Warszawa zaginiony SAURON odnalazł się po 4 miesiącach :)...

No dobra, ruszam na dalsze poszukiwania. Trzymajcie mocno kciukole

...

są

i co? i co?

!

Mam pożyczoną lornetkę. Czy masz rower?

Wróciłam do domu. Padam na twarz a niestety, ale jutro też pracuję

. Sauronka ani śladu. Widziałam też dwa koty zamknięte na balkonie. Może to któryś z nich wczoraj miauczał.

Lamiglowka, mam rower. Super, że masz tę lornetkę

...

jestem pod wrażeniem Pani determinacji!!! mam nadzieję, że to właśnie Pani uda się odnaleźć futrzaka! mój wyszedł 25 lipca z domu :cry:

i pewnie już nie wróci... po przeczytaniu artykułu (wczoraj), jak szukać zaginionego kota, widzę, że popełniłam mnóstwo błędów. teraz pozostaje mi tylko szwendanie się po łąkach (białołęka, ale wyprowadziłam się z żoliborskiego Promyka

) i wołanie, choć wiem że to bez sensu, ale nie robić nic....
pozdrawiam i życzę aby kotek się znalazł!!

Przepraszam, że się wtrącę. Chodzenie i wolanie ma sens, kot przypomina sobie dom. Ogłoszenia mają sens, bo dzwonią różni ludzie, którzy kota widzieli. Nie ma sensu siedzenie i żałownie utraconego kota.
Powodzenia.

Proszę poczytać o moich poszukiwaniach. Szukałam przez blisko pięć miesięcy i znalazłam. Trzeba szukać tak jak Almare szuka Sauronka.
Wołanie, ogłaszanie i determinacja są absolutnie konieczne. I dantejski psychiczny i fizyczny wysiłek.
Bo takie szukanie to jest ciężka praca, ale tylko praca i wiara w odnalezienie prowadzi do sukcesu.
Powtarzam po raz nie wiem który mądre słowa przeczytane na tym forum.
KOT GINIE NAPRAWDĘ WTEDY, GDY SIĘ GO PRZESTAJE SZUKAĆ.

Znalazłem ten wątek, bo serce mi się kraje jak chodząc po Żoli widzę te wszystkie ogłoszenia z Sauronem. Pracuje na Sadach w takim zamkniętym osiedlu gdzie nikt z zewnątrz nie ma dostępu. Obejde te bloki w poniedziałek, bo kilka dni temu widziałem czarnego kota, który po zakicianiu zwial w krzaczory. Na tyłach Komedii jest taki kwadratowy (Nr 8d) blok gdzie mieszka karmicielka. Znasz ja? Lekko specyficzna jest i moze być utrudniony z Nią kontakt. Raz na kilka miesięcy Zoliborz rozdaje karmę karmicielom i myśle, ze można wtedy podejść tam (baraki na tyłach komisariatu przy Rydygiera) i popytać. Trzymam mocno kciuki.

Agnesand, zajrzyj do wątku o kotkach odnalezionych. Są tam historie kilkumiesięcznych poszukiwań zakończonych szczęśliwym i powrotami kotków do domków. Przykładem jest Iwonami. Jej determinacja w poszukiwaniach Ogryni nadaje się na scenariusz do filmu. Albo nurmi, która przez siedem miesięcy szukała swojego Gucia. Wszystkie te historie łączy jedna najważniejsza rzecz. Ogromna miłość do kota i niewiarygodny upór !!! Przestraszony kot może się ukrywać nawet kilka miesięcy !!! Trzeba go wołać, kusić jedzeniem żeby się w końcu odważył wyjść z ukrycia. I z uporem maniaka wieszać ogłoszenia. Innego sposobu nie ma. Odpowiedz sobie na pytanie "Jak bardzo kocham swojego kota". Jeżeli czujesz w środku dziurę to znaczy, że kochasz. A jak kochasz to i siła się znajdzie. Ja też mam chwile zwątpienia. Opadam z sił i padam na twarz ze zmęczenia. Ale wiem, że Sauronek gdzieś tam jest i ja muszę go szukać. Muszę mu pomóc wrócić do domu !!! Robię to bo go ogromnie kocham. Wszystko dla Niego !!! Tak więc chodź, szukaj, wołaj. Może w końcu Twój kotek wyjdzie z ukrycia.

mpogorzelski, dziękuję Ci. Im więcej osób się rozgląda tym lepiej dla Sauronka

. A ta pani, o której mówisz to nie przypadkiem pani Ania? Taka starsza pani o dłuższych włosach, która ma własny świat i nie lubi obcych? Bo jeżeli o nią chodzi to jest już dobrze zorientowana. Zaglądam do niej od czasu do czasu żeby się przypomnieć

.

Dzisiaj podjechała lamiglowka i razem zrobiłyśmy rundkę a potem jeszcze podreptałam sama. Niestety Sauronka nadal ani widu ani słychu. Ale ja czuję, że on jest blisko. Lamiglowce dzisiaj opowiedziałam o swoich kilku przeczuciach w życiu, które się sprawdziły. To jest takie uczucie, które skręca w środku, ale towarzyszy mi od kilku dni. I to nie jest uczucie, że coś mu się stało tylko po prostu pewność, że jest bardzo blisko. Nie umiem tego wytłumaczyć. Czuję to i tyle. Obym się nie myliła.

lamiglowka pisze:Przepraszam, że się wtrącę. Chodzenie i wolanie ma sens, kot przypomina sobie dom. Ogłoszenia mają sens, bo dzwonią różni ludzie, którzy kota widzieli. Nie ma sensu siedzenie i żałownie utraconego kota.
Powodzenia.

