Zaginął kocurek - Wrocław, Ołtaszyn

Wiele osób szukając swojej zguby przygarnia inną biedę to normalne
viewtopic.php?t=120326

Tak, też bym chciała, żeby autorka wątku przygarnęła biedę. Niech się znajdzie biedna zguba, wtedy mogłyby mieszkać razem :ok:

MalgWroclaw pisze:Teraz nie czas na adopcję nowego kota. Trzeba znaleźć zgubionego. Znajdź się, koteczku, proszę.

Dokładnie tak, nie chcę teraz adoptować - muszę znaleźć moją zgubę, Miecio jest dla mnie jak dziecko, nie potrafiłabym go "zastąpić" innym kotem, tylko dlatego, że się zgubił, brzmi to okropnie, nie mogłabym tego zrobić...

I serce mi się z drugiej strony kraje, bo najchętniej przygarnęłabym wszystkie kociaki w potrzebie, ale nie mogę sobie na to pozwolić w wynajmowanym mieszkaniu o niezbyt dużym metrażu, plus wykarmienie gromadki kociów, plus Miecio nieprzyzwyczajony jest do towarzystwa, nie mam pojęcia jakby zareagował na innego kota w domu - a jak by walczyły przeokrutnie, to co - jednego oddać komuś? NIGDY W ŻYCIU!

Wróciłam z roznoszenia ulotek po sąsiadach - gdzie nikogo nie zastałam, tam zostawiłam w skrzynce, gdzie mi się udało, tam wręczyłam osobiście - na szczęście ludzie mili, nie spotkałam nikogo, kto nie chciałby pomóc.
Jakiś napotkany Pan budowlaniec powiedział, że kilka dni temu widział kręcącego się w sąsiedztwie czarnego kota, który odpowiada opisowi - liczę, że to mój diabełek - a to oznacza, że żyje i nadal się szwęda - niestety go jeszcze nie znalazłam

Plakaty nadal wiszą - połaziłam po sklepach i potwierdziłam, że poszukiwania nadal aktualne, żeby nikomu nie przyszło do głowy ściągnąć.

Zdziczała kotka, która zawsze odpowiada na moje kicianie przełamuje strach - dzisiaj dała mi się głasnąć i podchodzi do mnie, jak sypię jej karmę - biedactwo płacze i płacze, ale zbyt wystraszone jest, żeby dać się złapać - bo chętnie wzięłabym ją do domu...biedulka całe dnie kręci się po okolicy.

Jedna z babeczek, której wręczyłam ulotkę wystraszyła mnie wieścią, że ona to słyszała, że ludzie trują koty - Boże, proszę - tylko nie to!!!

Nie mogę spać, ciągle mi się wydaje, że słyszę kocia zeskakującego z parapetu, nie mogę jeść - żołądek mam ściśnięty przez nerwy, w gardle gula, ciągle chce mi się wymiotować...płaczę, modlę się, szukam...przeziębiłam się, ale generalnie mam to gdzieś, nawet zapalenie płuc by mnie nie powstrzymało od poszukiwań.

Zadbaj o siebie. Trzymam kciuki.

Szukaj kota nocą lub nad ranem. Wtedy jest spokój i nawet wystraszony kot wyłazi z ukrycia.

Kot jest kastrowany?

W nocy (22-23 i około 2-3) też szukam, rano około 6-7. Popołudnie wykorzystałam na roznoszenie wieści po sąsiadach - nie za wcześnie i nie za późno - żeby ich złapać po powrocie z pracy.

Kocio wykastrowany - właśnie w celu ograniczenia jego wędrówek - ale jak widać, ma on własny pogląd na tę sprawę

Intuicja mi mówi, że on gdzieś blisko jest...ale czy to jakiś szósty zmysł, czy pobożne życzenia?

Trzymam nadal bardzo mocno za to, by Mieciu się znalazł :ok:

Tak dobrze rozumiem, co przeżywasz, to co opisujesz, to dokładnie to, co przechodziłam sama tak niedawno...

