Łódź - szpitalne kotki szukają domków

[Femka]

prześliczna koteczka
jak tylko otworzyłam powiadomienie z tym wątkiem zobaczyłam, że historia z heppy endem . To jedna z ładniejszych Twoich opowieści, a czytam wszystkie

proszę o więcej

[jolabuk5]

Ojej, to strasznie miło, że ktoś czyta... Mam jeszcze sporo historyjek z happy-endem, chociaż smutne też się trafią... Nie wszystkim kotom zdążymy pomóc, ale jednak trochę się udaje.
A Kasia, zostawszy 6-tą kotką Dorci naprawdę trafiła do kociego raju Dorcia swoje koty nie tylko bezgranicznie kocha ale i rozpieszcza, karmi wszystkim co najlepsze, bawi sie z nimi (mówi, że się z nimi wygłupia). Oczywiscie kotom wszystko wolno - a Dorcia musi im słuzyć
To część domowego stada Dorci (pies Atos, Kicio, Dzidzia i Lolcia):

A tu Dorcia przy karmieniu stada szpitalnego stada:



Psotka (niestety, już za TM), Gunia (prosi o głaski), Wybredna (nie je, jak zwykle), Zuzia (zastanawia się), Rudobiała (no, ta przynajmniej je) i Antenka (też jej smakuje).

[Femka]

czytam, czytam
i naprawdę mam nadzieję, że jednak trafią się domki...

[jolabuk5]

Dziś historia z happy-endem - o Kasi. Kasia urodziła się w szpitalu - był to okres tuż przed "masowymi" sterylkami. Z wielu kociąt (bo urodził wtedy chyba 3 kotki na raz) tylko Kasia przeżyła i została w piwnicy. Była trochę nieufna, nie podchodziła do ludzi, ale z czasem się oswoiła. Kasia zawsze była gadatliwa, "rozmawiała" z Dorcią i szybko stała się jej ulubienicą. Była sliczną trikolorką, chetnie przyjmowała głaski, ale nie pozwalała się brać na ręce. Została wykastrowana. Żyła sobie w szpitalnym stadzie parę lat, aż nagle w 2 lata temu Kaisa przestała wychodzić z piwnicy. Mimo lata musiałysmy schodzić do niej do piwnicy i tam podawać jedzenie. Co gorsza, Kasia straciła apetyt i już same nie wiedziałysmy, czym ją karmić. Nagle - przestała zgłaszać się na śniadanie. Dorcia była zrozpaczona i postanowiła przeszukać piwniczne kanały - moze Kasia gdzieś tam leży? To było bardzo trudne i wydawało się beznadziejne, bo obok w miarę dostępnych korytarzy są tam najróżniejsze dziury i przejścia, gdzie kot z łatwoscią moze się wcisnąć. A jednak okazało sie, że Dorcia miała rację - Kasia siedziała głęboko w podziemnym korytarzu, skulona gdzieś na rurze - do dziś podziwiam, że Dorcia ją wypatrzyła. A może usłyszała, jak Kasia odpowiada na wołanie? Kotka była bardzo osłabiona, ale dała się wziąć na ręce. Nie bardzo wiedziałyśmy, gdzie ją umieścić - obie miałysmy w domu kilka kotów, początkowo Kasią zgodziła sie zaopiekować Dorci mama. Niestety, nie było to dobre rozwiązanie, bo Kasia zaczęła od początku atakować ukochaną kotkę Dorci mamy, Dzidzię. Mieszkanie było maleńkie, więc Dzidzia siedziała w pokoju, a dla Kasi zostawał przedpokój i łazienka. Kasia bardzo źle znosiła to ograniczenie przestrzeni, mimo że Dorcia prawie codziennie biegała do mamy, wypuszczała kotkę do pokoju (Dzidzia natychmiast chowała się w kanapie) i bawiła się z nią. Było żle i w końcu Dorcia postanowiła, że Kasię weźmie do siebie. W domu miała 5 kotów (wszystkie "szpitalne", przygarniane jako małe kotki) i kociolubnego psa. Obie miałyśmy obawy, jak Kasia i reszta kotów zareagują, ale okazało sie, że Kasia dośc szybko przyzwyczaiła się do swojego nowego stada (a stado do niej). Trochę sobie jeszcze schodzą z drogi, czasem ktos zasyczy, ale ogólnie jest świetnie, a Kasia jest po prostu szczęśliwa.
A to Kasia już w nowym domu:

Zapomniałam jeszcze dodać, że po zabraniu z kanałów Kasia oczywiście powędrowała do weta, gdzie odstawiła niezły cyrk - wyrwała się, uciekła, zasikała, potłukła i w końcu trzeba ją było zdejmowaś z sufitu Ale jakoś udało sie ją zdiagnozować - okazało się, ze ma zaawansowane stadium zapalenia jelit. Stąd ten brak apetytu! Wet mówił, że w kanałach nie miała szans przeżyć. Jeszcze dzień, dwa - i nie byłoby Kasi na świecie. Potem też były kłopoty - Kasia niby dawała się głaskać, ale już brać na ręce - nie bardzo. Poza tym waliła Dorcię łapą z pazurami. A teraz śpi sobie z Dorcią na łóżku i jest przytulasta.

