Niesprawna Tenia['] - to już pół roku:(((((

Lidko, dzięki za zainteresowanie :1luvu:

Mnie tu jeszcze doradzano maść Kocha, to maść robiona na zamówienie, ponoć rewelacyjna. Jak Charlisiowi przed śmiercią otworzyła się przetoka na kikutku ogonka, to ją zamówiłam. Niestety nie zdążyłam nawet odebrać, tzn. potem mogłam (miałam zapłaconą), ale z tego wszystkiego zapomniałam. Iza z kolei mówiła mi o jakimś psie z ranami po wrośniętym w ciało łańcuchu, maść zagoiła straszne rany niemal błyskawicznie.
Chcę poprosić o receptę i zmówić.
Czekam już na Tenię. Jestem wdzięczna wszystkim, których jej los nie jest obojętny.
Gabi przysłała mi Tenię, jak w wierszu p.Klimka.
Dziękuję za każdą, każdą pomoc, a taka pomoc to i kciuki, i dobre słowo, i konkretna porada. Najbardziej obawiam się pierwszych dni, gdy trzeba będzie dużo zrobić. Potem, jak się unormuje, to będzie tak jak było z Gabi, spokojnie.
Jak tylko Tenia do mnie zawita, to zdjęcia obowiązkowo będą.

Za pół godziny jadę po Tenię. Prosimy o kciuki.

Kciuki trzymam!

całe stado :ok:

Tenia już w domu

Prześliczna, słodka koteczka mrucząca jak traktorek :1luvu:

. Na 100% nie do uśpienia, tylko do zadbania, bo wiadomo jak jest w schronisku, przeładowanie kotów i kilka tylko rąk do pracy.
W tej chwili już umyta, wysmarowana maścią w miejscach gdzie tego potrzeba, siedzi sobie w klateczce. przed chwilą przez pręciki zapoznawała się z mopsią

Przy myciu nie robiła problemów, nawet jakby jej delikatnie ciepła woda sprawiała przyjemność, dość długo ją odamaczałam. Nie boi się też suszarki, więc ślicznie dziewczynkę wysuszyłam.
Wydaje mi się, że jednak jakieś czucie wydalania ma, bo gdy ją suszyłam to zrobiła trochę rzadkiej kupki i w tym momencie zrobiła się bardzo nie spokojna. Kupal rzadki, ale nie cuchnący, nie krwawy, po prostu rzadki. Na razie dałam jej intestinala i do wody dostanie probiotyk przez jakiś czas.

A tu trzy pierwsze zdjęcia na szybko. Nie specjalne, bo bez lampy, żeby pysio i oczka były, a oświetlenie takie sobie. do tego w klatce trudno jej robić, bo wspina się i chce się miziać.

Wiem już na pewno, że decyzję podjęłam słuszną.

Ostatnie zdjęcie w schronisku, zaraz wychodzę do domku

, ale tu jeszcze jestem na rączkach u dużej schroniskowej:
Obrazek

Pierwsze chwile w nowym domku, muszę się ostrożnie rozejrzeć:
Obrazek

A tu już jestem umyta, wypachniona i baaardzo chcę się miziać

Buziaczki dla cioteczek :1luvu:

Anka - ona jest cudna.

Po tym, jak opisujesz jej reakcję na pranie tyłokocia, pielucha i codzienna pielęgnacja nie powinny być żadnym problemem. Ty nabierzesz wprawy, a kota szybko się przyzwyczai.

Tak bardzo się cieszę, że trafiła do Ciebie. :1luvu:

Agn pisze:Anka - ona jest cudna.
Po tym, jak opisujesz jej reakcję na pranie tyłokocia, pielucha i codzienna pielęgnacja nie powinny być żadnym problemem. Ty nabierzesz wprawy, a kota szybko się przyzwyczai.

Tak bardzo się cieszę, że trafiła do Ciebie.

Też myślę, że nie będzie kłopotu.
Ale nie wiem czy słusznie, ale wydaje mi się, że z pieluszką trzeba trochę odczekać na wygojenie większych odparzeń, żeby nie pogorszyć. W kaltce ma podkład, więc też wsiąkliwy.

Anka pisze:Ale nie wiem czy słusznie, ale wydaje mi się, że z pieluszką trzeba trochę odczekać na wygojenie większych odparzeń, żeby nie pogorszyć. W kaltce ma podkład, więc też wsiąkliwy.

Zgadza się. Tylko tak samo trzeba min. dwa razy dziennie dokładnie wyprać tyłokocie pod bieżącą wodą. Nie można poprzestać jedynie na wycieraniu chusteczkami dla niemowląt i smarowaniu maścią, czy Sudocremem. Idealnie byłoby spłukiwać za każdym razem kał z tyłka, ale jeśli ten wyłazi z małej nieustannie to może być trudno.
Musisz popróbować i sama określić schemat postępowania.

Za każdym razem nie dam rady chociażby dla tego, że wychodzę do pracy. Posmarowałam jej odbyt grubą warstewką maści, żeby jakaś izolacja od skóry była. teraz wychodzę. Wrócę za 6 godzin i znowu ją wypiorę. Piorę tyłokocie po prostu w umywalce, właśnie pod bieżącą wodą.

Myślę, że ważne jest, że będzie myta regularnie. Z czasem powinno się wszystko wygoić.

Śliczna mordka:))
Dobrze zrobilaś Aniu.
Może jak będzie zaopiekowana to jeszcze jakieś czucie wróci.
Potrzymam za to mocno:)

Żeby operowana dzisiaj nasza schroniskowa Łucja tez miala takie szczęście. A ona narazie zawieszona w próżni:(