... a wiecie dlaczego nie żałuję? Już wyjaśniam...
warunki u Pani Babci są przeokropne – ciaśniutko, kuchnia węglowa, codziennie trzeba w niej palić i nosić węgiel ale na szczęście jest nieoceniony, pomocny przyjaciel Babci – Pan Jurek. A weź tu coś ugotuj na tym wynalazku... (nieskromnie muszę się pochwalić, że naumiałam się TO obsługiwać
). Nie ma łazienki
, jest tylko kibelek a niby-kąpiel możliwa tylko w misce, ale...
NIC TO!!!
Babcia Zosia, zwana dalej Babą Żabą (dzieciństwo Marcinka), to
NIESAMOWITA KOBIETA! Wyobraźcie sobie; rocznikowo stuletnia Pani, sama się ubiera, chodzi do toalety, pamięta i obsługuje aparat słuchowy, codziennie pamięta o świeżym pieczywie i białym serku. Codzienny rytuał zaczyna od sprawdzenia zawartości napęczniałego zamrażalnika i lodówki; dzielnie dokłada węgiel do kuchni (wtedy zawsze omdlewam ze strachu).
Babci nic nie jest straszne, jak powiada –
JA SAMA, więc często pomoc na nic się nie zdaje. Babcia jest silna, twarda, nie w głowie jej poddawać się. Kolano tak jej bardzo dokucza ale nic to, popuka, oklepie, przemówi organowi do rozsądku i... wstaje i nadal coś tam sobie dzierga (kolano grzmi niemal jak na początku Gnojuś przed Pelagiią). A hasło Babci –
BO KTO MI POMOZE JAK JA JUŻ BĘDĘ TAKA „BLEEE”?
Z Babcią nie można walczyć, O NIE!!! Babcia to słodki uparciuszek (ileż czasu poświęciliśmy, żeby ją namówić na nowe, wygodne „legowisko”). I choć Babcia jest wyjątkowa i urocza, to czasami nie można jej tak po prostu ulec...
Uwielbiam słuchać jej opowiadań – raz z opuszczonym wzrokiem, raz z szeroko podniesionymi, choć wątłymi, powiekami, z tak długą historią, uczuciami, wzlotami i upadkami...
Urzekła mnie jej prośba do mnie, przyszywanej wnuczki –
„Jak będziesz mówiła do mnie per Pani, to już nigdy nie zjem lekarstw (Babcia tego wręcz nie znosi! Trzeba używać skumulowanej siły perswazji) i w ogóle nie będę jadła, będę na diecie NIC, i na następne Urodziny, to już będę zupełnie BLEEE!!!”
PRZEPRASZAM ZA DYGRESJĘ I ESEJ O BABIE-ŻABIE, WIEM, ŻE TO WĄTEK Pelagiia vel Tricoloressa, ale po prostu musiałam... takie „przygody” dają dużo do myślenia, skłaniają do wielorakich refleksji, co stwarza ogromny potencjał do zbierania nowych sił i pielęgnowania nadziei, po prostu nasyca (choć na chwilę) wewnętrzny hart ducha..............................
I tak po cichutku mam nadzieję, że Was wszystkich i wszystkich Waszych Kociastych, przyjaciół i całe Wasze rodziny spotka taka SPOKOJNA, NIEWROGA, DOSTOJNA I GODNA starość...
no i podpowiedz swojej Dużej żeby może wypróbowała aerozol Feliway , może Gnojuś się troszkę uspokoi. A swoją drogą to nawet JA takim bandziorem jak on nie jestem choć powiem Ci na ucho, jak tylko moja Duża nie widzi to ganiam Lizusy jak tylko mogę, a w szczególności lizusa nr 1 - Tygrysa.
Na pocieszenie powiem ci ze u mnie tez jedna kotka z golym brzusiem lata bo jest po cesarce i sterylce jednoczesnie i do tego cycusie ma wielkie 
Takze sie nie przejmuj,fitro szybko odrosnie.A co do Gnojuncia to sie nie daj,niektore chlopaki juz takie sa,ale ty mu nie pokazuj ze sie go boisz.Postaw sie raz i drugi i niech sie chlopak zdziwi 
bo tak daje najlepsze efekty
mam nadzieje ze jej chlopak nie zapedzi do kata na caly tydzien