Norbi [']

Oby tak dalej ! :1luvu:

Oby; ale strachu mi rano napędził jak już nawet swojej ulubionej saszetki nie chciał jeść (niedawno to przerabiałam z Małą i od razu mam atak paniki). A On mi tu niespodzianki robi... w ogóle jest chętny do wąchania i kosztowania wszystkiego - jak Mu daję z ręki pod nosek, to wie, że to do skosztowania. A później można już na miseczkę, bo wie, że to się je i że dobre było. Zobaczę jeszcze z tydzień, ale jak nie będzie chodził koło fast foodu (w pierwszy dzień chodził), to powiem, że został nawrócony na kocie jedzenie.

szybenka, to A bliżej to kotów nie było? ja już usłyszałam drugi raz: najpierw przy Mokate, teraz przy Norbim (bo Aniołka miałam mieć "z dostawą do domu"). No cóż... co my możemy za to, że sobie nas kot wypatrzy i każe przyjechać?

gpolomska pisze:Co do Norbiego - bo to jego temat: oficjalnie Norbi ma DOM STAŁY u mnie.

No to wielkie gratulacje :ok:

Dla Ciebie TAAAAKIEGO kota
A dla Norbisia TAAAAAKIEGO domu

Bądźcie razem szcześliwi przez długie, długie lata

A od początku mówiłam, że na stałe. Ale super!

Wiesz, po pierwsze jadąc po Niego nie wiedziałam jak będzie z rodzicami i nie wiedziałam, że będę miała te zlecenia; po drugie - nie wiedziałam czy mnie polubi; po trzecie - On musi jeść dobrze, a przy stawach podstawa: dobre jedzenie, mało odpadów, prawidłowa waga (nie duży brzuszek tylko brzuch adekwatny do tego, co łapki są w sanie dźwigać: musi rosnąć razem z mięśniami a nie zamiast nich) i regularne ćwiczenie. Wet (nie jest bezkrytycznym wyznawcą kultu chrupków RC z tego, co zauważyłam) powiedziała, że teraz będzie powoli i że musi dostawać białka (dobrze by było także z wołowiny), żeby mięśnie się rozwijały (z czym się w zupełności zgadzam - nawet z doświadczeń na sobie) i że nie ma na to żadnego cudownego leku - potrzeba czasu i pracy nad Nim. Nawet jeśli stawy mniej więcej się zregenerują, to zawsze trzeba będzie na nie uważać - to nie działa tak, że się po prostu naprawią i będzie super: zwyrodnienia nie znikają nigdy (dzięki diecie i ćwiczeniom mogą się co najwyżej zmniejszyć i stać mniej dokuczliwe; wiem, bo mam - trochę nieuwagi albo zarwana noc przy robocie i już o sobie przypomina), a On ma zwyrodnienia i to liczne (jest opisie zdjęcia RTG, które dostałam). On może w miarę normalnie chodzić, ale zawsze będzie trzeba na to uważać.

Dopóki nie wiedziałam wielu rzeczy, założyłam DT - wolę zaoferować DT i stać się DS niż odwrotnie (zgodnie z zasadą, że lepiej obiecać mniej a dać więcej).

Oj , znam to .Ja mam zdrowe koty i jak któryś ma mniejszy apetyt w danym dniu , to już zaczynam panikować a co dopiero przy takim chorowitku :roll:

Dobrze , że chłopak przekonuje się do normalnego jedzonka :ok:

gpolomska pisze:Dopóki nie wiedziałam wielu rzeczy, założyłam DT - wolę zaoferować DT i stać się DS niż odwrotnie (zgodnie z zasadą, że lepiej obiecać mniej a dać więcej).

Bardzo rozsądnie.
I bardzo się cieszę, że tak to się ułożyło. Co do Mamy, to byłam spokojna. I co do tego, że Norbi Ciebie w pełni uzna i pokocha. Reszta to faktycznie pod pewnym znakiem zapytania była.

Bardzo się cieszę, że koteczek zostanie u Ciebie na zawsze

Mam nadzieję, że to "na zawsze" będzie długie... to takie małe delikatne chucherko... strasznie dużo dzisiaj śpi, ale też bawi się i trochę chodzi jak się przebudzi. Na razie wołowinki je taką płaską łyżkę od zupy (albo czubatą od herbaty - jak kto woli) drobniutko pokrojonej; resztę dopycha indykiem i żołądkami oraz twarogiem i jogurtem oraz jajkiem. Przed chwilą bawiłam się z nim gałązką zielonej pietruszki (bardzo mu się podobała) - w pewnym momencie zapolował i zjadł liście wypluwając tylko ogonek. Ale radochy przy tym miał mnóstwo - nie ma lepszych ćwiczeń niż przy zabawie. Teraz się obraził, bo siedzę przy kompie zamiast się Nim zajmować... On chyba jeszcze nie jest pewien, że nie zniknę i chce się nabawić i naprzytulać na zapas.

