Niebieska 8-letnia Maga - pokochaliśmy ją - odeszła :((

**Adopcje: 9 >>**

Kciuki mocne i nieustające dla koteczki i dla Ciebie Duszku .
Mogę niestety tylko wspierać i popierać :ok:

Gdyby wet który operował koteńkę i Anetka stwierdzili że nie ma ona szans z pewnością podjęli by inną decyzję.
Tego jestem na 100% pewna.
To ostatnie osoby które skazały by kota bez szans na cierpienie tylko po to żeby zaspokoić własne ego.
Skoro kotka została zoperowana i wybudzona oznacza to że szansa jest, a skoro jest trzeba podjąć walkę.

Trzymam kciuki, nie poddawaj się malutka, teraz już jesteś bezpieczna i nikt Cię nie skrzywdzi, musisz jeszcze troszkę wytrzymać i powalczyć :ok:

**Adopcje: 9 >>**

Pamiętam podobną dyskusję wsród znajomych przy mojej Lusi.To była jamniczka przez rozmnażanie wsobne ciężko pokrzywdzona przez los. Nie wdając sie w szczególy operacja miała małe szanse na dobry wynik. Lusia była w trakcie zabiegu jak padło pytanie czy kontynuować czy nie wybudzać.Zdecydowaliśmy inaczej, bo jakaś szansa była.Lusia żyła jeszcze 3 wspaniałe i szczęsliwe lata. Potem rozstalismy się z nią.Usnęła na naszych kolanach głaskana do końca.

Wierzę,ze decyzja była słuszna. Nie bylismy na miejscu i nie nam osądzać.

Kciuki za koteczkę mocne!

Bardzo przepraszam ale nikomu dokopywać nie miałam zamiaru. Najważniejszy jest chyba kot a nie dobre samopoczucie opiekuna.
Po prostu szlag mnie trafił i tyle... Wciąż uważam, że można było kocurce darować to cierpienie. Na jakiej podstawie wet ocenił, że jest szansa, skoro już są przerzuty a wręcz szybko się powiększają? A czy zrobiono RTG płuc? Moja starsza kotka, mimo kilku guzów wręcz rozpadających się, nie była operowana, ponieważ na RTG widać już było zmiany w płucach. Weci nie chciceli jej męczyć niepotrzebnie. Do mnie należało dbanie, aby nie rozlizywała tych martwiejących zmian.
Szkoda mi tej kotki jak nie wiem. Tylko nie mogę słuchać, jak wszyscy gadają o szansach, gdy mamy doczynienia z guzami już przerzutowymi. Jej spokoju potrzeba było, szczególnie po traumie wywalenia z domku, a nie kolejnego bezsensownego cierpienia.
W cuda nie wierzę, ale trzymam kciuki, że chociaż te rany się szybko zagoiły. I żeby nie cierpiała niepotrzebnie.

Ja tez trzymam kciuki i rozumiem decyzję o operacji. Ja swojego kota z rakiem płuc też ratowałam do końca. Nie męczył się przez prawie 5 m-cy choć stan był beznadziejny. Nawet, jeśli to nowotwór, to kicia może mieć jeszcze trochę w miarę komfortowego życia. Wszystko zależy od jej organizmu i rodzaju nowotworu.

Jak to dobrze Anetko że ją zabrałaś, gdyby nie Ty i twoja mama, to Maga umierała by pewnie gdzieś samotnie w kącie, niechciana, zapomniana. Oby los dał Wam jeszcze duuuuużo czasu, napewno tak będzie, wierzę w to.

Alex405 pisze: Ja swojego kota z rakiem płuc też ratowałam do końca. ....
... Nawet, jeśli to nowotwór, to kicia może mieć jeszcze trochę w miarę komfortowego życia. Wszystko zależy od jej organizmu i rodzaju nowotworu.

Klemens miał złośliwy nowotwór płuc i chociaż trzy tygodnie po pierwszej operacji jego płuca wyglądały tak samo jak przed zabiegiem, zdecydowaliśmy się na kolejną. Żył trzy lata, umarł na nerki.

zależy od organizmu, od nowotworu, od stresu i samopoczucia zwierzęcia. Tych "zależy" jest tyle, że nie można tak po prostu powiedzieć "tak, usypiamy" albo "nie, będziemy leczyć".
Jak napisała Anka - jedynie słusznych decyzji nie ma. Czemu? bo to nie matematyka...

ja tutaj tylko z kciukami mocno zaciśniętymi przycupnę
:ok:

Wróciłam od kici niedawno...

Maguś zaczęła chodzić trochę po domu, chciała nawet wskakiwać na parapet...,jeść jednak za bardzo nie chce.
Zjadła trochę surowego kurczaka, dostała tabletkę przeciwbólową, a potem - głaskana - przegryzła trochę suchego kitena. Coś tam więc zjadła...
Wybredna jest dziewczyna... I chyba woli suche, bo na 30 misek z przeróżnymi mokrymi smakołykami ledwie okiem rzuciła...
Oby tylko załapała z jedzonkiem - to już będzie dobrze.

Ostatnie zdanie co do operacji - uważam, że skoro kotka musiałaby i tak dostawać środki przeciwbólowe, bo nowotwory bolą - to lepiej było przynajmniej podjąć próbę leczenia...
Tak, jak to się robi u ludzi...
I mam nadzieję, że przez to bardziej nie cierpi.
I mam nadzieję, ze dzięki temu zyska trochę więcej czasu... Mam nadzieję.
Nie wiem, czy to decyzja dobra czy zła. Taką podjęłam. W dobrej wierze.
Tyle na ten temat z mojej strony.
Ale oczywiście - każdy ma prawo do własnego zdania.

zdrowka i powodzonka :1luvu:

cieple mysli wysylam

Ciepłe myśli bardzo wskazane :wink:

Maga dziś lepiej.
Zaczęła dziewczynka jeść i to nawet sporo.
Za surowym kurczaczkiem kicia wprost przepada i właściwie to musiałam jej go wydzielać, bo jadłaby i jadła

Inne mokre jedzonko - nie smakuje.
Za to chrupki kitena RC są ok i też je można od czasu do czasu poskubać...
Po jedzonku ładnie się umyła i umościła na parapecie.
Zabawki jej nie interesują, ale już widok za oknem - nawet nawet :wink:

Wczoraj siedziała do 1 w nocy u mamy na kolanach i chciała się miziać :mrgreen:

Za jakieś 2 dni sprawdzimy szwy - czy wszystko ładnie się goi. Na razie nie zauważyłam niczego niepokojącego

I oby tak dalej :ok:

Maguś - tak trzymaj!!! oby z każdym dniem lepiej!!!! :ok:

Bardzo cieszę się, że Maga zaczęła jeść. Wierzę, że ma przed sobą dobre, szczęśliwe dni. I nawet nie jest najważniejsze ile jej czasu zostało, ale że będzie przez ten czas spokojna, bezpieczna, że zazna dobra i ciepła.
Duszku, pozdrów serdecznie swoją mamę.

dużo kciuków

za apetyt i za zdrówko

Niebieska 8-letnia Maga - pokochaliśmy ją - odeszła :((

Kto przegląda forum