Poznajcie Yoszka. Joszko szuka domu (strona 79).

[kristinbb]

Zaglądamy...

[Korciaczki]

Mikołajkowe pozdrowienia od Josia

[violavi]

Ciekawe co taki piękny kocurek dostał od Mikołaja?

[Korciaczki]

Wyobraź sobie, że... jesteś Joszkiem...

Widzisz wyciągniętą do ciebie rękę, ale nie reagujesz. Ktoś porywa cię
na kolana, ale ty leżysz obojętnie, jakbyś był nieobecny. Człowiek
kładzie cię na kanapie, byś nie leżał na chłodnej podłodze, ale tobie
wszystko jedno, gdzie jesteś: czy na zimnej podłodze, czy ciepłej
poduszce. Wstajesz, ale zaraz potem upadasz. Wygląda to strasznie. Ty
robisz to jednak przez obojętność, robisz to ponieważ poddajesz się
zupełnie światu, to tak jakbyś był liściem i kierował tobą wiatr, a
który jednoczeście nieumie sam sobą dowodzić. Jakbyś był pacynką,
poruszaną przez większego od ciebie, albo maskotką pozbawioną w dużej
części osi szkieletu. To tylko pozory, ty jesteś zdrowy ciałem, ale
zraniony duszą. To dlatego jesteś taki bezwładny, choć wewnętrznie z
tobą wszystko dobrze. To strach, niepewność, brak zaufania do ludzi,
przeżycia, historia. Zwykłe czynniki, ale u ciebie wywołują one dziwne
zachowania. Nie bawisz się, tylko leżysz zwinięty jak ślimak, skulony,
kompletnie pozbawiony jakiej kolwiek chęci do życia. Nie mrukniesz, nie
miaukniesz, może tylko weźmiesz od czasu do czasu głęboki oddech.
Wyglądasz jak kamień, nawet chyba trochę ci zimno. Zamykasz się we
własnym świecie, zdala od ludzi, dla których początkowo nie ma
miejsca.To pierwszych kilka dni. Masz pozytywne przebłyski, owszem -
czasem usiądziesz w miarę pewnie na stoliku, prosty jak struna,
innym razem cichutku i nieśmiało mrukniesz, a twoja łapka zacznie
ugniatać.Jednak wciąż jesteś cieniem kota, poruszającym się na ugiętych
łapach i wciąż goni cię strach, wołają słowa: Uciekaj. Wciąż przyklejoną
masz do swojego futra kartkę, świadectwo kota, który chce zniknąć. Bo ty
chcesz, naprawdę chcesz. Żyjesz w krainie podłóżkowych ciemności,
unikasz ludzi, chowasz się przed światem. Dodatkowo niechętnie jesz,
wybrzydzasz, choć wiesz, że powinieneś jeść- koci szkieletku.



Mija czas.

Ty, niegdyś chudy pół-kot, pędzi wiatr na widok człowieka, czajnik - kot
wiecznie się czający i stale wypatrujący zagrożenia, by wiedzieć kiedy
uciekać, Ty- froterowiec kątów i pełzający tchórz - nagle się zmieniasz.

Z każdym nowym dniem...

Zdejmujesz osłonę obojętności. Zaczynasz powoli rozumieć i przekonywać
się, że życie jest piękne. Odkrywasz, że na łóżku fajnie się śpi i że
można się po przytulać do poduszki (a przecież to lubisz), albo
doskonalić swoje umiejętności akrobatyczne skacząc po materacu.
Przekonujesz się, że podłoga nie gryzie, że nie zje cię, kiedy będziesz
po niej wesoło hasał i że na dywanie można się świetnie przejechać
(wystarczy, że się rozpędzisz i ślizg murowany, tylko uważaj - nie
naskakuj na niego zbyt gwałtownie, bo jeszcze dobijesz do ściany).
Zaczynasz się cieszyć, widać pogodę w twoich oczach, nawet trochę
śmiałości. W twoim miauku jest już odrobina radości, w łapkach nuta
pewności siebie. Ogólniej więcej Cię widać, niż nie widać. Zdarza ci się
zawołać głosem człowieka, nawet stajesz się trochę marudny i natrętny
jak jesteś głodny, a przede wszystkim już się nie czołgasz, a chodzisz.
Biegasz, trochę galopujesz, albo kłusujesz, czy stępujesz. Podpatrując
Milenkę, kiedy ta nawołuje człowieka, by ten napełnił pustą miseczkę,
stwierdzasz, że może ty też tak powinieneś. Poprawia ci się apetyt,
zaczyna ci smakować suche jedzonko. Dzisiaj nawet, dosyć wcześnie rano,
wrzasnąłeś pełen oburzenia, że jesteś głodny (jeeeść!). Sprawiasz tym samym radość
ludziom, którzy widzą, że już przestajesz być cieniem kota. Od kilku dni masz zwyczaj
miauczeć na widok miseczki, albo na dźwięk szelestu woreczka z
karmą.Ogólnie zmienia się twoje nastawienie do świata. Nie zachowujesz
się jakbyś był nieprzytomny, niekontaktujący. Reagujesz na dźwięki, na
kroki. Czasem zwiejesz, to fakt, ale czasem również podejdziesz sam od
siebie. Dajesz się złapać, nie wiejesz w popłochu na sam widok ludzi.
Przekonujesz się, że ucieczka nie jest najważniejsza. Zaczynasz doceniać
kolana, lubisz na nie z nienacka wskakiwać i momentalnie wówczas
rozpoczynasz swój mru-koncert i baranko-pokaz.
Bo mijał czas i mija dalej.

