę ugięte) i wskoczył na łóżko:-) Leży właśnie na kołdrze, dał się pogłaskać, nadstawił główkę. Wciąż jeszcze widać w oczach niepewność, ale odmruguje po chwili jak się do niego zamruga oczami, co oznacza, że czuje się już swobodniej, bo koty mrugają lub zamykają oczy (zasypiają), gdy czują się bezpiecznie. [Polecamy taką zabawę w mruganie, działa na koty uspakajająco, my z naszymi kotami zawsze się tak 'bawiłyśmy' i chyba pomagało zawsze trochę:-)]

Jest piękny, no naprawdę piękny :1luvu:

Elegancki, zwinny, z lśniącym futrem. Długie łapy, wielkie oczy, białe wąsy...
Jak oddawaliśmy Josia dwa lata temu był małym, drobym kotkiem... Teraz to prawdziwy Pan Kot:-)

Joś dziękuje wszystkim za kciuki i pamięć:-)

Josiu, nie martw się, bedzie dobrze :ok:

Joszko trochę się otwiera. Przedwczorajszej i wczorajszej nocy, gdy zgaszone zostały już światła Joszko wyszedł spod łóżka i choć na początku się czaił niepewnie, ostrożny, po chwili całkiem - całkiem pewnie poruszał się po pokoju. Odwiedził zarówno dolne jak i górne łóżko, na dolnym zachowywał się śmielej, na górym trochę buczał; górne służyło mu za przejściówkę na szafę, którą również zbadał. Wskoczył także na biurku, gdzie usiadł koło zgaszonej lampki i usiłował patrzeć przez okno, jednak żaluzje zasłaniały mu 'tamten świat'. Siedział więc i nasłuchiwał odgłosów z ulicy. Raz przejechała karetka. Można byłobyć w tamtym momencie pewnym, że zwieje wystraszony. Tymczasem on podszedł bliżej okna i jeszcze intensywniej wgapiał się w żaluzję. Chciało się wstać i podnieść mu tę żaluzję, ale tylko by to spłoszyło.
Trochę jeszcze wędrował później po pokoju

Dzisiaj: siedzi człowiek przy biurku, odwraca się lekko, bo kątem oka widzi coś ciemnego, a tam kto? - Joszko. Tak ot. Przyszedł cicho, niepostrzerzenie, położył się koło lampki i leży tak. Pogłaskać? Pogłaskać. Ale można? No pewnie. Za uszkiem, za drugim uszkiem, pod krawatem tym jego, wzdłuż kręgosłupa. A tam, głaskać i już. I nic. Zgoda kota jest? - jest. Podoba się? - ano podoba. Więc co? - głaskać dalej. Za uszkiem, za uszkiem drugim, pod bródką...

A na ręce?
Ewentualnie tak.
Tylko nie na kanapę! I już puść, na ziemię chcę!
Miał tę swoją ziemię. Zaczy: łapki jego miały tę ziemię.
Idź, idź, pewnie, pod łóżkiem lepiej....

Nie poszedł pod łóżko.
Popatrzył i usiadł przy łóżku:-)

Drogi Josiu trzymamy kciuki! Jesteś taki piękny i mądry. Pewnie jeszcze trochę i będzie coraz odważniejszy :ok:

Trzymam kciuki za cudownego pingwinka :1luvu:

Yoszko - nieśmiały pingwin

Kto przegląda forum