*Op. Freja już jest w swoim nowym domku. :)

Jeszcze sobie pozwolę, pozwolicie

Od wczorajszego wieczoru jesteśmy w komplecie - przywieźliśmy Freje z TŻtowego mieszkania. Jednym słowem: wszystko bdb. Wielkich walk nie ma, reszta przyjdzie z czasem. Wielkie Zapoznanie wyglądało następująco: Frejka byla już po długim spacerze po mieszkaniu, kiedy wypuściliśmy z kuchni chłopaków. Od razu próbowali podejść nos-w-nos - tu Frejka postawiła ich do pionu syczeniem. Krótko i ostrzegawczo: “trzymaj się na dystans". Chłopaki mocno zaskoczeni i co jakiś czas znowu próbują, ona zaś pozostaje nieczuła na ich uroki

Bezustannie też wszyscy się nawzajem obserwują. Frejka jednocześnie zwiedza dom; cieszę się, że nie zaszyła się w żadnym ciemnym kącie. Na czas pracy odizolowałam ją dziś w pokoju, niech sobie wszyscy odpoczną i spokojnie odeśpią pełna wrażeń noc ;-)

Aha, po dwóch dniach w TŻtowym mieszkaniu Freja leżała już rozmruczana na stole i podchodziła do nas bez większego strachu, mieliśmy więc próbkę szybkiego przystosowania do nowych warunków. U mnie znowu nabrała dystansu, musi się oswoić i z miejscem i z kotami - potrwa to pewnie odrobinę dłużej.

Wszystko u nas dobrze, zadomowianie trwa. Wracamy - witają nas już wszystkie trzy koty

Napełniamy mieseczki - to samo. Freja pokazuje radość na nasz widok i za każdym razem strasznie mnie to rozczula. Głaski na razie tylko pojedyncze, ale jest też radosne pomiaukiwanie i ocieranie. A dziś na króciutką chwilę Frejak pokazał brzuszek

Bazyl i Top traktowani nadal z dystansem, ale jawnej wrogości (prawie) brak.

Pięknie

Wiedziałam, ja wiedziałam, że jej domu trzeba. Nic więcej, domu po prostu...

Wikulec dzięki, dzięki, dzięki!

To my możemy dziękować, że takiego kota fajnego mamy:-)
Z postępów: Freja przyszła do nas dziś w nocy i spała w nogach łóżka. Jestem z niej bardzo dumna, bo poprzednie noce spędzała albo w szafie, albo gdzieś wysoko, w niedostępnym miejscu. Bez zmian pozostało to, że przechodząc koło grzecznie leżącego kotecka można zarobić łapką - za niewinność;)

Ona ma chyba jakieś wynaturzone chęci karania nawet bez przewinienia :roll:

A może to tylko chęć zaczepienia, w celu zwrócenia na siebie uwagi? A może jej to radochę sprawia :roll:

Mój Kmicic np niezmiennie od 14 lat, co rano gryzie nas po pośladkach, jak zmierzamy do łazienki. Ot siedzi na skrzyni w przedpokoju i czyha na zaspanych dużych :wink:

I strasznie się cieszy jak mu się uda :wink:

My mniej

Heh, mnie sie zdaje, ze to troche charakterrrrek przemawia, a troche przyzwyczajanie, ze 'czujnym trzeba byc' i profilaktycznie ustawic reszte towarzystwa.

Wczoraj mielismy regres - moja wspollokatorka wrocila z urlopu... Pojawienie sie kolejnej osoby bardzo Freje zdenerwowalo. Wrocila do stanu z samego poczatku, z chowaniem sie pod lozkiem i syczeniem wlacznie. Kiedy juz wyszla, odbywalo sie wsciekle warczenie na Dominike, kota byla tez gotowa do lapoczynow i lepiej bylo nie przechodzic zbyt blisko. Ona ma BARDZO wymowna mimike - wysuwa brode do przodu, mruzy oczy i widac po pyszczku, ze jest Strasznie Zla. Zaczynamy wiec znowu troche od poczatku... Zamowie chyba feliwaya, na okolicznosc ewentualnych gosci kiedys w domu - bo mi ich zje zywcem - a sama okrutnie sie nastresuje :roll:

Wydaje się, że oprócz ciekawego charakterrrku, Freja nie lubi też zmian. Jakichkolwiek.

Ale myślę, że z czasem wszystko się ułoży.

Chwilę nas nie było - a niedawno minęło pół roku, od kiedy Freja mieszka we Wrocławiu. Z tej okazji - i z okazji zbliżającego się Nowego Roku - życzę Wszystkim Zaglądającym szczęścia i zadowolenia z życia. I dziękuję kochanym Opolankom jeszczer raz, że znalazły nam Freję/Freji nas!

A w prezencie for parę. Freji, która swoich ludzi nie boi się już prawie wcale, z innymi kotami czasem się gania, ale raczej żyje w komitywie, a głaskana czasem nawet przymruży oczka z zadowolenia. Po czym orientuje się, co tu się wyprawia i sprawia wrażenie lekko zakłopotanej ;-)

A innym razem machnie łapą, ale tak jakoś od niechcenia.

Zdjęcie nr 3 - z odkrytym brzuchem - jest dzisiejsze. Takie pozy to ciągle jeszcze nie codzienność, ale powoli - powolutku - Frejak przełamuje kolejne lęki.