Słabiutki jest, ale na razie je, kuwetkuje i się bawi, więc tragedii nie ma (aczkolwiek martwię się o Niego i żal mi Go: widzę jak patrzy np. na okno czy łóżko i jak bardzo chciałby sobie umieć tam wskoczyć). Mam nadzieję, że za jakiś czas będzie umiał wskoczyć, gdzie tylko zechce, a co najmniej na parapet. Na razie On nadal chodzi "na kościach" i tylne łapki ma lekko podgięte - ale je co trochę wyciąga na leżąco przeciągając się w różnych pozycjach (to też ćwiczenie). Chodzenie na kościach nie jest dobre - tylko rozwinięte mięśnie chronią stawy przed przeciążeniami, a u Niego mięśni to trzeba z lupą szukać (to mniej więcej taka różnica jak podnosić ciężkie zakupy schylając się lub kucając: przy schylaniu obciążamy kręgosłup i to statycznie /bardzo złe/, a kucając - mięśnie nóg /dobre/). No nic - czasu trzeba i to dużo.

gpolomska jesteś najlepszym domkiem dla Norbiego. Mądrym, stonowanym, bez hurrraoptymizmu na wyrost. Będzie Wam razem dobrze, będziecie żyli długo i szczęśliwie. I tak bajka która zaczęła się bardzo smutno, ma szczęśliwe zakończenie - jak to w bajkach bywa :lol:

gpolomska trafiłam za linkiem podanym przez koleżankę. Wybacz, wątek przeleciałam głównie po zdjęciach :oops:

bo mi norweg nie pasował do foty z profilu, ale nie ważne :wink:

Ostatnie kilka stron czytałam Twoje wypowiedzi o galaretce, o tym, że fajnie by było, żeby Norbi jadł wołowinę. Z czystego serca mogę polecić galaretkę z ogona wołowego. Pięknie się wygotowuje, na ogonie praktycznie samo mięso, bez zbędnego tłuszczu, ale galaretę potrafi dać taką, że widelec staje :wink:

Tylko dłuuugo trzeba gotować. Polecam z całego serca, bo masz klona mojego Czinka :1luvu:

, tylko tak z 6 kg chudszego.

Byłam pewna, że to na stałe. Kot wybrał i kazał przyjechać :lol:

A że lepiej trafić nie mógł to fakt.
Zdrowie Twoje i Norbiego :piwa:

Gosiak104, dzięki za radę. Tak właśnie myślałam, czy by z czegoś wołowego nie było lepiej, ale nie bardzo miałam pomysł z czego - ogony kiedyś widziałam w jednym sklepie, więc może uda mi się zdobyć. A smak zapewne o niebo lepszy niż z kuraka.

Blekitny.Irys, no tak - kazał. Wszystkie mi każą... i każą mi patrzeć jakie są bidule... i jak niewiele daje się dla nich zrobić w stosunku do tego, co by się chciało. Ciężko tak... ale to jedyny sposób, żeby miały szanse.

ewan, po prostu wiem, że może być równie dobrze pięknym w miarę zdrowym kotem (bo powtarzam: zwyrodnienia nigdy nie znikają, ale jak schodzi stan zapalny, to tak nie bolą i nie ma opuchlizny, a dużo mięśni odciąża stawy), ale równie dobrze może zostać na tym etapie, na którym jest lub może być gorzej, bo teraz dostaje onsior (przeciwbólowy i niesterydowy przeciwzapalny) plus zastrzyki na stawy co 10 dni, ale w nieskończoność nie może tego brać, bo mu w końcu organy jak nerki i wątroba wysiądą. Skoro nawet weci nie wiedzą, co będzie, to tym bardziej ja nie wiem. Pozostaje ciężko pracować, starać się i mieć nadzieję, że będzie dobrze. Na pewno będę się starać z całych sił, żeby wyzdrowiał. Ale przy Mokate też się starałam jak mogłam, a mimo to choroba była silniejsza; Aniołkowi też się nie udało; i wielu innym; nawet najlepsze starania to czasami za mało. Dlatego hurraoptymizm mi nie grozi.

Norbi jest bardzo delikatnym koteczkiem... i wcale nie jest taką gadułką na jaką wyglądał w pierwszy dzień - czasami tylko gada, a straszliwie dużo mruczy - powód się zawsze znajdzie

i jak tylko ma okazję, to się pcha na kolana (jak np. usiądę na podłodze czy przykucnę - wtedy jest w stanie wejść) - pewnie dlatego, że Mu wtedy cieplej, a ta chudzinka ma zero tłuszczu, więc nie ma Go co grzać.

gpolomska pisze:
Co do Norbiego - bo to jego temat: oficjalnie Norbi ma DOM STAŁY u mnie.

Hej,

Cieszę się, że Norbi tak szybko się zaklimatyzował i polubił swój nowy domek. Fajnie! :1luvu:

Proszę uściskać go od cioci z Łodzi, która cały czas trzymała kciuki i wysyła pozytywną energię, aby jak najszybciej wrócił do zdrowia. :1luvu:

Moi Drodzy,

Przypominam Wam o biednej Magnolii, którą biorę na DT, ale nadal szukam Domku Stałego dla niej.
Cały czas pytam znajomych czy ktoś by chciał kota, ale ..... narazie cisza.....

P.S. W sobotę rano umówiłam się z ruru w schronie, aby wziąć Magnolię.

Norbi [']

Kto przegląda forum