Kardamon i przyjaciele - hanelkowo zaprasza :)

Jestem już z powrotem. Misia w drodze do domu.
Fotkę Sosera postaram się zrobić i wkleić.
I w ogóle się postaram

Misiu -

Zobaczymy efekty tego starania :wink:

A napiszesz jak było TAM?

hanelko będę czekała :ok:

powiem Wam - można tęsknić za tymi futrzakami :kotek:

też mam nadzieję, że hanelka będzie pisać co tam :1luvu:

Misia, to trzeba było kogoś ze soba zabrać może? Potem kogoś innego...

Nie nie, one tam zbyt szczęśliwe by się wyprowadzać. Żebyście widzieli jakie odprężone, zadowolone i jak się nawzajem kochają. Tu się Baśka z Bodziem pucowała, tam Wojtek z Chają, gdzieś tam Antoś kleił do Sosera - same miłości

Widać, że u hanelki mają spokój i czują się absolutnie bezpieczne, kochane i akceptowane. Mówię Wam - niezwykłe. Każde z nich ma za sobą jakąś przeszłość, ale jakby już jej nie pamiętały, są tak ufne. Jedynie Diabełek nadal pozostaje niedotykalska, ale myślę że jeszcze nas zaskoczy. Antośka już jest zupełnie innym kotem niż dwa lata temu :kotek:

I muszę powiedzieć, że hanelce przybył poodpieczny. Bo oczywiście ktoś jest zapominalską, wyrodną matką :roll:

Nazywa się Czarek :spin2:

Oj, Czarek, Czarek... Patrzy z góry na futra :mrgreen:

Misia się nie pochwaliła - udało jej się dwa razy pogłaskać Diabełka :ok:

Ano prawda.. nie wiem tylko kto był bardziej zaskoczony :mrgreen:

pamiętam że chodziłam potem i mówiłam do Antośki: 'o rany, widziałaś to?' :1luvu:

hanelka pisze:Misia się nie pochwaliła - udało jej się dwa razy pogłaskać Diabełka

Misia. pisze:Ano prawda.. nie wiem tylko kto był bardziej zaskoczony
pamiętam że chodziłam potem i mówiłam do Antośki: 'o rany, widziałaś to?'

No to wróciłam. Całkiem. Mam za sobą dwa lata w grobie, nieustanne balansowanie na krawędzi czarnej dziury.
Gdyby nie futra, nie konieczność robienia czegoś dla nich, nie przymus wstania, bo pomiary, insulina, bo jednak trzeba, bo spacer, nie byłoby mnie już.
Gdyby nie nasza wetka, nie byłoby nikogo. Mój dług u niej (tylko ten finansowy, bo pozamaterialny jest niebotyczny) jest nieodmiennie czterocyfrowy. Niezależnie od tego, co robię, jak bardzo się staram, wciąż rośnie. Mimo że wpłacam wciąż prawie całą kasę... Nie rozmawiamy o tym. Spłacę. Dam radę.
Zbieram się w kupę powoli.

Witam wszystkich w nowym wątku. Zaglądaczy i cichych zaglądaczy

Początek, dzięki Misi, mamy już za sobą. Dalej już się potoczy...

No!

Ogromnie się cieszę, że wróciłaś

morelowa, Beasia

Anglia żegnała mnie tak:

Niższa tęcza była podwójna, tak że w sumie było widać trzy, ale zanim pomyślałam, żeby zrobić fotkę już jej przeszło...

Potem było tak:

Zdjęcia zrobione telefonem, nie oddają głębi chmur. Aż się w głowie kręciło.
Potem na ziemi było już ciemno, a ja wciąż podziwiałam zachód słońca.

Potem wypuściłam Misię do domu.
Potem... wytuliłam wszystkich jeszcze raz, tylko mocniej, mocniej. Pierwszy raz był jak tylko weszłam do domu. Nawet Soś ogonem ruszał, gdy go głaskałam.
Potem poszłam spać i miałam w łóżku prawie pełną obsadę. Chyba też tęsknili.
Potem, a właściwie już w drodze na lotnisko zaczęłam tęsknić za córką i malcami
Potem...

Przytulańsko - dobre na wszystko

Lubię tęcze, lubię chmury [byle bez przesady w zasłanianiu słońca i niekoniecznie z deszczem] . Lubię samoloty - ach!

Tęsknienie za dzieciakami.. Takie zajęcie myślowe codzienne

**Adopcje: 12 >>**

Witaj

Kardamon i przyjaciele - hanelkowo zaprasza :)

Kto przegląda forum