[Femka]

bo tam, na górze, Ktoś nad Kasią czuwał...

[jolabuk5]

Swoją drogą jak tak czytam na forum o różnych kocich biedach to aż mi wstyd prosic o domy dla moich szpitalniaków - one nie mają tak źle...

[ruru]

JA też czytam i się wzruszam...

[Femka]

Swoją drogą jak tak czytam na forum o różnych kocich biedach to aż mi wstyd prosic o domy dla moich szpitalniaków - one nie mają tak źle...

Jolu, ja mam podobne odczucia
dajecie im taką opiekę i macie je na oku cały czas, że te kotki są bezpieczne.
Co nie znaczy, że nie należy próbować.

[jolabuk5]

Swoją drogą jak tak czytam na forum o różnych kocich biedach to aż mi wstyd prosic o domy dla moich szpitalniaków - one nie mają tak źle...

Jolu, ja mam podobne odczucia
dajecie im taką opiekę i macie je na oku cały czas, że te kotki są bezpieczne.
Co nie znaczy, że nie należy próbować.

Tylko... wiesz, całe to karmienie jest na mój koszt. Jakby coś mi sie stało (odpukac w niemalowane drewno) to od razu będzie beznadziejna sytuacja. To jest ogromny wydatek, Dorci na to nie stać (mnie też nie bardzo, ale ktoś musi). A jak dyrekcji zacznie przeszkadzać, że koty wchodzą do piwnicy... Poza tym ja za 5 lat przechodzę na emeryturę i nie wiem skąd wezmę potem pieniądze na karmę, kto będzie karmił z Dorcią rano... A zresztą jestem trochę schorowana (może na zewnątrz nie widać ). Dlatego jednak się rozglądamy, przynajmniej przydałyby się domki dla najbardziej oswojonych - Gunia, Zuzia, może Wybredna, może Łatek... Łatek teraz wydaje się oswojony, ale jak pomieszka trochę, to zdziczeje jak Chłopczyk! Chłopczyk przyszedł do nas parę lat temu, był dośc oswojony, bardziej bał się reszty kotów niż nas (dawał się głaskać). A teraz zdziczał, trzyma sie trochę na dystans od stada, ale do nas też nie podchodzi. Tyle, że nie jest głodny, bo jedzenia jest sporo. Ale jesli się rozchoruje, to ma małe szanse, bo mozemy tego nie zauwazyc, ponieważ nie pojawia się codziennie. Czasem go nie widzimy wiele dni - po prostu przychodzi później, jak się domyślam (zostawiamy tyle jedzenia, żeby spóźnialscy tez mieli). Nieobecnośc kota, którego widzimy codziennie, rzuca się w oczy. Ale i tak nie zawsze można sprawdzić, co się z kotem dzieje - kanały piwniczne są wielkie i pełne zakamarków, człowiek nie wszędzie moze się dostac. Zresztą kot może tez zginac na zewnątrz, np. pod samochodem. Dlatego im koty są starsze (a przez to bardziej skłonne do chorowania) tym bardziej chciałybysmy zapewnić im dom. Oczywiscie, te bardziej "dzikie" muszą zostać, nie mają szans. Ale ze 2-3 najbardziej oswojone...

[Femka]

Jolu,
w takim razie zmasowana akcja ogłoszeniowa.
a te pół dzikie mogą znaleźć domki wychodzące.

[kristinbb]

Piekna ta historia o Kasi, może ona chciała do Dorci???

[jolabuk5]

Oczywiście, że Kasia CHCIAŁA do Dorci! Teraz jest szczęśliwym kotem
Femko, oczywiście, będziemy robić ogłoszenia, ale spokojnie - na razie mamy chyba jeszcze trochę czasu (mam nadzieję). Ważne byłoby wyadoptowanie tych "udomowionych", które Dorcia rozpusciła i byle czego nie zjedzą. Przez to karmienie jest dość kosztowne. Jakby zostały te dziksze, to i na karmie by się oszczędziło, bo one nie są takie wybredne. Dorcia też im podsuwa smakołyki, ale generalnie one jedzą to, co dostaną.

[jolabuk5]

Myślałam że zdążę opowiedzieć dziś kolejną historię z happy-endem - o Kubusiu. Ale już widzę, że nie dam rady. Może wieczorem
Nawiasem mówiąc kubusiowych historii z happy-endem jest kilka (chyba 3). Widocznie to szczęśliwe imię

[kristinbb]

To poczekamy na Kubusiowe historie....

[jolabuk5]

No nie - spisałam historię Kubusia, a że to długo trwało, forum mnie dyskretnie wylogowało. Jak kliknęłam "wyślij", kazali mi się ponownie zalogować, po czym ukazała się czysta kartka...
Trudno, widac tak miało byc - historia Kubusia będzie innym razem.