Właśnie żywiołowo barankujesz do ręki, energicznie ugniatsz kolano
wbijając, jednocześnie swoje obciąte pazurki w spodnie, mruczysz
oczywiscie też - rzecz jasna, nawet bardzo donośnie. Nagle postanawiasz
zejść z człowieka, zeskakujesz z krzesła i gdzieś tam umykasz. Gdzieś
tam pod ścianą przebiegasz, robisz trochę hałasu, tupiesz konkretniej o
podłogę. Taki źrebaczek z ciebie. Albo karibu, które cieszy się i hopsa
z tego powodu żywo. Albo tupiąc, przemierzasz pokój i znów gdzieś znikasz. Nie ma cię chwilowo,
nie słachać. Nawet nie fufasz, choć masz w zwyczaju fufać częściej niż
mruczeć. Cisza. Pewnie coś kombinujesz, ostatnio przeciez zrobiłeś się
taki ciekawski - wszystko badasz, wąchasz, testujesz ugnaitającymi
łapkami (zwłaszcza strony książek). Rzeczywiście coś kombinujesz, coś
słychać. Słuchać brzdęk, jesteś na suszarce! Trochę łapki ci się trzęsą,
trochę się kołyszesz, nagle wpadasz w szparkę, ale szybko się podnosisz
i dalej maszerujesz. Ruszasz na podbój łóżka, widać jak wyraźny masz
cel. Stojąc na krańcu metalowego szkliletu na mokre ubrania,
przymierzasz się do skoku, do widać. Patrzysz uważnie, może mierzysz
wzorkiem odległość. To zdaje się twój pierwszy tego typu wyczyn,
bynajmniej pierwszy jaki widzili twoi tymczasowi Duzi, bo może pokryjowu już wcześniej próbowałeś. Hop! -
skok. Nie był to wyczyn, mistrzowski skok, medalu byś raczej nie
osiągnął, zwłaszcza, że w między czasie zrzuciłeś jedną gazetę, ale
osiągnąłeś cel. Jesteś na łóżku, a oto ci chodziło.Dumnie maszerujesz
wzdłóż materaca, kroczysz jak ten hrabia, książe. Szukasz miejsca,
najfajniejszego skrawka łóżka, gdzie mógłbyś się położyć. Koniec końców,
układasz się na poduszce, ale nie na długo. Nad twoją głową jest lampka
nocna, pod nią włącznik - długi szmureczek zakończony cypelkiem.
Rewelacja, świetnie - coś dla ciebie. Szybko odnajdujesz wspólny język z
nowopoznałą zabawką, fajnie się razem bawicie. Twoje łapki trochę
skrobią o ścianę, kiedy pionowo się po niej wsinasz. I nagle...Daleki
punkt widzenia, ale twoje dobre oczy to dostrzegają. To twój numer
jeden, to to co lubisz najbardziej. Miska, z mlekiem i płatkami...Na
szafie, schowana na chwilę przed tobą. Najwyraźniej niezbyt dobrze
zabezpieczona. Ale odległość dzieląca cię od miski jest duża, a trasa
skoplikowana. Koło łóżka jest półka z książkami, dalej półmetrowa
przepaść i dalej kolejna szafa. Na końcu tej szafy jest karton, na nim
twój cel. Planujesz, obmyślasz plan napadu na niewinną miskę, bardzo ją
chcesz. Swoje postanowienia realizujesz w kilka minut, już wkrótce
języczkiem froterujesz i pucujesz naczynie, które - ku twojej rozpaczy,
okazało się prawie puste. Wylizujesz miskę tak żywiołowo, że aż nią
huśtasz. Naczynie coraz bardziej się kołysze, ale ty nie zwracasz na to
uwagi. Wkrótce miskę trzeba ratować...Udaje się, cała i zdrowa ląduje w rękach ludzi i po chwili w zmywarce.

