Antoś i ferajna, wszystko co chcielibyście wiedzieć, a ..

Wydarzenie na fejsiku brak :oops:

Ale ktoś dzwonił i ma przyjść oglądać, kciuki za domek :ok:

A prosze uprzejmie :ok:

Kciuki i pazurki zaciśnięte :ok:

Malutka w swoim nowym domku, a mnie smutno :placz:

.
Czy tak zawsze musi być?

Tak, musi.
By tym większa była radość, gdy dostaniesz relację, że wszystko w porządku :ok:

No niestety, tak.
Ale najwazniejsze, ze ma domek.

Nowy domek Słoneczka ma mnie chyba dość, bo prawie codziennie dowiaduję się, co u malutkiej.
Radzi sobie dobrze, zaprzyjaźniła się z 3-letnim kocurkiem rezydentem, jego siostra, również 3-latka, ze spokojem toleruje nowy nabytek.
Tak więc koteczka buszuje sobie z nowym kolegą, a ja powoli dochodzę do siebie :201461

, narzucając się bez umiaru moim kociastym.

Ten weekend miałam bardzo smutny. Zdecydowałam się przyjąć na podleczenie kota po wypadku. Przywieziono mi po operacji straszną biedę. Niestety, następnego dnia kot umarł. Strasznie to smutne. Przypomniały mi się od razu wszystkie koty, którym się nie udało przeżyć. Wszystkie, które mnie opuściły.

Przykro mi

Tak, to zawsze podłamuje i ożywia smutne wspomnienia.
Jedynym lekarstwem jest myślenie o tych zwierzakach, którym udało się pomóc.

Dla koteczka (*)

Zdrowych i spokojnych Świąt dla Antosia i ferajny!

Oj, oj, znów strasznie długo nie zaglądałam na wątek. Przeoczyłam piękne życzenia od miltonii, wielkie dzięki, kochana.
U mnie po staremu, dwie dziewczyny i dwóch chłopaków, a dodatkowo od wczoraj mam trzy kociaki, ok. 2,5 miesięczne, płeć nieznana, kompletne dzikusy.
Dziś u nich nocowałam, mało snu, bo dranie rozrabiały, potłukły, co mogły, dziś od godz. 4 rano wynosiłam z pokoju wszystkie rzeczy łatwo tłukące, a łobuzy siedziały cicho w jakimś kącie.
Macie jakieś pomysły na szybkie oswajanie takich dzikusów?
Od rana siedzę w pracy i moczę jeden z pogryzionych przez nie palców, bo mi opuchł. Dziabały przez rękawice, jakbym je chciała zamordować, a nie wziąć do domu. Ech, ta kocia wdzięczność...

Helou! Wszelki duch!

Co do dzikusów, to trzeba łapać i głaskać, innego wyjścia ja nie znalazłam.
No i bawić się - jakiś papierek na sznurku, piórka na patyku, piłeczki.
Ran nie zazdroszczę, wiem jak to boli. Za postępy mocne :ok:

A jak Ty się czujesz?

Hej, hej Erin,
tylko ta dzicz się nie daje wyłapywać. Jak je ostatnio łapałam w rękawiczkach, to zostałam dość mocno pogryziona. Teraz syczą, jak się zbliżam na odległość metra. Ale przynajmniej je widuję. Nie tylko końcówki ogonków. Jeden nawet siedział na krześle. Ale nadal nie wiem, jakiej są płci. Wet je odpchlił i odrobaczył, jednak nie dał rady obejrzeć dokładniej. Takie dziki

A ręka już względnie, dziś nie moczę, jakoś się goi, dzięki.

No to dobrze. A plecy? W porządku?

Co do dziczy, to jeśli już je widujesz całe, nie tylko koniuszki ogonków :mrgreen:

myślę, że szansa na oswojenie jest.
Musisz jak najwięcej z nimi być, mówić do nich, próbuj też dawać mięsko z ręki jeśli jedzą.

Antoś i ferajna, wszystko co chcielibyście wiedzieć, a ..

Kto przegląda forum