Co do adopcji innego kotka, zgadzam się, że na taką decyzję nie jest odpowiedni moment- w takiej sytuacji wszystkie siły człowiek koncentruje na poszukiwaniach; świadoma decyzja o adopcji to trochę tak, jakby powiedzieć "straciłam już nadzieję".
Często jednak zdarza się tak, że szukając naszej zguby zaczynamy uważniej przyglądać się temu, co wokół nas zawsze było, ale jakby ukryte. Zaglądamy w rożne dziury, krzaki i inne podejrzane miejsca i dostrzegamy cały ogrom kociego nieszczęścia. Bardzo łatwo wtedy trafić na jakiś "niecierpiący zwłoki problem" :mrgreen:

. I często po tym, jak już zdecydujemy się dać temu "problemowi" dom, znajduje się też prowodyr całej sytuacji :wink:

Tak było też w moim przypadku- uciekinier "zaopiekował się" miotem chorych kociaków i nim on sam pozwolił się złapać, przybyło mi kilka sztuk :twisted:

Tydzień, jak futra nie ma

Przed chwilą dostałam smsa, że przy ulicy takiej a takiej siedzi czarny kot i miauczy - poleciałam sprawdzić, prawie czołgałam się przez krzaczory, kiciałam, czekałam - w końcu wylazł...ładny, czarny, ale nie mój :cry:

Ten ma maleńską białą muszkę, zeżarł łapczywie saszetkę z kocim jedzonkiem, praktycznie łykał nie gryząc i był cały czas gotowy do ucieczki, biedactwo...za to nie ruszył ulubionych chrupek Miecia - znaczy nie przyzwyczajony do suchego, czyli stanowczo nie moja bieda

Po kolejnej rozmowie z Panem, który wskazał mi miejsce, gdzie widział czarnuszka - okazuje się, że tam są CONAJMNIEJ 2 czarne koty - ten, którego ja znalazłam i drugi, którego on widział...jest nadzieja - właśnie wróciłam z drugiego przeszukiwania tego adresu, tym razem nie znalazłam żadnego czarnego kota, tylko biało-szarego, któremu przerwałam drzemkę na stosie drewna. Patrzył na mnie, jak na wariatkę, jak się prawie czołgałam wokoło domu

W każdym razie - Pan mi powiedział, że ten kot, którego on ma na myśli pojawił się kilka dni temu - to by się zgadzało, jest raczej smukły (w odróżnieniu od pana futrzastego, którego napotkałam) i strasznie miauczy (kolejna różnica - czarnuszek znaleziony przeze mnie, nie tylko nie wydawał żadnego dźwięku, ale też zwiewał od ludzi, tamten, którego namierzył Pan zachowuje się inaczej).

Po tym jak popołudniu odeszłam i napisałam Panu, że dziękuję za informację, ale ten kiciuś to nie mój, bo: <tu nastąpił opis pana futrzastego>, Pan mi odpisał, że widział pana futrzastego, który wskoczył na murek i zwiał, jak tylko go zobaczył, ale to nie był ten kot, którego on widział płaczącego w nocy.

Ponadto - pozostawione przeze mnie chrupki zniknęły z jednego miejsca przy wskazanym adresie, a biało-szary kocurek nie wydawał się zainteresowany kolejną porcją, więc obstawiam, że to nie on zeżarł wcześniej pozostawione.

Tak więc, może to jednak dobra poszlaka i nie fałszywy alarm - sprawdzę później w nocy i jutro za dnia, skoro dzisiaj miauczący kocurek był widziany około 16tej.

trzymam kciuki :ok:

mocne

nawet jakby to był fałszywy alarm(tfu, tfu), to i tak coś już ruszyło. Trzymaj się w razie czego :ok:

Dzięki za wsparcie! Wczoraj w nocy najwyraźniej się nie zsynchronizowaliśmy z kocurkiem - nie przylazł, a ja też sama w środku nocy, w ciemności zaczęłam czuć się nieswojo po pewnym czasie na pustej uliczce naprzeciwko zarośniętego chaszczami ogrodu.

Dzisiaj idę znowu - popołudniu, kiedy był widziany, wieczorem, w nocy i nad ranem jak nie padnę na nos - w końcu muszę trafić na właściwy moment i wypełznie ze swojej kryjówki

Trzymajcie kciuki!

no pewnie, że trzymam :ok:

może grzechocz puszką z jedzeniem i nawołuj?

Zaginął kocurek - Wrocław, Ołtaszyn

Kto przegląda forum