Z Joszkiem jest jak w książce L.Brooke. Z każdym nowym dniem Joś zmienia się niedopoznania....

[Amanda_0net]

Korciaczki

Och jak się wzruszyłam

[iwona66]

ślicznie napisane ,łzy może wycisnąć taka zmiana

[Korciaczki]

Amando dziękujemy, fajnie że jesteś
Iwono witaj, zapraszamy częściej!

Kto może niech oddam głos w KV na Sosnowiec- PROSIMY
Rozpoczęło się głosowanie w KrakVecie, o tu: viewtopic.php?f=1&t=104261 Pozwoliłyśmy sobie zachęcić i poprosić o oddanie głosy na Sosnowiec (NADZIEJA NA DOM vel Kocia Chatka-Sosnowiec, na liście czwarta pozycja). To już drugie podejście sosnowieckich kotów ze schroniska, wyciagniętych do mini azylu ,,Kocia Chatka". Nasza tymczasowa Fufu (już w ds) pochodzi z tego miejsca, dlatego też bardzo zależy nam by jej koledzy i koleżanki otrzymali tę pomoc. Wygraną jest dobra karma i inne. Więc jeśli jeszcze nie głosowaliście, to może rozapatrzycie kandydaturę Sosnowca? Jeden głos i bliżej wygranej, wiadomo. Niestety narazie Chatka nie prowadzi, jest na trzecim miejscu. A pomoc bardzo, bardzo im się przyda. Podpopiecznych sporo, wydatków jeszcze więcej.
Tu banerek:

Kod: Zaznacz cały

[url=http://tiny.pl/hx4pr][img]http://fotozrzut.pl/zdjecia/9fe3254cd8.gif[/img][/url]

Prosimy o głosy na Sosnowiec.

[Kociara82]

Szczęśliwego Mikołaja kotku!

[Korciaczki]

Przeczytałyśmy jeszcze raz tekst.
Można czasem się załamać. Tyle błędów ortograficznych...Najdziwniejsze jest to, że w jednym zdaniu czasem piszemy dany wyraz przez dajmy na to "ó", a inny przez "u" Po prostu same straszliwości...
Także prosimy nie zwracać uwagi na wszelki błędy ortograficzne, już nam się nie chce poprawiać....

[kropkaXL]

a kto tu nie robi czasem błędów????-treść ważna!
Przepieknie piszecie,no i te zdjęcia-ech!!!!!zazdroszczę!

[Kociara82]

oj, wstyd, dziewczyny, wstyd! Mama z wyksztalceniem polonistycznym a wy takie bledy robicie! Poprawic mi sie na nastepny raz, bo na drugi rok prezentow nie bedzie! Pozdrawiam. Święty Mikołaj.

[Amanda_0net]

Ja tam nic nie zauważyłam i tak jak jest pozwoliłam sobie wkleić ze zdjęciami Yoszka na bloga

...bez pytania

[Amanda_0net]

[quote="Korciaczki"]
Kto może niech oddam głos w KV na Sosnowiec- PROSIMY
Rozpoczęło się głosowanie w KrakVecie, o tu: viewtopic.php?f=1&t=104261 Pozwoliłyśmy sobie zachęcić i poprosić o oddanie głosy na Sosnowiec (NADZIEJA NA DOM vel Kocia Chatka-Sosnowiec, na liście czwarta pozycja). To już drugie podejście sosnowieckich kotów ze schroniska, wyciagniętych do mini azylu ,,Kocia Chatka". Nasza tymczasowa Fufu (już w ds) pochodzi z tego miejsca, dlatego też bardzo zależy nam by jej koledzy i koleżanki otrzymali tę pomoc. Wygraną jest dobra karma i inne. Więc jeśli jeszcze nie głosowaliście, to może rozapatrzycie kandydaturę Sosnowca? Jeden głos i bliżej wygranej, wiadomo. Niestety narazie Chatka nie prowadzi, jest na trzecim miejscu. A pomoc bardzo, bardzo im się przyda. Podpopiecznych sporo, wydatków jeszcze więcej.

Oddałam

[kropkaXL]

Z pozdrowieniami dla Yoszka!
http://w69.wrzuta.pl/audio/5FpdCqkmfDl/

[Kociara82]

ja tez dorzucilam swoj glos.