Oskarek już w swoim domku w Toruniu :-)

[capricorna]

Wy jesteście wielcy, że POMAGACIE.
Cały czas...


Kocham Was wszystkich :*:*:*


Myślę, że jesli Niebo istnieje (a chyba istnieje...) to powinny się tam znaleźć osoby, które pomagają zwierzętom tak jak Wy, tutaj, wszyscy na całym forum.

Zawsze Was podziwiałam i podziwiać będe.
Ja uratowałam tylko jednego pieska, a teraz chcę dać dom kotkowi - mam nadzieję, że mi się to uda.

OK - tyle offtopic

Już teraz o niczym nie będe pisac tylko o Oskarku

[pisiokot]

Capricorna, bardzo pozytywnie odebrałam to, co napisałaś o sobie. Gdybyście z przyjaciółką zdecydowały się dać dom Oskarowi i jeszcze innemu kotu na pewno doszłybyśmy do porozumienia i mały miałby dużą szansę trafić do Was.
Nie traktuj proszę warunku wydania Oskara do domu zakoconego jako mojego widzimisię. Moje dotychczasowe doświadczenie z kotami (i wielu, wielu innych miłośników kotów) przekonało mnie, że pozbawianie kota towarzystwa innego kociastego to w 90% przypadków unieszczęśliwianie go. Wbrew obiegowym opiniom koty wcale nie są samotnikami, to bardzo towarzyskie zwierzęta, które świetnie funkcjonują w grupie. Spotkałam owszem koty (w schronisku), które ze względu na swój wiek, charakter czy złe życiowe doświadczenia najlepiej będą czuły się w domu same, bo potrzebują spokoju i ciszy, ale takich kotów jest naprawdę zdecydowana, zdecydowana mniejszość. A Oskar to kot, który w towarzystwie innych kociastych czuje się jak ryba w wodzie - lgnie do nich, bawi się, śpi z nimi. Pozbawienie go możliwości spędzenia życia w towarzystwie innych kotów to unieszczęśliwienie go. Nawet jeśli będą zajmowały się nim dwie superopiekuńcze dziewczyny i będzie jadł najdroższe karmy. Myślę, że niejeden kot jedynak wołałby jeść coś mniej ekskluzywnego, a mieć kumpla od serca.. (tak nawiasem mówiąc to Oskar Royala nie lubi, i w ogóle suchych karm ).
Jednego z moich tymczasów adoptowali ludzie, którzy zgłosili się do mnie szukając towarzystwa dla swojego dwuletniego rezydenta. Zaczęli szukać drugiego kota, gdy okazało się, że ich ukochany kot zrobił się apatyczny, smętny, niezainteresowany niczym. Był zdrowy i straszliwie smutny. Jadał najlepsze karmy, miał super zabawki, miłość i troskę swoich Dużych. Gdy wychodzili do pracy kot nie jadł, nie bawił się, nawet się nie załatwiał, nic Dopiero jak wracali udawało im się go trochę rozruszać, ale i tak to nie było zachowanie młodego, pełnego życia kota. Gdy dookoptowali mu towarzysza po krótkim okresie aklimatyzacji kot był jak nie ten Zaczął się bawić, szaleją z młodym, rozrabiają, razem śpią. Było to niecały rok temu, koty są teraz nierozłącznymi przyjaciółmi, no idylla. Takich opowieści mam w zanadrzu mnóstwo, ale nie o to chodzi, żeby Cię przekonywać na siłę.

Jeśli chcesz przygarnąć kota, żeby zapewnić mu fajne, szczęśliwe życie (a zakładam, że taka jest Twoja motywacja) to spróbuj spojrzeć na sprawę z jego punktu widzenia. On wolałaby zjeśc coś gorszego (albo wcale nie gorszego tylko może mniej reklamowanego ), a mieć się z kim bawić, do kogo przytulić, z kim przeżywać kocie sprawy. Ty, jako człowiek nie jesteś w stanie zrekompensować mu braku innego kota w jego życiu z tego prostego powodu, że nie jesteś kotem ...
Powiem Ci tylko, że wg mnie szczęśliwe życie to nie najlepsze jedzenie, super posłanka i wypasione zabawki, ale przede wszystkim zdrowe emocje i bliskość osobnika swojego gatunku - tak w przypadku kotów jak i ludzi

Jeśli masz możliwość dania domu tylko jednemu kotu to pomyśl proszę o przygranięciu jakiegoś pokrzywdzonego przez los biedactwa, które marzy o swoim miejscu, ludzkiej serdeczności i spokoju w bezpiecznym domu. Ja też, tak jak dziewczyny od razu pomyślałam o Wioli - to kochana, delikatna kotunia, grzeczna, miła. Biedny aniołek, który umiera w schronisku z braku miłości i braku nadziei...