Póki co miałam tylko jeden "fałszywy" telefon. Mam 7 miesięcznego malucha, który jakby to ująć, zeby go nie urazić

, przeszkadza mi w poszukiwaniach. Ponieważ niedawno zostałam sama z nim na dwa tygodnie, żeby odpocząć po intensywnych poszukiwaniach z dzieckiem w chuście (przy 40 stopniowych upałach) wyjechałam na parę dni na działkę do rodziców (150 km od Warszawy), w domu został ktoś z rodziny z drugim kotkiem (straaasznie płacze po bracie Rysiu). Telefon, że chyba widziany był, wsiadłam w nocy z dziciakiem w samochód, do drugiej się szwendałam tam gdzie go niby widziano. Owszem, wyszedł rudy, duży, z puchatym ogonkiem, ale nie mój... drugi telefon, koleżanka (którą Ryś zna i mieszka blisko) wyruszyła na rekonesans i łowy zanim ja wrócę. skutek - spędził noc u mnie w domu kotek... a w zasadzie kotka... perska... ale za to faktycznie biszkoptowa

. i tyle Ryśka. :cry:

codziennie chodzę z wózkiem i wołam. niestety albo stety mieszkam w okolicy lasów, łąk (trudno dostrzec kota, który chce się schować), domki jednorodzinne. w każdym domu w okolicy kilku kilometrów zostawiłam ogłoszenie w skrzynce, przy kościołach, pocztach, sklepach. czasem zaglądają tu lisy...ale ponoć lis nic nie zrobi kotu, zwłaszcza jak ten kot większy jest od niego.
idę poczytać o poszukiwaniach Iwonami.
aaaa, Ryś był kotem wychodzącym, ostrożnym. tak więc może nie wyjść do ludzi. no i był śliczny, w typie hodowlanym... biorę pod uwagę również kradzież, przeszukuję internet czy ktoś nie sprzedaje 2 letniego kocura kastrata, ale na nic się nie natknęłam. liczyłam, że może ktoś go "porwał dla okupu", jak mojej koleżance psa. musiała zapłacić podwójnie, i "niby" znalazcy i "niby" temu co go przetrzymywał. ale też cisza.
no nic, mały wstaje, obowiązki wzywają. pozdrawiam wszystkich szczęśliwych znalazców i nieszczęśliwych poszukujących, oby Ci drudzy stali się tymi pierwszymi, czego i sobie życzę!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Dzisiaj niedziela. Nienawidzę niedziel. Za dużo czasu na myślenie a to się za każdym razem kończy rykiem. Dzisiaj nie jest inaczej. Sauronku, gdzie jesteś? Tak strasznie tęsknię :'(...

Agnesand, wklej tu zdjęcie kota, załóż wątek. Tu na forum są osoby, które jeżdżą na wystawy, wchodzą na portale ogłoszeniowe, może ktoś go gdzieś zauważy.
A jak już przejrzysz mój wątek, zobaczysz, że i cuda się zdarzają.
NIKT z osób poza forum, choć i tu nie wszyscy, nie wierzył, że odnajdę Ogrynię, dziką kotkę, którą tylko karmiłam, której nawet nigdy nie pogłaskałam.
A ja ją jednak znalazłam, kochani ludzie z tego forum pomogli ją złapać i leży sobie teraz wyciągnięta w legowisku na parapecie ze swoją ukochaną przyjaciółką, z tej samej ulicy.
I wreszcie tu w domu dane mi było pogłaskać ją pierwszy raz w życiu.....
A tutaj odnaleziona zguba dzisiaj w domu.

zazdroszczę. ja wierzę w cuda, jak byłam małym dzieckiem (3 klasa szk.podst.) wyfrunął mi przez otwarte okno kanarek. kto mieszka na "pieprzonym, zielonym żoliborzu" wie ile zieleni jest wokoło. kanarek mógł być wszędzie, majać skrzydła w zasadzie żadnych barier przed nim nie było. kanarek na imię nie zareaguje, nie przyjdzie na wołanie a jednak determinacja dziecka, upór, trochę szczęścia (Boska pomoc?) i znalazłam go!!! ale wypatrzeć go na drzewie to jedno a złapać to drugie

. jednak udało się, jak go przyniosłam do domu był ledwo żywy... od ściskającej go ze szczęścia małej dziecięcej rączki

a ja lubię niedziele, mogę zostawić na chwilę małego z jego tatą, wsiąść w samochód i pojechać trochę dalej niż nogi zaniosą.

założę swój wątek. pozdrawiam.
Sauronie, wracaj do domu, bo twoja Pani ma nie lubić jak my wszycy, tylko poniedziałków!

Iwonami, no pełnia szczęścia

. Ogrynia wygląda na niesamowicie wyluzowaną

...

Warszawa zaginiony SAURON odnalazł się po 4 miesiącach :)...

Kto przegląda forum