[magdaradek]

Gdy adoptowałam pierwszego kociaka, od początku mówiono mi , że powinnam wziąć dwa, ale ja dojrzałam do tej decyzji nieco później......tzn. miesiąc!! i także doradzam kocie towarzystwo dla jednego kotka. Wspaniale się rozumieją i mają przyjaciela z którym się nie nudzą...
Oskarku - ja widzę że ty rozchwytywany jesteś to wspaniale

[froggy]

Widoki na dom????

[capricorna]

czyli "warunkiem" jest posiadanie Oskarka + jeszcze jakiegoś innego kociaka, tak?

[capricorna]

Adoptujemy z moją przyjaciółką jednak Wiolę.

Mam nadzieję, że Oskarek się nie obrazi-ma sie na razie dobrze... a Wiolę warto uratować-marnieje w oczach i trzeba dać jej nadzieję...



Może kiedyś trafi się nam jeszcze jeden Oskarek...


życzę dla Niego powodzenia!!!
3mam kciuki za DS.

pewnie niedługo się znajdzie


będę śledzić jego losy.


pozdrawiam :*

[gosiaa]

Oscarku znalazłeś domek dla Wioli

[malaria]

Oscarku znalazłeś domek dla Wioli

[ruru]

no, naprawdę
Oskarek

[jerzykowka]

Oskarku, nasz biszkopciku cudny- dziekujemy za dzialanie
Capricorna i tu Ci dziekuje, bo to tu wszystko sie zaczelo Idzieki, ze nasze posty i privy Cie zainteresowaly, a nie zirytowaly!

A teraz w tym watku juz tylko o przecudnym śledziku Oskarku

[Georg-inia]

Oskar, pośrednik nieruchomości

[pisiokot]

Dopiero przeczytałam (wczoraj nie miałam czasu zajrzeć), a tu takie wiadomości
Bardzo się cieszę, że Wiolunia zostanie zabrana ze schroniska, kamień spada mi z serca. Capricorna, zobaczysz jaka to kochana kotunia, jak Wam się odwdzięczy za serce ... mam nadzieję, że w najbliższym czasie uda się wszystko sprawnie zorganizować z transportem.

A bohater tego wątku przechodzi samego siebie
Wczoraj (będąc prowodyrem całej akcji ) zeżarł razem z resztą bandy trzy białe kiełbasy, które dzisiaj miały wylądować w żurku !
Było tak:
ugotowałam 7 kiełbas i odłożyłam je na talerz, żeby wystygły przed schowaniem do lodówki. Oczywiście już w momencie ich wyławiania miałam pod ręką, na kuchennym blacie Oskarka-kucharka, który wkładał łepetynę do garnka, usiłować ukraść mi kiełbasę z widelca itp. (nawiasem mówiąc pół godziny wcześniej zjadł solidny obiad, więc głodny raczej nie powinien być). Kiełbasy wyladowały za oknem kuchennym na czas stygnięcia, a ja zajęłam się swoimi sprawami, w tym koleżanką, która wpadła w odwiedziny.
Gdy po jakichś trzech godzinach weszłam do kuchni okazało się, że na talerzu zostały tylko cztery kiełbasy (po okazji Duży dostał po uszach za otwarcie okna, które miało być zamknięte przed potfforami). Gapiłam się w talerz jak sroka w gnat, nie wierząc w to, co widzę rozumiem, że pożarłyby jedną - ale trzy nie było śladu nadgryzania, resztek po znikniętych kiełbasach, nic. Zbrodnia wydawała się doskonała do momentu, w którym pod kuchennym krzesłem odkryłam smętną, obgryzioną resztkę jednej z kiełbas. Śledztwo polegające na obwąchiwanie kocich pysków wykazało, że podejrzanym jedzie z paszcz zapachem kiełbasianym mimo tak ewidentnych dowodów nikt nie przyznawał się do winy. Towarzystwo poszło spać bez kolacji, którą zresztą nie byli w najmniejszym stopniu zainteresowani ... Wrrr

Jestem pewna, że to Oskar naprowadził pisiokoty na trop kiełbasiany. Jest mega-szpiegiem jeśli chodzi o jedzenie - błyskawicznie rejestruje, że coś jadalnego pojawia się w zasięgu i od razu wszystko w sekundzie trafia do jego paszczy. Zostawienie mizerii bez opieki skutkuje wylizaniem całej smietany z miski, wystarczy się odwrócić, a płat pieczeni znika z rondla i nagle widzę go jak dynda młodemu u pyska itd, itp. masakra

a poza tym jest słodki

[Chat]

Oni potraktowali kielabase biala jako lekarstwo. Wszak jest nafaszerowana czosnkiem, prawda? No a to jest antybiotyk naturalny... Masz madre koty, Pisiokotku, same sie lecza...

[ewaw]

No nie moge, co za bestie

[Chat]

Oczywiście już w momencie ich wyławiania miałam pod ręką, na kuchennym blacie Oskarka-kucharka, który wkładał łepetynę do garnka, usiłować ukraść mi kiełbasę z widelca itp. (nawiasem mówiąc pół godziny wcześniej zjadł solidny obiad, więc głodny raczej nie powinien być).

zdaje sie, ze u tych stworow glod jest stanem permanentnym